Το δικό της αντίβαρο για ψυχική ισορροπία και γαλήνη σε μια γεμάτη ευθύνες επαγγελματική καθημερινότητα ήταν και είναι να μηχανεύεται αστείες περιπέτειες με παιδιά και θεούς καθώς και μ’ έναν τρομερό ντέτεκτιβ 11 μόλις ετών.
Ευτυχώς τα γραπτά της επίκουρης Καθηγήτριας Παρασιτολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Μαρίας Αντωνίου, δεν έμειναν σε κάποιο συρτάρι, αλλά έγιναν βραβευμένες σειρές βιβλίων που διαβάζουν ευχάριστα μικροί και μεγάλοι.
“Γελώ πολύ – αναφέρει η κ. Αντωνίου μιλώντας στην ‘’Π” – γράφοντας, ξεκουράζομαι. Βέβαια, ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν πολύ λίγος, κυρίως την περίοδο που ήμουν διευθύντρια του Μικροβιολογικού.
Έγραφα κυρίως τα Σαββατοκύριακα, αλλά βαθιά στο μυαλό μου οι ιστορίες γεννιόντουσαν, και έτσι, όταν καθόμουν να γράψω, έρρεαν αδιάληπτες οι λέξεις στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή”.
Πρόκειται για περιπέτειες στις οποίες πρωταγωνιστούν εφτά παιδιά που ζουν στην εξοχή του Ηράκλειου και που, σαν όλα τα παιδιά, έχουν τα ενδιαφέροντα, γκρίνιες, απαιτήσεις της ηλικίας τους.
Οι ιστορίες τους είναι τόσο ζωντανές όπως αποκαλύπτει η συγγραφέας, γιατί πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα, παιδιά, γειτονάκια και κολλητούς.
Η δράση όλων των βιβλίων της διαδραματίζονται χρονικά στο 2004, πριν την εμφάνιση των έξυπνων κινητών τηλεφώνων. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο
‘’Όλες οι ιστορίες μου διαδραματίζονται – επισημαίνει η κ.Αντωνίου-στον ίδιο χρόνο. Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν. Δεν υπάρχουν κινητά και έτσι είναι ελεύθερα να χαρούν τους φίλους τους, τη φύση και την περιπέτεια.
Σήμερα βλέπω παιδιά και γονείς με ένα κινητό κολλημένο στο χέρι, τα μάτια τους βιδωμένα σε αυτό. Προτιμώ την εποχή πριν τα κινητά, παρόλα τα καλά που μας προσφέρουν. Όπως σε όλα, το παρακάνουμε”.
Ή ίδια επισημαίνει ότι φοβάται πλέον για τα προβλήματα υγείας και εθισμού που ήδη εμφανίζονται στα παιδιά ενώ επισημαίνει ότι στις μέρες μας είναι πιο δύσκολο να μυηθούν στον κόσμο των βιβλίων. Όχι όμως ότι αυτή είναι η γενική εικόνα που επικρατεί.
“Συναντώ – υπογραμμίζει- πολλά παιδιά, και σε σχολεία που επισκέπτομαι, που διάβασαν τα βιβλία μου και ευχαριστήθηκαν, γέλασαν, μου ζήτησαν την επόμενη περιπέτεια, μού πρόσφεραν μάλιστα ιδέες. Η μεγαλύτερή μου χαρά είναι όταν μητέρες μού λένε ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που το παιδί τους κάθισε και διάβασε, κάποια παιδιά μάλιστα προσπάθησαν να πείσουν τη μαμά να τα διαβάσει και αυτή”.
Στη συνέντευξη η κ.Αντωνίου μιλά ακόμα για την κριτική των παιδιών της, για το ποιους θα ήθελε να ακούει αν είχε το χάρισμα της τηλεπάθειας όπως οι ήρωές της,τι θα φοβόταν να ακούσει, για το πώς η δουλειά της ως καθηγήτριας Ιατρικής και οι γνώσεις της παίζουν ρόλο στα βιβλία της, για τον άλλον της ήρωα, τον Ζίζη Ζιζηφιολάκη, αλλά και για το πως από την Κύπρο ρίζωσε με την οικογένειά της στην Κρήτη.
