Η αποτρεπτική πολιτική της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα. Τι γίνεται, όμως, με τα εργατικά χέρια που έχει ανάγκη η χώρα και κάποια στιγμή το πρόβλημα αυτό θα «σκάσει» ξανά πάνω της; Προσφάτως, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Θάνος Πλεύρης παρουσίασε ένα πλάνο στον πρωθυπουργό, το οποίο αφορά την απευθείας απορρόφηση στην αγορά εργασίας των προσφύγων που παίρνουν άσυλο και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο νόμου για τη μετανάστευση, που θα παρουσιαστεί στο υπουργικό συμβούλιο την ερχόμενη Τρίτη.
Σύμφωνα με πηγές του Μαξίμου που έχουν γνώση του θέματος, η ρύθμιση προβλέπει την απευθείας ένταξη προσφύγων στην παραγωγική διαδικασία, προσφέροντας στη χώρα έναν σημαντικό αριθμό εργατικών χεριών καθώς τρεις κρίσιμοι κλάδοι, ο αγροτικός, ο τουριστικός και ο κατασκευαστικός, αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα.
Διαχωρισμός
Το σχέδιο προβλέπει αρχικά τον διαχωρισμό των κέντρων κράτησης σε δύο διαφορετικά επίπεδα: το ένα θα αφορά μετανάστες που δεν πρόκειται να πάρουν άσυλο και προέρχονται κυρίως από χώρες όπως η Αίγυπτος και το Πακιστάν, ενώ το δεύτερο επίπεδο θα υποδέχεται μετανάστες με «προσφυγικό προφίλ», που είναι πολύ πιθανόν μετά τον απαραίτητο έλεγχο να πάρουν το άσυλο που αιτούνται. Πρόκειται για μετανάστες κυρίως από το Σουδάν, τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Ερυθραία.
Βραχυκύκλωμα στο νέο δόγμα για το μεταναστευτικό
Δημιουργώντας κέντρα κράτησης δύο ταχυτήτων, ουσιαστικά η κυβέρνηση θέλει να υλοποιήσει το διπλό σχέδιό της: Από τη μία, αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, από την άλλη, πλήρη αξιοποίηση όσων θα παραμείνουν στη χώρα. Από τη διαδικασία υπολογίζεται πως θα προκύψουν περίπου 20.000 εργατικά χέρια ετησίως, όσοι είναι αυτοί δηλαδή που θα πάρουν άσυλο. Σε βάθος πενταετίας, δηλαδή, μπορεί να προκύψουν 100.000 εργατικά χέρια. Με δεδομένο ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα θελήσουν να δουλέψουν αλλά να φύγουν, υπολογίζεται ότι θα βρεθούν τουλάχιστον 60.000 εργατικά χέρια, ένας αριθμός ιδιαίτερα κρίσιμος, καθώς η κυβέρνηση έχει υπολογίσει ότι η χώρα χρειάζεται 200.000 εργατικά χέρια τα επόμενα πέντε χρόνια. Η κυβέρνηση μάλιστα έχει εργαστεί μεθοδικά προς αυτή την κατεύθυνση. Για παράδειγμα στο Σουδάν, μια χώρα από όπου οι πρόσφυγες που έρχονται δείχνουν μεγάλη πειθαρχία και καλή συμπεριφορά, υπάρχει μεγάλη παραγωγή σε βαμβάκι, καλαμπόκι και σιτάρι, όπως στη Θεσσαλία. Συνεπώς, οι Σουδανοί είναι μία κατηγορία που το Μαξίμου επιθυμεί να μείνει εδώ.
Την ίδια ώρα, το 15% όσων αναμένεται να πάρουν άσυλο είναι γυναίκες που μπορούν να κατευθυνθούν άμεσα στον τουριστικό κλάδο, όπως στις μεγάλες ανάγκες της καθαριότητας και της εστίασης. Το σχέδιο προβλέπει ακόμη να υπάρχουν εντός της δομής προγράμματα εκμάθησης της εργασίας στην οποία προορίζεται να απορροφηθούν, ενώ θα γίνονται και βασικά μαθήματα ελληνικών για να μπορούν να επικοινωνούν. Παράλληλα θα περικοπούν δραστικά τα επιδόματα ώστε να μη λειτουργήσει το μέτρο αυτό ανάποδα, ως κίνητρο έλευσης μεταναστών στη χώρα, αλλά αντιθέτως όσοι λαμβάνουν άσυλο θα ξέρουν ότι θα μπαίνουν στην αγορά εργασίας. Η ένταξη μάλιστα προσφύγων στην παραγωγική διαδικασία θεωρείται απαραίτητη, προκειμένου να διατηρηθεί το 2% ανάπτυξης της χώρας. Για αυτό τον σκοπό, το επόμενο άμεσο χρονικό διάστημα κέντρα που υπάρχουν σε περιοχές που έχουν ανάγκη από εργατικά χέρια, όπως η Θεσσαλία, η Βοιωτία και η Βόρεια Ελλάδα, θα μετατραπούν πιλοτικά σε κέντρα της δεύτερης ταχύτητας που θα υποδέχονται κυρίως πρόσφυγες που αναμένεται να πάρουν άσυλο. Προς αυτήν την κατεύθυνση ο υπουργός κ. Πλεύρης έχει εισηγηθεί να υπάρχει πλήρης απομάκρυνση των δομών από την Αθήνα.