Με μικρές αλλά σταθερές νίκες ο κόσμος κερδίζει τον πόλεμο κατά του καρκίνου, που αποτελεί ουσιαστικά μια από τις μεγαλύτερες επιστημονικές και πολιτικές προκλήσεις του 21ου αιώνα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, το ποσοστό θνησιμότητας από καρκίνο έχει μειωθεί σημαντικά, όταν λάβουμε υπόψη τη γήρανση και την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η επιστήμη έχει κάνει άλματα: η ανοσοθεραπεία, η στοχευμένη φαρμακευτική αγωγή, οι προηγμένες τεχνικές χειρουργικής, αλλά και οι διαγνωστικές εξετάσεις πρώιμου εντοπισμού προσφέρουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης από ποτέ.
Ακόμη πιο ενθαρρυντική είναι η επανάσταση στην πρόληψη: η εντυπωσιακή μείωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας μέσω του εμβολίου κατά του HPV, ο περιορισμός των καρκίνων των πνευμόνων χάρη στη μείωση του καπνίσματος, αλλά και η ανάπτυξη νέων εμβολίων και βιοδεικτών που στοχεύουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, δείχνουν ότι ο καρκίνος μπορεί, σε πολλές περιπτώσεις, να προληφθεί προτού καν εμφανιστεί.
Σύμφωνα με στοιχεία – και πολύτιμο αρωγό τις νέες τεχνολογίες – φαίνεται πως η ελπίδα για έναν κόσμο με λιγότερο καρκίνο δεν είναι ουτοπία αλλά επιστημονική πιθανότητα. Κι ίσως το στοίχημα είναι να μεταφραστεί τελικά αυτή η δυνατότητα σε καθολική πρόσβαση και συλλογική βούληση.
Ολοι γνωρίζουν κάποιον
Οπως επισημαίνεται σε αφιέρωμα του περιοδικού Economist για τον καρκίνο, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις ήδη από τη δεκαετία του 1970 ότι μέσα σε λίγα χρόνια θα είχε καταστεί εφικτή η θεραπεία του καρκίνου, σήμερα κάθε ενήλικας είτε είχε καρκίνο, είτε γνωρίζει κάποιον που είχε – ή και τα δύο. Οι μισοί άνδρες και το ένα τρίτο των γυναικών στις πλούσιες χώρες αναμένεται να νοσήσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Στην Αμερική, όπου ο καρκίνος είναι η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου, αμέσως μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα, σκοτώνει περίπου 600.000 άτομα τον χρόνο. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ευθύνεται για περίπου μία στις έξι συνολικές ανθρώπινες απώλειες. Αν το κριτήριο της επιτυχίας ήταν μια θεραπεία μέσα σε μια δεκαετία – ή και δύο ή τρεις ή τέσσερις – τότε θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι ο πόλεμος κατά του καρκίνου έχει χαθεί. Ομως όπως τονίζεται στο δημοσίευμα του Economist τα πράγματα είναι καλύτερα απ’ ό,τι πιστεύουν πολλοί. Η πρόοδος είναι εμφανής με βάση τα δεδομένα και υπάρχουν πολλοί λόγοι να πιστεύουμε ότι θα συνεχιστεί.
Η παιδική λευχαιμία
Αυτό που κάποιοι επιστήμονες ήλπιζαν ότι θα ήταν ένας πόλεμος αστραπή, αποδείχθηκε τελικά ένας σταδιακός αλλά επιτυχής πόλεμος φθοράς. Κάποιες νίκες ήταν εντυπωσιακές. Η παιδική λευχαιμία κάποτε θεωρείτο σχεδόν καταδίκη σε θάνατο ενώ σήμερα έχει ποσοστό πενταετούς επιβίωσης πάνω από 90%. Ωστόσο, επειδή ο καρκίνος δεν είναι μία ασθένεια, αλλά μια ολόκληρη κατηγορία, μεγάλο μέρος της προόδου δεν οφείλεται σε μεγάλες ανακαλύψεις, αλλά σε χιλιάδες μικρές βελτιώσεις σε θέματα ανίχνευσης, χειρουργικής και φαρμακευτικής αγωγής.
Οι επιστήμονες επίσης υπογραμμίζουν ότι ο καρκίνος σχετίζεται με την ηλικία. Ετσι, αν αφαιρέσουμε την παράμετρο του αυξημένου προσδόκιμου ζωής, γίνεται σαφές ότι στις πλούσιες χώρες η αρχή της δεκαετίας του 1990 αποτέλεσε σημείο καμπής. Εκτοτε, ο προσαρμοσμένος στην ηλικία δείκτης θνησιμότητας έχει αρχίσει να πέφτει αργά αλλά σταθερά, κάθε χρόνο. Στην Αμερική, ο ρυθμός είναι πλέον περίπου κατά ένα τρίτο χαμηλότερος απ’ ό,τι τη δεκαετία του ’90. Η τάση είναι παρόμοια και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Πηγή: tanea.gr