“Οι ήρωες είναι υπαρκτά πρόσωπα, γι’ αυτό οι ιστορίες είναι τόσο ζωντανές”
– Αισίως “Ο Δίας, το σόι του και η τρελοπαρέα” έφτασε στο 4ο βιβλίο της σειράς. Ποιες είναι οι περιπέτειες που … σκαρφιστήκατε;
– Πρόκειται για περιπέτειες στις οποίες πρωταγωνιστούν εφτά παιδιά που ζουν στην εξοχή του Ηράκλειου και που, σαν όλα τα παιδιά, έχουν τα ενδιαφέροντα, γκρίνιες, απαιτήσεις της ηλικίας τους.
Στο πρώτο βιβλίο, τα παιδιά ανακαλύπτουν σε μια σπηλιά στον Ψηλορείτη δώδεκα χιλιογερασμένα, καταθλιπτικά γεροντάκια. Αφού καταφέρουν, με δυσκολία, να τα πείσουν ότι είναι οι θεοί του Ολύμπου, γίνονται φίλοι και σμίγουν κάθε Κυριακή στη σπηλιά.
Ένας δημοσιογράφος καταλαβαίνει ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στον Ψηλορείτη και πολύς κόσμος μαζεύεται για να εξερευνήσει. Η τσίκνα από τα σουβλάκια που ψήνονται έξω από τη σπηλιά, ευφραίνει τους θεούς, τους χαρίζει ξανά τα νιάτα, την ενέργεια και την τσαχπινιά τους.
Η Ήρα, μέσα σ’ αυτή την ευφορία, αναπολεί τα παλιά της μεγαλεία και επιθυμεί να τα ξαναζήσει παρά τις αντιρρήσεις του Δία. Επιθυμεί να καταστρέψει την Κρήτη, να θαφτούν οι θεοί στα Τάρταρα και η ίδια να γίνει κοσμοκράτειρα. Η πρώτη περιπέτεια εξελίσσεται στην Κρήτη, τη Νίσυρο και τη Σικελία όπου η Ήρα ελευθερώνει Πολυβώτη και Εγκέλαδο για να καταφέρει τον σκοπό της.
Στη δεύτερη περιπέτεια, στη σκεπή του κόσμου, στο παλάτι του Δία στον Όλυμπο, θεοί και παιδιά πρέπει να σώσουν την αθάνατη Ήρα από βέβαιο θάνατο. Ο Δίας κουβαλά από τον Κάτω Κόσμο τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη με τους βοηθούς τους.
Ωστόσο, η καλύτερη βοηθός αποδεικνύεται η ιέρεια Γκαγκά. Απρόσκλητος (;) καταφθάνει στο παλάτι ο θεός Πλούτωνας παρέα με το σκυλάκι του, τον φοβερό Κέρβερο, που μόνο τα χάδια της ιέρειας Γκαγκά μπορούν να ηρεμήσουν.
Για τα καταχθόνια σχέδιά της η Ήρα χρησιμοποιεί ένα παγόνι που βλέπει, με τα μάτια των φτερών του, ό,τι δεν βλέπουν μάτια θεών και ανθρώπων. Με όλα αυτά τα κουλουβάχατα, ο Πλούτωνας άρπαξε την Περσεφόνη. Μεγάλη συμφορά βρίσκει τον κόσμο που δεν θα είναι πια όπως τον ξέρουμε.
Στο τρίτο βιβλίο, η Γη παγώνει, οι σοδιές καταστρέφονται. Τα παιδιά (ποιος άλλος;) θα πρέπει να σώσουν τον κόσμο. Με τη βοήθεια της Αθηνάς και του Ερμή, βάζουν πλώρη για τον Κάτω Κόσμο.
Και δεν φτάνουν τα μπερδέματα με τον Χάροντα, τα παιδιά πρέπει να περάσουν τις πύλες του Κάτω Κόσμου χωρίς να τους κάνει μια χαψιά ο υπεράγριος Κέρβερος. Αφού τον μεταμορφώσουν σε Κερβερούλη, περνούν στον μαυρόασπρο κόσμο των ψυχών όπου κάνουν χάζι με τους κατοίκους του: ήρωες, γίγαντες, τέρατα της ελληνικής μυθολογίας και ιστορίας.
