Η υποξεία θυρεοειδίτιδα De Quervain είναι μια σχετικά σπάνια, άσηπτη φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα. Δεν προκαλείται από μικρόβια και δεν είναι μεταδοτική, γι’ αυτό και η χορήγηση αντιβιοτικών είναι αναποτελεσματική. Πρόκειται για νόσο με έντονα συμπτώματα και συχνά συγχέεται με κοινές ιογενείς λοιμώξεις ή αμυγδαλίτιδα.
Του Νικολάου Ι.Κατεχάκη**
Εποχικότητα & Αίτια
Η νόσος παρουσιάζει σαφή εποχική έξαρση, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, κυρίως Ιούλιο και Αύγουστο. Αν και παλαιότερα είχε θεωρηθεί ότι οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις (π.χ. Coxsackie, Echovirus), η παρουσία ιών μέσα στον θυρεοειδή δεν επιβεβαιώθηκε σε νεότερες μελέτες.
Αντίθετα, σημαντικός φαίνεται να είναι ο ρόλος της γενετικής προδιάθεσης – ειδικά η παρουσία του HLA-B*35 γονιδιακού τύπου έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου. Το στρες ή άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες ενδέχεται επίσης να παίζουν ρόλο στην ενεργοποίηση της φλεγμονής.
Πορεία της Νόσου – Τρία Στάδια
Η θυρεοειδίτιδα De Quervain εξελίσσεται χαρακτηριστικά σε τρεις διακριτές φάσεις:
- Οξεία φάση – Υπερθυρεοειδισμός (διάρκεια: 2–6 εβδομάδες)
Ο αδένας απελευθερώνει απότομα μεγάλες ποσότητες ορμονών λόγω της φλεγμονής. Συμπτώματα:
- Έντονος πόνος και πρήξιμο στον λαιμό (ιδίως στην πρόσθια τραχηλική χώρα)
- Πυρετός, μυαλγίες, νυχτερινή εφίδρωση
- Ταχυκαρδία, νευρικότητα, τρέμουλο
Αντιμετώπιση: Αντιφλεγμονώδη (π.χ. ιβουπροφαίνη) ή, σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, κορτιζόνη (συνήθως Medrol), η οποία χορηγείται σταδιακά και ελαττώνεται προοδευτικά.
- Ευθυρεοειδική φάση (διάρκεια: λίγες εβδομάδες)
Η φλεγμονή υποχωρεί, τα επίπεδα ορμονών επανέρχονται στο φυσιολογικό και τα συμπτώματα υποχωρούν. Η φάση αυτή είναι μεταβατική και παρακολουθείται στενά για πιθανή υποτροπή ή μετάβαση στο επόμενο στάδιο.
- Φάση υποθυρεοειδισμού (διάρκεια: 2–6 μήνες)
Ο θυρεοειδής αδυνατεί να παράγει επαρκείς ορμόνες, είτε προσωρινά είτε – σε λίγες περιπτώσεις – μόνιμα.
Συμπτώματα:
- Κόπωση, αύξηση βάρους
- Δυσκοιλιότητα
- Κακή διάθεση
Αντιμετώπιση: Χορήγηση λεβοθυροξίνης (θυροξίνης) ως ορμονική υποκατάσταση, προσωρινή ή σπανίως μακροχρόνια.
Διάγνωση & Διαφορική Διάγνωση
Η σωστή διάγνωση είναι καθοριστική για την αποφυγή άσκοπης χρήσης αντιβιοτικών. Συχνά μπερδεύεται με ιογενή λοίμωξη ή οξεία αμυγδαλίτιδα, λόγω της εικόνας πόνου και πυρετού. Ο εξετάζων ιατρός πρέπει να διατηρήσει υψηλό δείκτη υποψίας και, αν χρειαστεί, να παραπέμψει τον ασθενή σε ενδοκρινολόγο.
Τι πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής
- Η νόσος είναι καλοήθης.
- Η συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό είναι απαραίτητη για σωστή παρακολούθηση και έγκαιρη αντιμετώπιση κάθε φάσης.
- Δεν αφήνει μόνιμα προβλήματα στον θυρεοειδή, αν αντιμετωπιστεί σωστά.
- Η πλήρης ανάρρωση γίνεται συνήθως μέσα σε 6–12 μήνες.
- Η έξαρση της εμφανίσης της έχει παρατηρηθεί τους καλοκαιρινούς μήνες Ιούλιο με Αύγουστο.
**Νικόλαος Ι. Κατεχάκης
Ιατρός Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος
Ειδικευθείς στη Γερμανία και στο Γ.Ν.Α. ” Ο Ευαγγελισμός”
Πλ. Ελευθερίας 45
71201 Ηράκλειο Κρήτης
2ος όροφος
Τηλ. Ιατρείου: 2810 285 232
Τηλ. Κέντρου: 2810 302 700