Η δραστηριότητα του ήλιου ακολουθεί έναν κύκλο περίπου 11 ετών, στον οποίο οι ηλιακές εκρήξεις και οι ηλιακές κηλίδες αυξομειώνονται.
Στο τέλος αυτού του κύκλου, όταν η δραστηριότητα φτάνει στο απόγειό της, το λεγόμενο solar max, ο ήλιος εμφανίζει έντονες εκρήξεις και πλήθος ηλιακών κηλίδων, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τον καιρό της Γης, προκαλώντας ακραία φαινόμενα όπως έντονες βροχές ή χιονοπτώσεις.
Αντίθετα, κατά τη διάρκεια του solar minimum, η ηλιακή δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα χαμηλή. Ο ήλιος γίνεται σχεδόν αδρανής, με την εκπεμπόμενη ενέργειά του να φτάνει στο χαμηλότερο σημείο.
Ιστορικά, τα μίνιμουμ της ηλιακής δραστηριότητας έχουν συνδεθεί με ιδιαίτερα ψυχρούς χειμώνες στην Ευρώπη. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μίνι παγετώνας του 1645, όταν η μειωμένη ηλιακή δραστηριότητα είχε οδηγήσει σε παρατεταμένους ψυχρούς χειμώνες.
Το 2024 ολοκληρώθηκε ο ενδέκατος κύκλος της ηλιακής δραστηριότητας, με τον ήλιο να βρίσκεται στο μέγιστο της δραστηριότητάς του. Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι συνέβαλε στους ήπιους χειμώνες που παρατηρήθηκαν στο βόρειο ημισφαίριο, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Τι σημαίνει αυτό για τους επόμενους χειμώνες;
Σταδιακά, καθώς η ηλιακή δραστηριότητα θα μειώνεται μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο solar minimum, οι χειμώνες στην Ευρώπη αναμένεται να γίνονται πιο ψυχροί. Ωστόσο, για το χειμώνα του 2026, η σχετικά υψηλή ηλιακή δραστηριότητα υποδηλώνει ότι πιθανότατα δεν θα αντιμετωπίσουμε ιδιαίτερα έντονα καιρικά φαινόμενα.
Παράλληλα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι προβλέψεις αυτές εντάσσονται σε θεωρητικά πλαίσια και ότι άλλοι μετεωρολογικοί παράγοντες μπορούν να διαφοροποιήσουν την εξέλιξη του καιρού, ακόμα και μέσα σε ένα χρόνο με υψηλή ηλιακή δραστηριότητα.