Έχουν γραφτεί πολλές αράδες για τη στεγαστική κρίση στην Ελλάδα. Οι ενοικιαστές είναι στα όριά τους, αφού κάθε αγγελία που αναρτάται, είναι ένα ακόμα δείγμα της αναλγησίας των ιδιοκτητών, σε συνδυασμό με την αδιαφορία της πολιτείας να προχωρήσει σε ουσιώδεις ρυθμίσεις για να μπει ένα «φρένο» στην αλματώδη αύξηση των ενοικίων.
Μέσα σε αυτή την ασφυκτική κατάσταση, κάποιοι αναγκάζονται να ρίξουν τα στάνταρ τους, βρίσκοντας σπίτια «χρέπια», άλλοι μπαίνουν σε μια διαδικασία συγκατοίκησης, κάποιοι παίρνουν «ενέσεις ρευστότητας» από τους γονείς τους για να τα βγάλουν πέρα, ενώ μερικοί μπορεί να επιστρέψουν ακόμα και στα πατρικά τους, γιατί δεν αντέχουν άλλο να ματώνουν οικονομικά. Την ίδια ώρα, ολόκληρες πολυκατοικίες στο κέντρο της Αθήνας έχουν μετατραπεί σε airbnb, στον βωμό της τουριστικοποίησης και του υπερκέρδους.
Μέσα σε αυτή τη «ζούγκλα» της εύρεσης σπιτιού στην πρωτεύουσα, ενοικιαστές μίλησαν στο Reader.gr για τα πιο περίεργα και τραβηγμένα περιστατικά που έχουν ζήσει με τους ιδιοκτήτες των σπιτιών.
«Στη μετακόμιση κράταγε το ασανσέρ για να μη μπορούμε να μετακινήσουμε πράγματα»
Μετά από πολλούς μήνες ψάξιμο με το αγόρι μου, βρήκαμε ένα φαινομενικά όμορφο σπίτι στο Γαλάτσι. Τρίτος όροφος, 75 τμ, φωτεινό, σε πολύ ωραίο σημείο, με θέα. Η τιμή ήταν στα 550 ευρώ. Ακριβό αλλά επειδή ό,τι βλέπαμε στα ίδια λεφτά μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν κυριολεκτικά ερείπιο, είπαμε να δώσουμε μια ευκαιρία, μιας και εκ πρώτης όψης φαινόταν κομπλέ.
Να σημειωθεί ότι το σπίτι αυτό δεν κατοικούταν τα τελευταία χρόνια και ήταν κλειστό. Βέβαια όταν μπήκαμε μέσα ήταν καλοκαίρι και τους πρώτους μήνες κυλούσαν όλα ομαλά. Όταν ήρθε το φθινόπωρο και ξεκίνησαν οι πρώτες βροχές, το σπίτι άρχισε να μυρίζει έντονα μούχλα. Επειδή τα κουφώματα ήταν από αλουμίνιο αλλά ήταν μονά, έμπαινε όλη η υγρασία μέσα και γύρω από τις μπαλκονόπορτες αλλά και στο παραθυράκι του μπάνιου άρχισε να μουχλιάζει ο τοίχος. Πέρα από το γεγονός ότι ανάβαμε όλη μέρα σόμπες, πήραμε αφυγραντήρα για να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση, δεν λειτούργησε τίποτα. Σε κάποια φάση τράβηξα τον ολοκαίνουργιο καναπέ που είχαμε πάρει για να σκουπίσω και επειδή η πλάτη του ακουμπούσε στον τοίχο, είχε κολλήσει μούχλα. Οριακά τον έσωσα. Τότε έφτασα στα όριά μου.
Πήρα τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια -η οποία έμενε δύο ορόφους πάνω- και της εξήγησα ότι το σπίτι έχει σοβαρό πρόβλημα υγρασίας και κάτι πρέπει να κάνουμε γιατί είχαν αρχίσει να φουσκώνουν οι τοίχοι. Εκείνη μου είπε απαξιωτικά ότι φταίμε εμείς γιατί μάλλον δεν αερίζουμε το σπίτι αρκετά. Που από ένα σημείο και μετά είχα συνέχεια το παράθυρο ανοιχτό για να ανανεώνεται ο αέρας, σε σημείο που κυκλοφορούσαμε με κουβερλί μέσα στο σπίτι. Μόλις της το είπα αυτό, με αποκάλεσε βρομιάρα και μου είπε ότι ποτέ το σπίτι δεν είχε θέμα και πως έφταιγα εγώ που μάλλον δεν το καθαρίζω αρκετά. Όχι απλά δεν ήταν διατεθειμένη να κάνει τίποτα, αλλά μας έβγαζε και τρελούς.
