Πέθανε ύστερα από σύντομη νοσηλεία, σε ηλικία 76 ετών η πολυβραβευμένη ποιήτρια Μαρία Λαϊνά.
Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Απόφοιτος της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, σε σχέση πάντα με την τέχνη (μετάφραση δοκιμίων και λογοτεχνίας, επιμέλεια εικαστικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών βιβλίων, εκπομπές και σενάρια στην κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση, διδασκαλία ελληνικής γλώσσας και ποίησης σε αγγλόφωνα κολέγια, διδασκαλία μετάφρασης, δημοσιογραφία σε λογοτεχνικά ένθετα εφημερίδων).
Το έργο της περιλαμβάνει εννιά ποιητικές συλλογές, έντεκα θεατρικά, πέντε πεζογραφήματα, τέσσερις κριτικές και μελετήματα, σύνταξη ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις). Έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αυτοτελή και σε ανθολογίες. Εκπροσώπησε πολλές φορές επίσημα την Ελλάδα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή Ρόδινος φόβος. Η μετάφραση στα γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 επίσης τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της. Το 2023 έλαβε το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Δήλωση Μενδώνη
Πληροφορούμενη τον θάνατο της Μαρίας Λαϊνά η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η απώλεια της ποιήτριας και θεατρικής συγγραφέα Μαρίας Λαϊνά είναι μία οδυνηρή είδηση. Η μακρά διαδρομή της, μέσα από τη γλώσσα, μια προσωπική περιπέτεια που κράτησε περισσότερα από πενήντα χρόνια, ήταν αφιερωμένη στην ακρίβεια της διατύπωσης, στην πυκνότητα των νοημάτων της, στην αναζήτηση της προσωπικής της αλήθειας και στη συμπόρευση της τέχνης της με τις επιλογές της ζωής της.
Ήταν ξεχωριστό μέλος της λεγόμενης γενιάς του 1970, της γενιάς της αμφισβήτησης, και μια από τις πιο θαρραλέες φωνές του ελληνικού μοντερνισμού. Υπηρέτησε όλα τα είδη του γραπτού λόγου, ενώ έχει υπογράψει και σημαντικές μεταφράσεις. Το δικό της έργο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, κερδίζοντας την αναγνώριση του μεγάλου κοινού και όχι μόνον των ομοτέχνων της.
Η ποίησή της, λιτή, απέριττη, αποθεώνει το ελάχιστο
«Καταφέρνοντας να μιλήσει καίρια για την ανθρώπινη περιπέτεια. Ιδιαίτερη και ουσιαστική, πίστευε ότι αν μια πρόζα δεν καταφέρνει το ξάφνιασμα δεν είναι ποίηση. Πολυβραβευμένη. Τη χρονιά που φεύγει τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, για το σύνολο του έργου της. Πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά να το ανακαλύψουμε:
Αν κάποτε πεθάνω,
μην πιστέψεις ποτέ πως η αγάπη μου τελείωσε:
σκέψου πως θα σε περιμένει,
σ’ άλλες αισθήσεις περιγράφοντας την ομορφιά σου.
Ας είναι οι στίχοι της η έκφραση της δικής μας ευγνωμοσύνης για όσα μας κατέλειπε. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους της».