Με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος να φτάνει… τον ουρανό, το καλάθι του σούπερ μάρκετ να μοιάζει… τρύπιο και τη βενζίνη να δέχεται διαρκώς ανατιμήσεις, η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 713 ευρώ μοιάζει με κακόγουστο ανέκδοτο…
Το παραπάνω τονίζουν στην «Π» εκπρόσωποι των συνδικάτων που αναφέρουν πως οι αυξήσεις στις αποδοχές των εργαζομένων σε καμία περίπτωση δε φτάνουν για να καλύψουν το κόστος ζωής.
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, κ. Στέλιος Βοργιάς, αναφέρει πως οι εξαγγελίες του πρωθυπουργό σε κανέναν βαθμό δεν ικανοποιούν τους εργαζόμενους. Εκείνο που ζητάει το ΕΚΗ είναι να γίνουν ελεύθερα μεταξύ κοινωνικών φορέων οι διαβουλεύσεις για την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας, χωρίς να αποφασίζει ο πρωθυπουργός της χώρας, κάτι που αποτελεί ζήτημα Δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι θέλουν μισθούς αξιοπρέπειας και όχι πείνας.
Ως βάση μπορούν να θεωρηθούν τα 751 ευρώ και πάλι, όμως, δεν αρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες των νοικοκυριών που βάλλονται από την ακρίβεια.
Ο κ. Βοργιάς κάνει λόγο για εργασιακή ζούγκλα και υποβαθμισμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, μάλιστα, καταργήθηκε το ένα από τα δύο κλιμάκια του ΟΠΕΚΑ στην Κρήτη, γεγονός που δείχνει την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης. Το κενό αυτό κάποιοι το εκμεταλλεύονται και ασελγούν εις βάρος των εργαζομένων, δεν πληρώνουν ρεπό και υπερωρίες, δεν καταβάλλουν ακόμα και τα ελάχιστα χρήματα που προβλέπονται.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου, κ. Δημόκριτος Σαλούστρος, τονίζει πως οι δηλώσεις του πρωθυπουργού περί αύξησης του κατώτατου «είναι προκλητικές, επιεικώς κοροϊδία για τον ελληνικό λαό που δοκιμάζεται με σωρεία αυξήσεων σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης», αναφέρει.
Ανατιμήσεις έχουμε στους λογαριασμούς ενέργειας και νερού, τα καύσιμα και προφανώς τα είδη επιβίωσης. Οι αυξήσεις φτάνουν το 40% και 50%.
Ο κ. Σαλούστρος περιγράφει πως «στους χώρους δουλειάς επικρατούν συνθήκες γαλέρας με αφορμή την πανδημία, την έξοδο από την πανδημία και την προετοιμασία για την τουριστική σεζόν».
Αναφέρει πως είναι προκλητικό να μιλάμε και να πανηγυρίζουμε για τον κατώτατο μισθό στα 713 ευρώ όταν πριν από λίγα χρόνια ήταν στα 751 ευρώ.
Τα χρήματα αυτά δεν καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες επιβίωσης του λαϊκού νοικοκυριού. «Είναι στάχτη στα μάτια του εργαζόμενου για να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση συμβάσεων στο ύψος των αναγκών του», σχολιάζει και προσθέτει πως «οι εργαζόμενοι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραμείνουν στη λογική του λιγότερου κακού και εφικτού».
Ο κ. Σαλούστρος αναφέρει πως παράγεται αμύθητος πλούτος, το βλέπουμε από τους τζίρους των σούπερ μάρκετ την περίοδο της πανδημίας, από τα ξενοδοχεία, τον κλάδο των τροφίμων, των εξαγωγών που έχουν αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν κομμάτι από την κατανομή του πλούτου να καταλήγει στους μισθούς και τα εισοδήματά τους.
Παράλληλα, η κυβέρνηση οφείλει να λάβει μέτρα κατά της ακρίβειας.
Ο πρόεδρος του συνδικάτου εργαζομένων στον επισιτισμό και τουρισμό, κ. Μιχάλης Ριζικιανάκης, αναφέρει πως οι όποιες αυξήσεις γίνονται είναι προς τη θετική κατεύθυνση, ωστόσο, σήμερα μιλάμε για αύξηση του κόστους ζωής. Οι εργαζόμενοι έχουν περάσει δέκα δύσκολα χρόνια και το 2022 αυτός ο μισθός δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες τους.
Σήμερα, ο μισθός εξαφανίζεται τις πρώτες 15 ημέρες…
Τα συνδικάτα ζητούν αύξηση της τάξης του 13,3%, να φτάσει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ, είναι το ελάχιστο για να ανακουφιστούν λίγο οι εργαζόμενοι, είναι απλώς μια αρχή για να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε το 2009, όταν άρχισαν οι μειώσεις.
Το 2009, το κόστος ζωής ήταν πολύ χαμηλότερο, αν δε μεσολαβούσαν τα χρόνια της κρίσης, σήμερα ο μισθός θα άγγιζε τα 1050 ευρώ.