Μετά από ένα εξάμηνο – τόσο αντέξαμε- είπα ψέματα στην ιδιοκτήτρια ότι χώρισα με το αγόρι μου και ότι δεν μπορεί κανένας από τους δύο να πληρώνει τόσα λεφτά σε ενοίκια, οπότε θα πρέπει να αφήσουμε το σπίτι. Εκείνη τσαντίστηκε και άρχισε να μου ζητά τα ρέστα γιατί την άφησα ξεκρέμαστη τόσο νωρίς. Το χειρότερο είναι ότι την ημέρα της μετακόμισης, είχε πάρει το ασανσέρ στον 5ο και δεν το άφηνε, για να μην μπορούν τα παιδιά της μεταφορικής να κουβαλήσουν τα πράγματά μας με ασανσέρ. Έτσι τα παιδιά έκαναν όλη τη μετακόμιση από τον 3ο όροφο που έμενα με τα πόδια, κουβαλώντας βαριά έπιπλα από τις σκάλες. Δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι τόσο ακραίο.
– Κωνσταντίνα, 26 ετών
«Ο ιδιοκτήτης μάς απενεργοποίησε το σύστημα θέρμανσης»
Νοικιάζω σπίτι στην Αθήνα από το 2013-14. Εμείς ανέκαθεν ψάχναμε στα βορειοανατολικά προάστια, σε ένα μεγάλο νοητό τρίγωνο από Αγία Παρασκευή μέχρι Νέα Μάκρη και Λαύριο. Τα ενοίκια που έπαιζαν το 2013 σε αυτές τις περιοχές δεν ξεπερνούσαν τα 4-5 ευρώ/ τ.μ. ανεξαρτήτως ηλικίας σπιτιού και κριτηρίων. Τα Μεσόγεια και τα Ανατολικά προάστια, παραδοσιακά είχαν τα πιο ικανοποιητικά ακίνητα και ήταν σχετικά καινούργιες κατασκευές. Εμείς τότε για ένα σπίτι 57τμ ολοκαίνουργιο στην περιοχή της Κάντζας, στο οποίο ήμασταν οι πρώτοι ενοικιαστές, δίναμε 250 ευρώ. Πλέον δεν υπάρχει σπίτι κάτω από 10-12 ευρώ/τμ στη συγκεκριμένη περιοχή.
Στο προηγούμενό μας σπίτι, ο ιδιοκτήτης έφτασε σε σημείο να μας απενεργοποιήσει το σύστημα θέρμανσης μόνος του και περάσαμε τις κακοκαιρίες 2022-23 χωρίς θέρμανση. Μάλιστα το χειμώνα του 2023, η αρραβωνιαστικιά μου, 6 ολόκληρους μήνες τους πέρασε στο πατρικό της αφού λόγω θέματος υγείας της απαγόρευσε ο γιατρός να μείνει σε ακινητο χωρίς θέρμανση. Επίσης μας απειλούσε με δικαστικές ενέργειες αν τοποθετούσαμε κλιματιστικό στο ακίνητο. Βέβαια όταν το ξενοικιάσαμε, το έκανε airbnb κι έβαλε κλιματιστικό ο ίδιος, κάτι το οποίο μάθαμε από γείτονες.
Στους πρώτους μήνες στο σπίτι εκείνο, αρχίζαν και έβγαιναν και άλλα θέματα που ήταν χοντρά -δεν λειτουργούσε η τηλεφωνική γραμμή στο ακίνητο που μας το είπε η cosmote όταν ήρθε να κάνει τη σύνδεση, δεν λειτουργούσε ο απορροφητήρας, δεν είχαμε ηλιακό όπως γραφόταν στην αγγελία, είχε υγρασία. Ενώ ήταν καινούργιο, τον πρώτο χειμώνα είχε 90% υγρασία σε καθημερινή βάση, είχαν φουσκώσει πολλά σημεία μέσα στο σπίτι τα οποία είχε καλύψει σκόπιμα ο ιδιοκτήτης και, χωρίς θέρμανση, είχαμε φτάσει στο σημείο να έχουμε κάτω από 9 βαθμούς Κελσίου.
