Η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου ψυχολόγος στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος ΔΣ της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων-Οδηγών Τυφλών «Λάρα», είναι ο άνθρωπος που έφερε τους σκύλους οδηγούς στην Ελλάδα και δεν παλεύει μόνο για τον εαυτό της,αλλά για όλους τους τυφλούς ανθρώπους που έχουν δικαιώματα και τις πιο πολλές φορές, δεν καταφέρνουν να τα διεκδικήσουν.
Αυτή την φορά, έγραψε για την περίπτωση του οδηγού ταξί που της χρέωσε παράνομα, με το «έτσι θέλω» παραπάνω χρήματα στην κάρτα της, γιατί ήταν με το σκύλο οδηγό της και η υπόθεση έφτασε στα δικαστικά έδρανα.
Στην Κρήτη, γνωρίσαμε την Ιωάννα-Μαρία όταν εργαζόταν ως ερευνήτρια στο ΙΤΕ, με τον πρώτο σκύλο οδηγό της την Λάρα και κάναμε το πρώτο δημοσίευμα, παρουσιάζοντας την ζωή της.
Προχθές 17/9/25, έκλεισε ένας κύκλος.
Εκδικάστηκε η μήνυση που είχε ασκηθεί απο την εισαγγελία, κατόπιν εγκλήσεώς μας, εναντίον του οδηγού ταξί, ο οποίος τον Ιούλιο του 2021, παρακράτησε παράνομα 3,5€ από την κάρτα μου επειδή είχα μαζί μου τον Μπάμπου, τον σκύλο οδηγό μου. Τότε, εκείνος, είχε ισχυριστεί πως «θα έπρεπε να καθαρίσει το ταξί για να δεχτεί πελάτες από ξενοδοχεία».
Το περιστατικό ήταν αρκετά σοβαρό. Εκτός του ότι, ο οδηγός μου είχε φερθεί αγενέστατα, πληγώνοντας με, ότι δεν με άκουγε όταν του έλεγα πως οι σκύλοι οδηγοί επιτρέπονται παντού, χωρίς χρέωση, οτι αμφισβήτησε την τυφλότητα μου, ότι μου πήρε τα χρήματα από την κάρτα μου με το «έτσι θέλω», δεν θέλησα επουδενί, η πρακτική αυτή να γίνει «κουλτούρα». Δηλαδή ο κάθε οδηγός, υπάλληλος ή επιχειρηματίας να μας χρεώνει επιπλέον επειδή έχουμε σκύλο οδηγό.
Επίσης, επειδή είχα κάνει μια ανάρτηση για το περιστατικό, δέχτηκα εκβιασμό διαδυκτιακά από «αγνώστους-γνωστούς» που καταθέσαμε φυσικά σε screenshot στη μηνυτήρια αναφορά.
Το δικαστήριο ήταν ποινικό. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, παραπέμφθηκε για τετελεσμένη απάτη με την επιβαρυντική περίσταση του Α. 84 Παρ. 2 του ΠΚ. Δηλαδή απάτη με ρατσιστικά χαρακτηριστικά.
. Για τέτοια αδικήματα, ο νόμος προβλέπει σοβαρές ποινές από χρηματικά πρόστιμα, μέχρι φυλάκιση με αναστολή ή χωρίς.
Όμως, το ζητούμενο μας δεν ήταν η τιμωρία του ούτε τα 3,5€. Ήταν να αναδειχθεί το κοινωνικό κομμάτι της υπόθεσης: το δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση, η ισοτιμία, ο σεβασμός και η ισονομία.
Έτσι, στάθηκα στο μαρτυρικό έδρανο και κατέθεσα τα γεγονότα ακριβώς όπως έγιναν.
Μα ζήτησα να μην καταδικαστεί ο κατηγορούμενος.
Η «λόγω αμφιβολιών αθώωση του» οφείλεται στη δική μου επιθυμία να λήξει το συμβάν μετά τη διατύπωση της εκ μέρους του συγνώμης.
Διότι δεν θέλησα να αμαυρωθεί το ποινικό του μητρώο. Να χάσει την άδεια του, την ελευθερία του, να μην μπορεί να βγάλει πχ ένα δάνειο ή να βρει δουλειά. Δεν θέλησα να καταστραφεί η ζωή του και να ευθύνομαι εγώ.
Θέλησα να του δοθεί μια ευκαιρία για να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Έχοντας δημιουργήσει ουσιαστικά την ιστορία των σκύλων οδηγών στην Ελλάδα, έχω βιώσει αμέτρητα περιστατικά μισαναπηρικών διακρίσεων. Πως άντεξα δεν ξέρω. Όμως σήμερα, μπορώ εγώ και τα υπόλοιπα τυφλά άτομα να έχουμε δωρεάν, εκπαιδευμένους σκύλους οδηγούς στην Ελλάδα. Και να κυκλοφορούμε ελεύθερα μαζί τους, προστατευόμενοι από τη νομοθεσία και την ενσυναίσθηση.
Ίσως αύριο, ο οδηγός ταξί, κληθεί να πάρει ένα άλλο τυφλό άτομο με σκύλο οδηγό. Έτσι θα συνεχίσει να οδηγεί το ταξί του και να εξυπηρετεί, όσους εξ’ ορισμού δεν μπορούν να οδηγήσουν. Και ίσως αγαπήσει τους σκύλους οδηγούς. Αυτό είναι ένα βήμα. Αυτό ζητούσα από πάντα: να δέχονται οι άνθρωποι, τους σκύλους οδηγούς. Αυτά τα τόσο ευγενικά «ζώα».
Ο Μπάμπου, η Λάρα, η Μέη, οι σκύλοι οδηγοί της ζωής μου, μού έδειξαν μια νέα πραγματικότητα. Μου έμαθαν να διεκδικώ. Να βρίσκω μέσα μου μια δύναμη που δεν γνώριζα.
Κι αυτή η δύναμη δεν είναι να εκδικείσαι, να βλάπτεις, να τιμωρείς.
Η δύναμη είναι να αντέχεις. Να μιλάς. Να αποδεικνύεις το δίκιο της θέσης σου, με τη στάση της ζωής σου. Και, ακόμη κι όταν είσαι σε θέση ισχύος, να επιλέγεις την ανθρωπιά.
Είμαι σίγουρη πως αυτό θα έκανε κι ο Μπάμπου, αν μπορούσα να τον ρωτήσω.”
—Στη φωτό, εγώ κι ο Μπάμπου χθες, έξω από το κτήριο 9 της Ευελπίδων.