Την ώρα που η κυβέρνηση επιμένει… επικοινωνιακά για οποιαδήποτε δραστηριότητά της και περιμένει τα φώτα της ΔΕΘ για να παρουσιάσει σχέδιο 16.000 προσλήψεων στο Δημόσιο με έμφαση στην Υγεία, το ΕΣΥ παραπαίει και τα δημόσιανοσοκομεία«γονατίζουν» το ένα μετά το άλλο. Μεταξύ αυτώνκαι το Βενιζέλειονοσοκομείο του Ηρακλείου, η τελευταία εφημερία του οποίου ήταν τραυματική για όλους: υγειονομικό προσωπικό, ασθενείς και συνοδούς.
Και δυστυχώς ήταν μια… κανονικότητα ενός ακόμα δύσκολου καλοκαιριού. Πολλά τα περιστατικά, λειψό το υγειονομικό προσωπικό, περισσεύουν τα νεύρα και οι εντάσεις, με αστυνομικούς και σεκιούριτι να προσπαθούν να κατευνάσουν τα πνεύματα. Εικόνες οργής, ντροπής μα και εγκατάλειψης. Λες και κάποιοι έχουν βάλει στοίχημα την καθολική εκχώρηση της υγείας στους ιδιώτες.
Όταν το Παθολογικό Τμήμα στο ΤΕΠ σου, τρέχει και δεν φτάνει κι εσύ στέλνεις, με τις ευλογίες του Υπουργείου, τους παθολόγους σου να κάνουν εφημερία στο Ρέθυμνο μεγεθύνεις μια ήδη αρρωστημένη κατάσταση…
Εφημερία, να μη σου τύχει!
Καμία φορά γράφουμε για «εφημερίες του τρόμου» και ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται για δημοσιογραφικό κλισέ ή υπερβολή του «υλατζή» που βάζει τους τίτλους. Ή τουλάχιστον νόμιζε, μέχρι να τύχει σε εφημερία του Βανιζελείου, ειδικά το τελευταίο διάστημα, που το νοσοκομείο μοιάζει να έχει παραιτηθεί στη μοίρα του… Η επίσκεψη στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) του νοσοκομείου είτε σαν συνοδός είτε σαν ασθενής, είναι το λιγότερο μια… τραυματική εμπειρία.
Προφανώς οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, δεν ευθύνονται γι’ αυτό- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- καθώς υπερβάλλουν εαυτούς για να ανταπεξέλθουν σε δύσκολες και απαιτητικές νύκτες.
Σαν αυτές, που τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ δεν προλαβαίνουν να μεταφέρουν λογής λογής περιστατικά: θύματα τροχαίων, σφαγμένους, μεθυσμένους, εγκεφαλικά, εμφράγματα, λοιμώξεις, ορθοπεδικά περιστατικά κ. α.
Τα «κολλημένα» νούμερα…
Στους διαδρόμους να γίνεται το αδιαχώρητο, τα νούμερα να είναι «κολλημένα» στο ταμπλό, παππούδες και γιαγιάδες ξεχασμένες σε γωνίες και παρκαρισμένους σε αεροπορικά καθίσματα.
Διαμαρτυρίες, εντάσεις, τσιτωμένα νεύρα και λυμένα ζωνάρια για καβγά! Αστυνομικοί και νοσοκόμοι εν εξάλλωκαταστάσει. Ασθενείς με ψυχολογικά προβλήματα να αρνούνται την ένεση και έντρομοι αστυνομικοί να ζητούν τηλεφωνικά τη άδεια του εισαγγελέα για να δώσει το «πράσινο φως» στη νοσοκόμα να βρει φλέβα και να κατευνάσει τα πνεύματα…
Νεαρός μαχαιρωμένος και πιωμένος να μην θυμάται το όνομα του πατέρα του και αυτός να είναι λόγος μη εισαγωγής του! Οι νεαροί που τον μετέφεραν στο νοσοκομείο έτοιμοι να χαλάσουν τον κόσμο, αστυνομικοί και σεκιούριτι να προσπαθούν να τους ηρεμήσουν, όχι πάντα με επιτυχία αλλά σίγουρα με καλή πρόθεση.
Περισσεύει ο… σουρεαλισμός
Καταστάσεις σουρεαλισμού… με γιατρούς να έχουν πάντα δίκιο και μια ειρωνεία έτοιμη στα χείλη… Αν τολμήσεις να ψελλίσεις στη «διαλογή» εκεί γύρω στις 8 το βράδυ ότι ο παππούς που μετέφερες με λιποθυμικά επεισόδια και κατάγματα από τις πτώσεις «μάλλον θέλει καρδιολόγο», σου κάνουν τον άρκαλο! Πήγαινε κι εσύ στην Παθολογική, να περιμένεις για ώρες με τους πολλούς και στις 3 τα ξημερώματα να σου λένε ότι τον 83χρονο που έφερες πρέπει να τον δουν καρδιολόγοι! Κι εσύ να λες… τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ΤΑΞΙ να φύγω!
Απoγυμνωμένο ΕΣΥ, απαξιωμένοΒενιζέλειο
Ένα νοσοκομείο (όπως και πολλά άλλα στην επικράτεια) απαξιωμένο, ένα ΕΣΥ απογυμνωμένο και χιλιάδες σκέψεις για βαλτούς που θέλουν να στρέψουν την υγεία αποκλειστικά σε ιδιωτικά μονοπάτια. Πληρώνεις εισφορές μια ζωή για το υπέρτατο αγαθό και δεν υπάρχει ανταποδοτικότητα. Αντιδράς και σε λένε γραφικό. Φωνάζεις και σε αποκαλούν πολέμιο του συστήματος.
Όχι του Εθνικού Συστήματος Υγείας μα του άλλου συστήματος, του… βολέματος (τους). Μόνο ντροπή και οργή γι’ αυτές τις εικόνες. Σήμερα είναι ο πατέρα μου, αύριο θα είναι ο δικός σου. Παραμεθαύριο εμείς, εσείς… Και αυτοί κάνουν καριέρες με ψεύτικα αφηγήματα, παραπλανητικές εικόνες και πετώντας τη μπάλα στη κερκίδα. Ήρθε τις προάλλες στο νοσοκομείο και ο Χρυσοχοϊδης.
Ε και; Το να του καταγγείλεις με ονόματα και διευθύνσεις αναισθησιολόγους και άλλες ειδικότητες δεν βοηθάς. Μπορεί, ίσως τα ταπεινά σου κίνητρα… Τον υπουργό όμως δεν τον βοηθάς και πολύ περισσότερο τον κόσμο που θα χρειαστεί νοσηλεία.
Όταν ένα Παθολογικό στα ΤΕΠ, λόγω των ελλείψεων προσωπικού, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το μεγάλο αριθμό των σθενών που συρρέουν σε κάθε εφημερία κι εσύ στέλνεις τους παθολόγους σου στο νοσοκομείο του Ρεθύμνου να κάνουν εφημερία, τότε θες Κέντρο Υγείας και το ένα και το άλλο. Κι εσύ και το… υπουργείο σου μαζί! Και μην αρχίσουμε τώρα τα είπες και τα ΔΥΠΕΣ και χαλάσουμε τις καρδιές μας, διότι που να ψάχνεις καρδιολόγο ξημερώματα!