Κάπως έτσι, με τη γυναίκα μου καταντήσαμε να δούμε πάνω από 100 ακίνητα στο ίδιο τρίγωνο-και δεν είμαι καθόλου υπερβολικός σε αυτό. Το ενοίκιο που δίνουμε πλέον είναι σχετικά χαμηλό – 450 ευρώ- αλλά μας πήρε μια διετία ψαξίματος. Το ακίνητο βέβαια είναι εν τέλει παντελώς προβληματικό και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν τα προβλήματα με τον ιδιοκτήτη.
Από το συγκεκριμένο ακίνητο λείπουν ιδιότητες που υποτίθεται ότι περιλάμβανε, τις οποίες δεν γνωρίζαμε όταν το νοικιάσαμε. Το σπίτι ήταν δηλωμένο με ηλιακό αλλά δεν έχει. Επίσης, είχε ένα δωμάτιο με τζάκι, το οποίο είχε μια προβληματική κατασκευή και επί δύο συνεχόμενα καλοκαίρια, μπαινοβγαίναν από το τζάκι εκατοντάδες κατσαρίδες. Μιλήσαμε με ειδικούς που μας είπαν ότι δεν το είχαν ξανασυναντήσει στην καριέρα τους. Με τη νομική μας προστασία, ζητήσαμε από τον ιδιοκτήτη να επιληφθεί του θέματος που ήταν υποχρέωσή του, δεν μας έκανε και κάποια χάρη. Αυτός όχι απλά δεν έκανε το παραμικρό, αλλά πήγε και μπάζωσε την καμινάδα ώστε να σταματήσουν να εισρέουν στο χώρο οι κατσαρίδες. Οπότε εδώ και δύο χρόνια δεν χρησιμοποιούμε ούτε το δωμάτιο που είναι 30τμ ούτε το τζάκι που ήταν και ο κυριότερος λόγος που νοικιάσαμε το σπίτι.
Κάθε ενοικιαστής μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό είτε με δικηγόρο που μπορεί να διεκδικήσει να κοπεί ένα 20-30% του ακινήτου -που ισούται με το ένα δωμάτιο που λείπει από το σπίτι – και να πατήσει σε αυτό να το ανακοινώσει στον ιδιοκτήτη. Αλλά δίνει το δικαίωμα ο νόμος -κάκιστα κατ΄εμέ- να κάνει μια διαταγή απόδοσης μισθίου και σε 40 μέρες να τον πετάξει από το ακίνητο. Αν ο δικαστής δεν συμφωνήσει με το σκεπτικό του νομικού μας, υπάρχει κίνδυνος ο ενοικιαστής να βρεθεί στο δρόμο μέσα σε μερικές μέρες κι ας έχει τη λογική και την αστική νομοθεσία με το μέρος του.
Μια μέρα καλέσαμε τον ιδιοκτήτη στο σπίτι για να γίνει διάλογος και να του θέσουμε τα ζητήματα του ακινήτου, τα οποία έπρεπε να είχε επιδιορθώσει πολύ καιρό πριν. Πήγε να μας βγάλει τρελούς και μας έστειλε ένα εξώδικο ότι τον ενοχλούμε για πράγματα που δεν ισχύουν.,Οπότε μαζευτήκαμε για να προστατέψουμε τους εαυτούς μας γιατί δεν γίνεται – για λόγους χρονικούς και οικονομικούς- να μπλέκεις συνέχεια με δικαστήρια.
Η άμεση λύση -αν κάτι δεν έχει να κάνει με την κατασκευαστική νομοθεσία της χώρας και είναι παράνομο- είναι να καλέσεις την αρμόδια αρχή για να επιληφθεί του θέματος. Εμείς μέσα σε όλα αυτά είχαμε και μια εγκληματική αμέλεια, δεν είχαμε ρελέ ασφαλείας. Και σε δεύτερη φάση όταν καλέσαμε τις κρατικές αρχές -περιφέρεια, ΔΕΔΔΗΕ και πολεοδομία για την έλλειψη μονώσεως που είναι υποχρεωτική από το 1979- μας είπαν ότι ζούμε από σπόντα. Ενώ είχαν γίνει όλα αυτά, κινήθηκε νομικά εναντίον μας και μας έκανε μήνυση και αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση. Πολλοί εκμισθωτές όταν καλεί ο ενοικιαστής τις αρχές, σταματούν εκεί. Αυτός το πήγε στα άκρα και επιδιδόμαστε σε δικαστικά έξοδα για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες.