Η αυλαία κλείνει με θεούς, παιδιά, Πλούτωνα και Περσεφόνη να λαμβάνουν μέρος στα Ελευσίνια Μυστήρια όπου θα παιχτεί η τύχη του κόσμου.
Στο τέταρτο βιβλίο, παιδιά και θεοί με το υπερδιαστημόπλοιο που κατασκεύασε ο τεχνίτης Ήφαιστος, κάνουν ένα διαστημικό ταξίδι γεμάτο ομορφιές, αγωνίες και ατυχήματα που θα τους δώσουν την ευκαιρία να γνωρίσουν φαντασμαγορικούς πλανήτες και τους δορυφόρους τους, όπου αφήνουν τρελά παζλ για τους αστροναύτες του μέλλοντος.
Φτάνουν στον Κρόνο για μια επίσκεψη στους σεβαστούς γονείς, Κρόνο και Ρέα στην ΚροΡεάδα, και γνωρίζουν τα πιο εκπληκτικά πλάσματα.
Και ενώ παιδιά και θεοί ζουν την απίστευτη περιπέτειά τους, η τιμημένη Ήρα πίσω στη Γη αλωνίζει ελεύθερη και καταφέρνει να μπουρδουκλώσει Πάνω και Κάτω Κόσμο.
Ο Δίας… να βάλει το χέρι του!
-Συστήστε μας τους 7 ήρωες που απαρτίζουν την “τρελοπαρέα”;
– Πραγματικοί ήρωες, μα τον Δία. Είναι εφτά παιδιά δεκατεσσάρων, δεκατριών και έντεκα χρόνων, γειτονάκια και κολλητοί. Η Νεφέλη, ο Αλέξανδρος, η Ειρήνη, ο Παύλος και ο Στέφανος, τα δίδυμα της παρέας, η Λυδία, αδερφή της Νεφέλης, έναν χρόνο μικρότερη, και η Μυρτώ, αδερφή της Ειρήνης, έντεκα χρόνων. Πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα, για αυτό και οι ιστορίες είναι τόσο ζωντανές.
“Φοβάμαι τα προβλήματα υγείας και εθισμού στα παιδιά εξαιτίας των κινητών”
– Τι ήταν αυτό που παρακίνησε μια επίκουρη καθηγήτρια Παρασιτολογίας στην Ιατρική Σχολή του Π.Κ και Διευθύντρια του Μικροβιολογικού Εργαστηρίου του ΠαΓΝ, να ασχοληθεί με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
– Όταν στην καθημερινότητά σου έχεις ευθύνες και πολλά προβλήματα να λύσεις, χρειάζεσαι ένα αντίβαρο για ψυχική ισορροπία και γαλήνη. Το δικό μου αντίβαρο ήταν να μηχανεύομαι αστείες περιπέτειες με παιδιά και θεούς.
Γελώ πολύ γράφοντας, ξεκουράζομαι. Βέβαια, ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν πολύ λίγος, κυρίως την περίοδο που ήμουν διευθύντρια του Μικροβιολογικού.
Έγραφα κυρίως τα Σαββατοκύριακα, αλλά βαθιά στο μυαλό μου οι ιστορίες γεννιόντουσαν και έτσι, όταν καθόμουν να γράψω, έρρεαν αδιάληπτες οι λέξεις στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή.
– Είστε μητέρα δύο κοριτσιών. Ήταν και είναι πηγή έμπνευσης;
Ξέρετε, είναι δύσκολο για τους γονείς όταν τα παιδιά τους μεγαλώνουν και παίρνουν τον δικό τους δρόμο. Όταν έγινε αυτό στη δική μας οικογένεια, ένιωσα την ανάγκη να κρατήσω τα παιδιά όχι μόνο στο σπίτι, αλλά και στην τρυφερή ηλικία των δεκατεσσάρων χρόνων.
Έτσι άρχισα να «σκαρφίζομαι» ιστορίες με αυτά πρωταγωνιστές, στις οποίες ζούσα μαζί τους τρέλες περιπέτειες.
