Η ανάπλαση του σταυρού του κέντρου του Ηρακλείου αναβάθμισε αισθητικά το κέντρο της πόλης, ωστόσο δημιούργησε και έξτρα κυκλοφοριακό πρόβλημα, φέρνοντας μαζί και την επιδείνωση του προβλήματος με τις θέσεις πάρκινγκ.
Ένα πιο ειδικό ζήτημα είναι αν οι ίδιοι πεζόδρομοι είναι χρηστικοί και λειτουργικοί για ντόπιους και επισκέπτες. Μια εικόνα που επαναλαμβάνεται – από τότε που δημιουργήθηκαν – πολύ συχνά ιδιαίτερα στους μεγάλους σε μήκος πεζοδρόμους, δηλαδή στην 1821 και στην Έβανς είναι ότι ο κόσμος συνηθίζει να περπατάει στην άκρη και όχι στη μέση.
Εδώ τώρα κάποιος μπορεί να υποθέσει διάφορα. Σίγουρα ένα βασικό ζήτημα είναι ότι ειδικά στην 1821 περνάνε αρκετά συχνά αυτοκίνητα (όχι τροφοδοσίας καταστημάτων) και μηχανές. Οπότε αυτόματα το αντανακλαστικό του κόσμου είναι να βρίσκεται στην άκρη για να προφυλαχθεί. Άρα επί της ουσίας αίρεται στην πράξη και το δικαίωμα του πεζού στη χρήση του πεζοδρόμου. Χρειάζεται αστυνόμευση; Χρειάζονται μπάρες;
Σίγουρα χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο στους ανθρώπους που τον χρησιμοποιούν τι ακριβώς δρόμος είναι. Αλλιώς ελλοχεύει ο κίνδυνος ατυχημάτων. Η δε 1821 για πολύ μεγάλο διάστημα αντιμετώπιζε και το ζήτημα με τις σχάρες, όπου είχαν γίνει διάφορα ατυχήματα και με μηχανάκια και με πεζούς.
Ένα άλλο ζήτημα που υπάρχει με τους πεζοδρόμους ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι ότι ο κόσμος περπατάει στην άκρη, γιατί δεν υπάρχει σκιά. Πιο… τυχερή είναι η 1821 με τα κτίρια που είναι πιο ψηλά και προσφέρουν σε στιγμές καλύτερη και περισσότερη σκιά. Η Έβανς δεν είναι τόσο… τυχερή. Τα δέντρα όπου έχουν τοποθετηθεί δείχνουν τον δρόμο (όπως και φαίνεται και στην φωτογραφία από την Έβανς), προσφέροντας την πολύτιμη σκιά τους.
Επίσης, το ίδιο το υλικό των πεζόδρομων δεν είναι… φιλικό προς τους χρήστες που επιλέγουν για παράδειγμα πιο ανάλαφρα παπούτσια, πχ μια παντόφλα. Είναι πολύ σκληρό υλικό για να πατήσεις πάνω του και είναι δεδομένο ότι πολλοί το αποφεύγουν γιατί κυριολεκτικά το νιώθεις να σε τρυπάει. Συν το γεγονός ότι τις ζεστές μέρες «πυρακτώνεται».
Πάντως, ειδικά στις αρχές που δεν είχαν ακόμα λειανθεί από την χρήση οι κυβόλιθοι ήταν ένα πραγματικό μαρτύριο. Για να μην συζητήσουμε για το αν αυτό το υλικό και ο τρόπος που έχει τοποθετηθεί είναι φιλικός σε άτομα με αναπηρία, σε καροτσάκια κτλ κτλ.
Είναι προφανές ότι δεν χρειάζεται απλά να έχεις πεζόδρομους, απλά για να λες ότι έχεις. Το πρόβλημα για παράδειγμα με την έλλειψη δέντρων διαπιστώνεται σε πολλά σημεία στο κέντρο. Και επειδή συζητάμε συχνά για την κλιματική κρίση και τους τρόπους που οι πόλεις μπορούν να γίνουν ανθεκτικότερες και άρα φιλικότερες προς τους ανθρώπους που την κατοικούν, είναι αυτονόητο ότι μία από τις καλύτερες πρακτικές είναι η φύτευση (κατάλληλων βέβαια) δέντρων.