Αν στον προηγούμενο ανασχηματισμό του Ιανουαρίου, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν πως υλοποιήθηκε για να «φύγει ο Θεοδωρικάκος» σε αυτό τον ανασχηματισμό, κυρίαρχη αίσθηση είναι πως έγινε μεταξύ άλλων για να «φύγει ο Χρυσοχοΐδης», ο οποίος και αναδείχθηκε στον μεγάλο χαμένο της διαδικασίας.
Αποχωρώντας ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θέλησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά και το έργο του στο Υπουργείο δηλώνοντας πως από την «πρώτη ημέρα διαχειριζόμαστε το πρωτόγνωρο και το έκτακτο».
Ο απερχόμενος Υπουργός τόνισε πως είχε κληθεί να διαχειριστεί ακόμα και το αφάνταστο, κάνοντας σαφές πως παρ’ όλα αυτά είχε βάλει τις βάσεις για νέες μεταρρυθμίσεις με προσλήψεις 5.000 αστυνομικών, με την έκδοση της λευκής βίβλου και το νομοσχέδιο για τις συναθροίσεις.
Ο πρωθυπουργός πάντως είχε ήδη αναφερθεί εμμέσως πλην σαφώς στην τύχη του απερχόμενου Υπουργού λέγοντας πως «όπου υπάρχουν ευθύνες θα αποδοθούν».
Η καρατόμηση βέβαια Χρυσοχοΐδη δεν ήταν κάτι τόσο απλό, αφού ο Υπουργός εκτός του ότι δεν άνηκε στη Νέα Δημοκρατία, είχε αποτελέσει και επιλογή του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη μέσω της οποίας επιδιώκονταν η στόχευση για μια διεύρυνση κι επιλογή των κατάλληλων προσώπων στις κατάλληλες θέσεις.
Την ίδια στιγμή, η καρατόμηση Χρυσοχοΐδη ενείχε τον κίνδυνο να αμφισβητηθεί συνολικά το πολιτικό έργο, αφού ενώ υπήρχε έντονη δυσαρέσκεια από την κοινή γνώμη, ο πρωθυπουργός υπερασπίζονταν τις κυβερνητικές επιλογές συνολικά.
Όπως φάνηκε όμως, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αποτέλεσε το εξιλαστήριο θύμα,
για να εξευμενιστεί η βάση της Νέας Δημοκρατίας, στην οποία επικρατούσε δυσαρέσκεια για τη διαχείριση των πυρκαγιών.
Όμως, με βάση το μήνυμα που δόθηκε σε σχέση με την επιστροφή Θεοδωρικάκου, η έξοδος Χρυσοχοϊδη ενδέχεται να μην είναι δια παντός. Στελέχη μάλιστα του Μαξίμου συνέδεαν τις δύο περιπτώσεις, θέλοντας να δείξουν ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μπορεί να αποχωρεί προσωρινά, αλλά όχι δια παντός.