Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους νέα παιδιά.
Συγγενείς και φίλοι των θυμάτων, ενώ αναζητούν διακαώς δικαιοσύνη, συγκλονίζουν με τις περιγραφές τους.
Μιλώντας στο MEGA και στην Ανθή Βούλγαρη, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη περιέγραψε όσα έζησε και τις σκέψεις που έκανε τη στιγμή της φονικής σύγκρουσης. «Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου» είπε αρχικά.
Και συνέχισε: «Το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έγινε το ατύχημα είναι πώς θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα ‘δεν πρέπει να πεθάνω’. Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί.
Είναι τα ένστικτα πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλο. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα ή να σκοτωθούμε ακαριαία όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι. Αυτό που σκέφτηκα ήταν ‘την ευκαιρία αυτή Ντίνα δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις’».
«Θυμάμαι ότι και έξω από το βαγόνι άκουγα φωνές που αργοσβήνουν, ουσιαστικά ήταν άνθρωποι που έσβηναν. Ούρλιαζαν και όσο περνούσε η ώρα έσβηναν» πρόσθεσε.
Για την ζωή της μετά το δυστύχημα είπε: «Σπάνια βγαίνω έξω, σπάνια συναντάω κόσμο, παίρνω φάρμακα και για τους εφιάλτες. Βλέπω την πτώση μου και γύρω σώματα να καίγονται. Αυτό μου έχει μείνει η πτώση, πώς σύρθηκα, ότι καίγομαι. Βλέπω όνειρα που δεν έχουν καλή κατάληξη και μέχρι να ορθοποδήσω θέλω άλλον έναν χρόνο».
«Με στενοχωρεί που δεν μπορώ να περπατήσω. Θα μου πείτε ποια είμαι εδώ να παραπονιέμαι όταν άλλοι έχουν πεθάνει; Είναι όμως πολύ δύσκολο αυτό» δήλωσε εμφανώς συγκινημένη.
«Αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι “Ντίνα σώθηκες και έχεις κάποια ελπίδα να προχωρήσεις”. Υπάρχουν όμως άλλοι που η ελπίδα τους χάθηκε εκείνη την ημέρα»
πηγή: news247.gr