Το «Τρίγωνο των Βερμούδων» πρέπει να κάνει στην άκρη… Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα παράξενο στρώμα πετρωμάτων πάχους 20 χιλιομέτρων κάτω από τον ωκεάνιο φλοιό των Βερμούδων. Ένα τέτοιο πάχος δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ ξανά σε αντίστοιχο στρώμα οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
«Συνήθως έχεις το κατώτερο όριο του ωκεάνιου φλοιού και από κάτω αναμένεται να βρίσκεται ο μανδύας. Όμως στις Βερμούδες υπάρχει αυτό το επιπλέον στρώμα, το οποίο έχει τοποθετηθεί κάτω από τον φλοιό, μέσα στην τεκτονική πλάκα πάνω στην οποία βρίσκεται το αρχιπέλαγος. Αν και η προέλευση αυτού του στρώματος δεν είναι απολύτως ξεκάθαρη, ενδέχεται να εξηγεί ένα μακροχρόνιο μυστήριο γύρω από τις Βερμούδες» δήλωσε στο Live Science ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Γουίλιαμ Φρέιζερ, σεισμολόγος στο Carnegie Science στην Ουάσιγκτον.
Το νησί βρίσκεται πάνω σε ένα ωκεάνιο ύψωμα όπου ο ωκεάνιος φλοιός είναι υψηλότερος σε σχέση με τις γύρω περιοχές. Ωστόσο δεν υπάρχουν ενδείξεις συνεχιζόμενης ηφαιστειακής δραστηριότητας που να δημιουργεί αυτό το ύψωμα καθώς η τελευταία γνωστή ηφαιστειακή έκρηξη στις Βερμούδες συνέβη πριν από 31 εκατομμύρια χρόνια.
Η ανακάλυψη αυτής της νέας γιγαντιαίας γεωλογικής δομής υποδηλώνει ότι η τελευταία έκρηξη ίσως διοχέτευσε υλικό από τον μανδύα μέσα στον φλοιό όπου πάγωσε στη θέση του δημιουργώντας κάτι σαν μια σχεδία που ανυψώνει τον ωκεάνιο πυθμένα κατά περίπου 500 μέτρα.
Οι Βερμούδες έχουν γίνει διάσημες κυρίως λόγω του Τριγώνου των Βερμούδων, μιας περιοχής ανάμεσα στο αρχιπέλαγος, τη Φλόριντα και το Πουέρτο Ρίκο όπου υποτίθεται ότι έχουν χαθεί ασυνήθιστα πολλά πλοία και αεροσκάφη. Αυτή η φήμη ωστόσο έχει μεγάλες δόσεις υπερβολών. Το πραγματικό μυστήριο σύμφωνα με τους ερευνητές τώρα είναι γιατί υπάρχει το ωκεάνιο ύψωμα των Βερμούδων.
Το γεωλογικό παράδοξο
Αλυσίδες νησιών όπως η Χαβάη θεωρείται ότι υπάρχουν λόγω θερμών σημείων του μανδύα, περιοχών όπου θερμό υλικό ανέρχεται προκαλώντας ηφαιστειακή δραστηριότητα. Στο σημείο όπου το θερμό σημείο συναντά τον φλοιό ο ωκεάνιος πυθμένας συνήθως ανυψώνεται. Όμως όταν η τεκτονική κίνηση μετατοπίζει τον φλοιό μακριά από το θερμό σημείο το ωκεάνιο ύψωμα συνήθως υποχωρεί.
Το ύψωμα των Βερμούδων δεν έχει υποχωρήσει παρά τα 31 εκατομμύρια χρόνια ηφαιστειακής αδράνειας, σύμφωνα με τον Φρέιζερ. Υπάρχει κάποια διαφωνία για το τι συμβαίνει στον μανδύα κάτω από το νησί αλλά δεν παρατηρούνται εκρήξεις στην επιφάνεια.
Ο Φρέιζερ και ο συνσυγγραφέας της μελέτης Τζέφρι Παρκ, καθηγητής επιστημών της Γης και πλανητικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Γέιλ χρησιμοποίησαν καταγραφές από έναν σεισμολογικό σταθμό στις Βερμούδες που κατέγραφε ισχυρούς μακρινούς σεισμούς από όλο τον κόσμο προκειμένου να δημιουργήσουν μια εικόνα της Γης έως βάθος περίπου 50 χιλιομέτρων κάτω από το νησί. Εξέτασαν τα σημεία όπου τα σεισμικά κύματα άλλαζαν απότομα, αποκαλύπτοντας έτσι το ασυνήθιστα παχύ στρώμα πετρωμάτων το οποίο είναι λιγότερο πυκνό από τα γύρω πετρώματα. Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters».
Το πιθανό σενάριο
«Υπάρχει ακόμη αυτό το υλικό που έχει απομείνει από την εποχή της ενεργής ηφαιστειακής δραστηριότητας κάτω από τις Βερμούδες και που πιθανόν συμβάλλει στη διατήρηση αυτού του ανυψωμένου αναγλύφου στον Ατλαντικό Ωκεανό», δήλωσε η Σάρα Μάτζα, γεωλόγος στο Smith College της Μασαχουσέτης, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Η ίδια η έρευνα της Μάτζα για την ηφαιστειακή ιστορία των Βερμούδων έδειξε ότι τα είδη λάβας εκεί έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε πυρίτιο, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι προέρχονται από πετρώματα πλούσια σε άνθρακα.
Η μελέτη της σχετικά με τις παραλλαγές των μορίων ψευδαργύρου σε δείγματα από τις Βερμούδες, που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο στο περιοδικό Geology, έδειξε ότι αυτός ο άνθρακας προέρχεται από μεγάλα βάθη του μανδύα. Πιθανότατα ωθήθηκε εκεί όταν σχηματίστηκε η υπερήπειρος Παγγαία, μεταξύ 900 και 300 εκατομμυρίων ετών πριν. Αυτό διαφέρει από ό,τι παρατηρείται σε νησιά που σχηματίστηκαν από θερμά σημεία στον Ειρηνικό ή τον Ινδικό Ωκεανό, πρόσθεσε. Η διαφορά αυτή μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ατλαντικός, που άνοιξε όταν διασπάστηκε η Παγγαία, είναι ένας σχετικά νεαρός ωκεανός σε σύγκριση με τον Ειρηνικό και τον Ινδικό, οι οποίοι βρίσκονταν στα άκρα της υπερηπείρου. «Το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια περιοχή που κάποτε αποτελούσε την καρδιά της τελευταίας υπερηπείρου είναι, κατά τη γνώμη μου, μέρος της εξήγησης για το γιατί αυτό είναι μοναδικό», είπε η Μάτζα.
Ο Φρέιζερ εξετάζει τώρα και άλλα νησιά σε όλο τον κόσμο για να διαπιστώσει αν υπάρχουν παρόμοια στρώματα με αυτό που βρέθηκε κάτω από τις Βερμούδες ή αν το αρχιπέλαγος είναι πραγματικά μοναδικό. «Η κατανόηση ενός τόπου όπως οι Βερμούδες, που αποτελεί μια ακραία περίπτωση, είναι σημαντική για να κατανοήσουμε περιοχές που είναι λιγότερο ακραίες. Μας δίνει μια εικόνα για το ποιες διεργασίες είναι πιο συνηθισμένες στη Γη και ποιες είναι πιο ακραίες» λέει ο Φρέιζερ.
Πηγή: naftemporiki.gr