-Είναι αυστηροί κριτές τα παιδιά σας;
– Χα χα! Τα παιδιά πάντα είναι αυστηροί κριτές. Περίμενα παράπονα είναι η αλήθεια, γιατί σαν συγγραφέας πάντα υπερβάλεις στο κτίσιμο των χαρακτήρων, για να τους κάνεις πιο ενδιαφέροντες.
Κυρίως φοβόμουν μην στεναχωρήσω τον Αλέξανδρο. Αλλά όχι, καθόλου κριτική. Τους άρεσαν πολύ οι ιστορίες, ίσως γιατί ήταν πρωταγωνιστές;
Σήμερα βλέπω παιδιά και γονείς με ένα κινητό κολλημένο στο χέρι, τα μάτια τους βιδωμένα σε αυτό. Προτιμώ την εποχή πριν τα κινητά, παρόλα τα καλά που μας προσφέρουν
-Τα βιβλία σας διαδραματίζονται χρονικά στο 2004, πριν την εμφάνιση των έξυπνων κινητών τηλεφώνων. Γιατί το επισημαίνεται αυτό;
– Όλες οι ιστορίες μου διαδραματίζονται στον ίδιο χρόνο. Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν. Δεν υπάρχουν κινητά και έτσι είναι ελεύθερα να χαρούν τους φίλους τους, τη φύση και την περιπέτεια.
Σήμερα βλέπω παιδιά και γονείς με ένα κινητό κολλημένο στο χέρι, τα μάτια τους βιδωμένα σε αυτό. Προτιμώ την εποχή πριν τα κινητά, παρόλα τα καλά που μας προσφέρουν. Όπως σε όλα, το παρακάνουμε.
-Τι έχει στερήσει από τα παιδιά η “έξυπνη” τεχνολογία;
– Ελεύθερο χρόνο για πραγματικό παιγνίδι και πραγματικούς φίλους. Φοβάμαι τα προβλήματα υγείας και εθισμού που ήδη εμφανίζονται.
“Αν είχα το χάρισμα της τρελοπαρέας, θα ήθελα να ακούω τις σκέψεις δικηγόρων και πολιτικών”
-Ο Δίας χαρίζει στους ήρωες το δώρο της τηλεπάθειας που τους επιτρέπει να ακούνε τις σκέψεις γονιών, καθηγητών, φίλων και εχθρών, ακόμα και ζώων. Αν με έναν μαγικό τρόπο είχατε εσείς αυτό το χάρισμα, ποιους θα θέλατε να ακούτε;
– Τους πολιτικούς και τους δικηγόρους. Μου αρέσει η αλήθεια.
-Τι θα φοβόσασταν να.. ακούσετε;
– Την αλήθεια από τους πολιτικούς…
“Μέσα από την κωμωδία τα μηνύματα περνούν πιο εύκολα”
– Είναι πιο δύσκολο στις μέρες μας να μυηθούν στον κόσμο των βιβλίων;
Φοβάμαι πώς ναι, δεν προλαβαίνουν με τις τόσες προκλήσεις που βομβαρδίζονται. Όμως συναντώ πολλά παιδιά, και σε σχολεία που επισκέπτομαι, που διάβασαν τα βιβλία μου και ευχαριστήθηκαν, γέλασαν, μού ζήτησαν την επόμενη περιπέτεια, μού πρόσφεραν μάλιστα ιδέες.
Η μεγαλύτερή μου χαρά είναι όταν μητέρες μού λένε ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που το παιδί τους κάθισε και διάβασε. Κάποια παιδιά μάλιστα προσπάθησαν να πείσουν τη μαμά να τα διαβάσει και αυτή
Η μεγαλύτερη μου χαρά είναι όταν μητέρες μου λένε ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που το παιδί τους κάθισε και διάβασε, κάποια παιδιά μάλιστα προσπάθησαν να πείσουν τη μαμά να τα διαβάσει και αυτή. Είμαι πολύ ευτυχής γιατί από τις ανατυπώσεις των βιβλίων (6 ήδη το πρώτο βιβλίο) φαίνεται ότι οι ιστορίες μου έχουν αγαπηθεί από τα παιδιά.
