απώλεια ο θάνατος του Γιώργου Βέη

Για την απώλεια του μέλους της Επιτροπής Βραβείου Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας Β. Ξανθόπουλου- Στ. Πνευματικού του ΙΤΕ και πρώην προέδρου της Επιτροπής, ομ. καθηγητή Γιώργου Βέη θρηνεί το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας.

Ο Γιώργος Βέης, πρόεδρος της Επιτροπής “Βραβείου Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου – Στ. Πνευματικού” από το 2000 έως το 2010, έφυγε την Τρίτη, 25 Ιανουαρίου από τη ζωή, μετά από μακρά ασθένεια.

Γεννήθηκε το 1929. Αγρονόμος – Τοπογράφος Μηχανικός του ΕΜΠ, σπούδασε σε μεταπτυχιακό επίπεδο στη Γαλλία και τις ΗΠΑ, συνδέθηκε με το Smithsonian Astrophysical Observatory και με τo Harvard College Observatory, διετέλεσε Καθηγητής του ΕΜΠ από το 1959 έως το 1997 οπότε και αφυπηρέτησε.

Υπήρξε πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, του Οργανισμού Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδος, της Γεωδαιτικής και Γεωφυσικής Επιτροπής του Κράτους, του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας, και του ΑΣΕΠ.

Το να απαριθμήσει κανείς τις πολλές, καίριες και σημαντικές επιστημονικές, ερευνητικές, διδακτικές και διοικητικές θέσεις που ανέλαβε ο Γιώργος Βέης στον τόσο πλούσιο και γόνιμο βίο του είναι, αναλογικά, απλό. Αντίθετα, το να απαριθμήσει κανείς τις αρετές του ξεχωριστού αυτού ανθρώπου είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Γιατί ο Γιώργος Βέης συνδύαζε τη φυσική ευγένεια με την ευαισθησία και την ενσυναίσθηση, τον σεβασμό της γνώμης και της προσωπικότητας του άλλου με την σεμνότητα και το αδιαπραγμάτευτο ήθος, τη φιλοπεριέργεια και τη φιλομάθεια με την ήρεμη ταπεινοφροσύνη, την επιστημοσύνη με την ευώδη καλοσύνη, την εργατικότητα και το αίσθημα ευθύνης με την αγωνία για τον τόπο του και τα κοινά, το αδέκαστο και αδιάφθορο του χαρακτήρα με την ανυποχώρητη ενεργητικότητα και εγρήγορση.

Θιασώτης της Γεωμετρίας, έβλεπε σε αυτήν την φυσική αρμονία, την ίδια αρμονία που απέπνεε ο ίδιος ως προσωπικότητα.

Στο μεγάλο του ταξίδι, ο Γιώργος Βέης δεν είναι μόνος. Κοντά του είναι η σκέψη και ο σεβασμός μας. Η ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι η ζωή μάς έδωσε το προνόμιο να μετάσχουμε, έστω και για λίγο, στην ομορφιά του κόσμου του. “Βέης αεί γεωμετρείν.”