«Ό,τι και να γίνει, είσαι τελειωμένος». Αυτή ήταν η βασική σκληρή διαπίστωση στο στρατόπεδο του Αλέξη Τσίπρα όταν άρχισε η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, με βάση τα όσα περιγράφει ο σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα Νίκος Μαραντζίδης.
Ο ίδιος με άρθρο του που δημοσιεύει το news247.gr υποστηρίζει ότι στην προεκλογική καμπάνια αποδόθηκε ο κωδικός «Δουνκέρκη» υπό την έννοια ότι στις δεύτερες εκλογές τα στελέχη του κόμματος είχαν να διασώσουν τον κύριο όγκο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσουν στη συνέχεια να αντιμετωπίσουν αξιοπρεπώς τις νέες εκλογικές μάχες ως Αξιωματική Αντιπολίτευση.
«Στη συνείδηση του λαού μας, οι πιο όμορφες μάχες είναι αυτές στις οποίες ο ήρωας αναλαμβάνει να τις διεξάγει ενώ γνωρίζει εκ των προτέρων πως θα τις χάσει αλλά αυτός επιμένει να τις δώσει μαχόμενος για τις αξίες του, τον κόσμο του, εντέλει για την υστεροφημία του. Μια τέτοια μάχη με προκαθορισμένο το αποτέλεσμα ήταν αυτή της 25ης Ιουνίου» αναφέρει μεταξύ άλλων στο άρθρο του ο Νίκος Μαραντζίδης που προσθέτει:
«Η καμπάνια ξεκίνησε με μια σκληρή διαπίστωση: «ό,τι και να γίνει, είσαι τελειωμένος». Ήταν εξάλλου απόλυτα αντιληπτό από τον ίδιο πως το ιδανικότερο σενάριο σε αυτές τις εκλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν να επαναλάβει το ποσοστό του Μαΐου κι αν κέρδιζε και καμιά μονάδα θα ανοίγαμε σαμπάνιες.
Η άβυσσος ήταν εντούτοις ορατή από εκεί που ήμασταν. Ο κίνδυνος ο ΣΥΡΙΖΑ να καταρρεύσει και να χάσει περισσότερες από 5-6 μονάδες καταγράφηκε στην πρώτη μετεκλογική δημοσκόπησή μας, όπου το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε να κινείται στο 14%-15%.
Ο πιο βατός στόχος, λοιπόν, ήταν να έχουμε διαχειρίσιμες απώλειες. Να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ κάνα δυο μονάδες από τον Μάιο, ώστε να παραμείνει το αδιαμφισβήτητο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κύριος κορμός της προοδευτικής παράταξης».
Εξηγώντας τον κωδικό και τη στρατηγική «Δουνκέρκη» ο κ. Μαρανζίδης αναφέρει:
«Για όσους δεν πηγαίνει το μυαλό τους, η εκκένωση της Δουνκέρκης ήταν η εκκένωση περικυκλωμένων από τους Γερμανούς βρετανικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τις παραλίες και το λιμάνι της Δουνκέρκης, στα βόρεια της Γαλλίας το 1940.
Όπως και ο βρετανικός στρατός που είχε περικυκλωθεί στη Δουνκέρκη και κινδύνευε να εξοντωθεί ή να αιχμαλωτισθεί, και χρειαζόταν να διασωθεί και να μεταφερθεί σε ασφαλέστερα εδάφη, έτσι και ο κύριος όγκος των εκλογικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να διασωθεί προκειμένου το κόμμα να είναι σε θέση να δώσει στο μέλλον νέες εκλογικές μάχες από θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από την άποψη αυτή, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε στις εκλογές του Ιουνίου κάτι όχι τόσο αυτονόητο.
Όποιος είδε από κοντά τον Αλέξη Τσίπρα να διεξάγει αυτή την εκλογική καμπάνια μπορεί να αισθάνεται τυχερός πως είδε μια συγκλονιστική για τα ανθρώπινα μεγέθη προσπάθεια. Ήταν τόσο συγκλονιστικός, που με γέμιζε ταυτόχρονα με συναισθήματα συγκίνησης, θαυμασμού αλλά και ανησυχίας.
Μήπως το πρόγραμμα ήταν υπερβολικά βαρύ; Μήπως του ζητούσαμε να ξεπεράσει τα ανθρώπινα όρια αντοχής πηγαίνοντας κάθε μέρα σε δύο-τρεις πόλεις, διασχίζοντας ατέλειωτα χιλιόμετρα για να συναντήσει πολίτες και να συνομιλήσει μαζί τους; Κι όλα αυτά με καταπονημένο το στελεχιακό δυναμικό, σε κλίμα κατήφειας και ηθικό καταρρακωμένο, με περιορισμένους πόρους, ασύγκριτα μικρότερους σε σχέση με την αυτοκρατορία που λέγεται Νέα Δημοκρατία».
Σε σχέση με την ηγετική προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα τονίζει:
«Όπως όλοι οι χαρισματικοί ηγέτες, ο Αλέξης Τσίπρας συνομιλεί με την Ιστορία μέσω του ενστίκτου του. Κι η απόφασή του να αποσυρθεί από την ηγεσία του κόμματος ήταν σημάδι αυτού του ενστίκτου να αντιλαμβάνεται τη θέση του μέσα στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία.
Από χθες που ανακοίνωσε την παραίτησή του και τις επόμενες μέρες πολλοί αποχαιρετισμοί και πολιτικοί επικήδειοι γράφτηκαν και θα γραφτούν για τον Αλέξη Τσίπρα. Είτε από φίλους είτε από αντιπάλους, είτε γνήσιοι είτε υποκριτικοί, είτε από λύπη είτε από χαρά, χιλιάδες άνθρωποι σπεύδουν να καταθέσουν την άποψή τους για τον ηγέτη Αλέξη Τσίπρα.
Μια συμβουλή μόνο: ας μη βιαστούν να βάλουν όλες τις λέξεις τους σε αυτόν τον αποχαιρετισμό, σε αυτόν τον πολιτικό επικήδειο, ας κρατήσουν και μερικές στην άκρη. Μπορεί -ποιος ξέρει- μια μέρα να χρειαστεί να ξαναγράψουν κάτι παρόμοιο για τον Αλέξη. Ας μην ειπωθούν όλα τώρα!».