Δεν τους νοιάζει να επιδιορθώσουν το θέμα ώστε να γίνει το σπίτι βιώσιμο, δεν τους νοιάζει να είναι εντάξει ο ενοικιαστής. Απλά θέλουν να αλλάξουν θύμα. Μας είπαν οι γείτονες ότι αυτό το πράγμα που ζήσαμε εμείς το είχε κάνει σε άλλους τρεις ενοικιαστές σε διάστημα 7 χρόνων.
Το κράτος θα έπρεπε, με βάση αντικειμενικά κριτήρια και αντικειμενική αξία, να βάλει ανώτατο πλαφόν ευρώ/τμ. Επιπλέον για τουλάχιστον 5-10 χρόνια πρέπει να γίνει κάτι με airbnb και golden visa -όπως έγινε στην Ισπανία η οποία, από 01/01/2025 κατήργησε την golden visa. Τρίτον, το κράτος έχει πάρα πολλά ανεκμετάλλευτα ακίνητα. Την τελευταία δεκαετία έχουν δοθεί πάνω από 450.000 ακίνητα από κατασχέσεις εφορίας -είτε από αποποίηση κληρονομιάς είτε από χρέη προς στο δημόσιο. Θα μπορούσε λοιπόν να πάρει πόρους από το ταμείο ανάκαμψης προκειμένου να φτιαχτούν κοινωνικές κατοικίες. Αυτά θα έλυναν τη στεγαστική κρίση στη χώρα.
Από την άλλη, θα έπρεπε να κοπούν γελοία προγράμματα όπως το Σπίτι μου Ι & ΙΙ. Το μοναδικό μέτρο που έχει πάρει η κυβέρνηση όχι απλά δεν έχει βοηθήσει, αλλά έχει κάνει πολύ χειρότερη την αγορά. Δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή της κυβέρνησης με τον υπερτουρισμό και το real estate. Δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο για την προστασία των ενοικιαστών και αυτό που γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχει ξαναγίνει ποτέ.
– Πέτρος, 34 ετών
«Άφησε τα κόπρανα του σκύλου του στο χαλάκι της εξώπορτας»
Μένω στην Αθήνα εδώ και πολλά χρόνια, απ’ όταν έγινα 18 και ήρθα για σπουδές από επαρχία. Το πρώτο σπίτι που νοίκιαζα, ως φοιτητής τότε, ήταν στο Κουκάκι. Επειδή ήμουν μικρός και τα ενοίκια ήταν πολύ διαφορετικά -σκέψου τότε για ένα δυάρι δευτέρου ορόφου πληρώναμε 280 ευρώ- δεν είχα και πολλές απαιτήσεις αν και το συγκεκριμένο ήταν πολυ παλιό με ξύλινα κουφώματα και μαρμάρινο νεροχύτη. Από αυτό το σπίτι, που όσο περνούσαν τα χρόνια το ενοίκιό του αυξανόταν σταδιακά, έφυγα κακήν κακώς γιατί η ιδιοκτήτρια με ενημέρωσε λίγο πριν τη λήξη του συμβολαίου, ότι θα το κάνει airbnb. Φυσικά μετά που μπήκα και το βρήκα σε αγγελία, το σπίτι ήταν πλήρως ανακαινισμένο. Αυτή ήταν και η πρώτη μου σφαλιάρα στο θέμα ενοίκιο. Τότε ξεκίνησε η οδύσσεια του ψαξίματος.