– Εκτός από τον Δία και την τρελοπαρέα, ο Ζίζης Ζιζηφιολάκης, είναι ακόμα ένας ήρωας σας, ιδιωτικός ντετέκτιβ που πρωταγωνιστεί σε τέσσερα βιβλία σας. Πως εμπνευσθήκατε αυτόν τον ήρωα;
Μου αρέσουν τα μυστήρια, και πιστεύω ότι αρέσουν και στα πιο πολλά παιδιά. Όπως σε όλα μου τα βιβλία, στόχος μου είναι οι μικροί (και όχι μόνο) αναγνώστες να ευχαριστηθούν, να γελάσουν και να μάθουν πράγματα. Ο Ζίζης είναι ένα αγόρι, έντεκα χρόνων με όνειρα και στόχους, φιλοδοξεί να γίνει ο καινούργιος ήρωας για παιδιά από 8 έως 108 ετών.
– Στο μοναδικό σας μυθιστόρημα ΄Έγώ σκότωσα τον καθηγητή Μάλεντερ“ πάλι υπάρχει το στοιχείο του μυστηρίου. Σας έλκει γενικά το θέμα αυτό;
Ναι, μου αρέσει να μπλέκω και να ξεμπλέκω μυστήρια. Σε αυτό το αστυνομικό μυθιστόρημα, υπάρχει ένα δύσκολο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, «πρόκειται για φόνο ή θάνατο από φυσικά αίτια»; Στην ιστορία είναι μπλεγμένη και μια Ελληνίδα φοιτήτρια στην Αγγλία. Είναι ένα πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα, υφασμένο με το χαρακτήρα και τα πάθη των εμπλεκομένων.
-Πόσο η δουλειά σας ως καθηγήτρια ιατρικής και οι γνώσεις σας παίζουν ρόλο στα βιβλία σας γενικότερα;
Στο αστυνομικό μυθιστόρημα, παίζει πράγματι ρόλο. Στα παιδικά μου βιβλία παίζει ρόλο το ότι είμαι «δασκάλα» και μου αρέσει να φιλεύω με γνώσεις τα παιδιά κυρίως για την υπέροχη Ελληνική μυθολογία αλλά και επιστημονικές πληροφορίες δοσμένες με χιούμορ κρυμμένες στην περιπέτεια.
– Θεωρείτε ότι ένας συγγραφέας φέρει έξτρα ευθύνη όταν απευθύνεται σε παιδιά;
Μεγάλη ευθύνη, πραγματικά. Πόσα βιβλία έχουν επηρεάσει παιδιά, αλλά και ενήλικες, με καλό ή κακό τρόπο! Θέλω όλες οι πληροφορίες που δίνω να είναι ακριβείς, και το παιδί διαβάζοντας να ευχαριστιέται. Μέσα από την κωμωδία περνούν τα μηνύματα πιο εύκολα (όπως λέει και η Νεφέλη στο 4ο βιβλίο της σειράς).
“Η Κρήτη έγινε η δεύτερη πατρίδα μου”
– Η καταγωγή σας είναι από την Κύπρο. Πώς ριζώσατε στην Κρήτη;
– Η Κρήτη έγινε η δεύτερη πατρίδα μου. Πιο πολλά χρόνια έζησα εδώ από ότι στην Κύπρο ή στην Αγγλία όπου σπούδασα. Ο άντρας μου είναι από την Αθήνα. Βρήκαμε δουλειά εδώ στο Πανεπιστήμιο και ριζώσαμε. Μας αρέσει πάρα πολύ. Εδώ γεννήθηκαν και οι κόρες μας. Όλα τα παιδιά της “τρελοπαρέας” λένε “Heraklion forever!” Το λατρεύουν.
-Τι αγαπάτε ιδιαιτέρως στην Κρήτη και θα το εκθειάζατε σε έναν Κύπριο φίλο σας προκειμένου να επισκεφθεί το νησί μας;
– Το κάνω συνεχώς. Η Κρήτη πιστεύω είναι ακόμα πιο όμορφη. Η τρομερή της ποικιλία σε τοπία και η αγριάδα της, με τρελαίνουν.
-Υπάρχει κάτι καινούριο στα σκαριά;
– Ναι, πάντα. Το πέμπτο βιβλίο της σειράς του Δία με μια ακόμα πιο τρελή περιπέτεια.