Το σπίτι που έμενα πριν από δύο χρόνια ήταν στο Βύρωνα, κοντά στο θέατρο Βράχων. Μια παλιά πολυκατοικία, του ’80 και ένα διαμέρισμα τρίτου ορόφου, 70τμ, στο οποίο είχε γίνει μια μικρή ανακαίνιση στην κουζίνα και το μπάνιο κάποια στιγμή στις αρχές του 2000. Το ενοίκιο στα 650 ευρώ. Προφανώς το μοιραζόμουν με την κοπέλα μου, γιατί αλλιώς δεν έβγαινε. Όταν μπήκα στο σπίτι, παρατηρήσαμε ότι ο ηλεκτρολογικός πίνακας έκανε κάτι περίεργους θορύβους. Φυσικά και δεν είχε αλλαχτεί ποτέ, πρέπει να ήταν ο ίδιος από τότε που φτιάχτηκε το σπίτι.
Όταν λοιπόν τύχαινε να ανοίξουμε θερμοσίφωνα μαζί με κλιματιστικό και μάτι κουζίνας, ή πιστολάκι αμέσως έπεφτε το ρελαί. Αυτό συνέβαινε αρκετές φορές, μέχρι που αποφάσισα να πάω στον ιδιοκτήτη, ο οποίος μένει στον ακριβώς κάτω όροφο. Του είπα ότι ίσως πρέπει να αλλαχτεί ο πίνακας γιατί έχουμε πρόβλημα και αντί να προσπαθήσει να βρει μια λύση, μου είπε να μην ανάβω τόσες συσκευές μαζί.
Όταν αυτή η κατάσταση συνέχιζε, τον πήρα μετά από λίγο καιρό τηλέφωνο αλλά εκείνος μου είπε να μην τον ενοχλώ για βλακείες και μου το έκλεισε στα μούτρα. Τελικά, αφού κάποια στιγμή κάηκε η ασφάλεια, αναγκαστήκαμε με την κοπέλα μου να φέρουμε ηλεκτρολόγο, ο οποίος πέρα από το ρελαί που ήταν παμπάλαιο, μας άλλαξε ολόκληρο τον πίνακα και μας είπε ότι ήμασταν τυχεροί που δεν συνέβη κάτι χειρότερο. Η αλλαγή πίνακα και ρελαί κόστισε 400 ευρώ, για τα οποία ενημέρωσα τον ιδιοκτήτη ότι πρέπει να αφαιρεθούν από κάποιο ενοίκιο. Εκείνος ήταν κατηγορηματικός, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να πληρώσει τόσα λεφτά και έβαλε ένα δικηγόρο να με καλέσει και να με απειλήσει επειδή κάνω ζημιές στην ιδιοκτησία του, απειλώντας με με εξώδικο.
Έβαζε το γιο του να με παίρνει τηλέφωνο και να με απειλεί με μηνύσεις και όταν με πετύχαινε τυχαία στην πολυκατοικία, μου έκανε συνεχώς παράπονα ότι κάνω φασαρία και δεν τον αφήνω να κοιμηθεί. Εν τω μεταξύ δεν ίσχυε, αφού περισσότερη από τη μισή μέρα λείπαμε από το σπίτι γιατί ήμασταν στις δουλειές μας και γενικά δεν είχαμε ούτε παιδιά ούτε κατοικίδιο για να κάνει φασαρία. Ερχόταν και μου χτύπαγε το κουδούνι και φώναζε ότι σέρνουμε έπιπλα και γενικά μετά το περιστατικό με τον πίνακα μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο.
Επειδή δεν είχαμε άλλη υπομονή αποφασίσαμε να ψάξουμε για άλλο σπίτι. Μόλις έκλεισε το deal και τον πήρα τηλέφωνο να του ανακοινώσω ότι σε δύο εβδομάδες θα φύγουμε, εκείνος έγινε έξαλλος, επειδή ακύρωσα το συμβόλαιο, ζητώντας μου τα υπολειπόμενα ενοίκια. Μια μέρα που άνοιξα την εξώπορτα να πάω στη δουλειά, βρήκα κόπρανα -μάλλον από το σκυλί του- στο χαλάκι της εισόδου. Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Φυσικά το ήξερα αλλά δεν μπορούσα κάπως να το αποδείξω. Όταν έφυγα, μπλόκαρα την επαφή του για να μην μπορεί να με παίρνει πια τηλέφωνο. Ευτυχώς πλέον έχω βρει ένα σπίτι στην ίδια περιοχή και η ιδιοκτήτρια η οποία είναι νεότερη σε ηλικία, είναι διαμάντι. Υπάρχουν και αυτοί.
– Γιάννης, 35 ετών
Πηγή: reader.gr