Στις 15 του Αύγουστου τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Δοξάζεται η Παναγιά, η μεσίτρια μας προς τον Θεό. Είναι η μεγαλύτερη θεομητορική γιορτή και σε όλη την Ελλάδα αλλά και όπου υπάρχει ελληνορθόδοξη κοινότητα γιορτάζεται με επιμέλεια.
Πέρα από όλες τις άλλες ιδιότητες και όλα τα άλλα γνωρίσματα που αποδίδουμε οι Έλληνες ορθόδοξοι στην Παναγία, την έχουμε ορίσει και ως προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων της πατρίδας μας συνολικά, παρά το ότι κάθε επιμέρους κλάδος έχει τον δικό του προστάτη (ο Στρατός τον Άγιο Γεώργιο -εκτός του Πυροβολικού που έχει την Αγία Βαρβάρα, το Ναυτικό τον Άγιο Νικόλαο και η Αεροπορία τους Ταξιάρχες). Γι’αυτό τον λόγο η εορτή των Ενόπλων Δυνάμεων γινόταν επί δεκαετίες ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ωστόσο εδώ και κάποια χρόνια, για να μην συμπίπτει με την τόσο μεγάλη αυτή αργία που είναι και μέσα σε περίοδο διακοπών για πολλούς, ο εορτασμός έχει μεταφερθεί στις 21 Νοεμβρίου, στα Εισόδια της Θεοτόκου.
Όμως, γιατί οι Ένοπλες Δυνάμεις τιμούν την Παναγία ως Υπέρμαχο Στρατηγό και τη θεωρούν προστάτιδα; Είναι κυριολεκτικά Στρατηγός η Παναγιά; Μήπως αυτή η έκφραση αποτελεί κάποιο σχήμα λόγου; Μήπως τυγχάνει υπερβολής ή μήπως είναι ένας τίτλος κενός περιεχομένου; Ο ποιητής των Χαιρετισμών δανείζεται κυρίως εικόνες από τη φύση προκειμένου να περιγράψει το μεγαλείο της. Παρόλα αυτά, το πλέον συγκινητικό κοντάκιο, «Τη Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια», είναι αυτό που εμπνέει το ποίμνιο, το οποίο όμως δεν είναι εμπνευσμένο εκ φύσεως, αλλά απο τη στρατιωτική ζωή.
Το έθνος μας και οι Ένοπλες Δυνάμεις του τιμούν την Θεοτόκο ως Υπέρμαχο Στρατηγό, καθώς σε αμέτρητες περιπτώσεις αποδείχθηκε προστάτης και σωτήρας μας. Με μια σύντομη ιστορική αναδρομή, θα διαπιστώσουμε ότι όντως η Υπεραγία Θεοτόκος ανεδείχθη στο πέρασμα των αιώνων υπέρμαχος στρατηγός του γένους μας.
Αρχικά, στα βυζαντινά χρόνια, οπότε η Παναγία έσωσε την Πόλη από σίγουρη ήττα από τους Αβάρους μέσω ενός δυνατού ανεμοστρόβιλου που συνέτριψε τα πλοία τους, κατά την απουσία του Αυτοκράτορα Ηρακλείου και του μεγαλύτερου μέρους του στρατού στα βάθη της Περσίας. Τότε ακούστηκε για πρώτη φορά το κοντάκιο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ».
Έπειτα, επί Τουρκοκρατίας η Μεγάλη Ιδέα της απελευθέρωσης όλων των ελληνικών εδαφών συνδέθηκε με την Παναγία, εφόσον αναλογιστούμε πως το λάβαρο της επανάστασης, που υψώθηκε στην Αγία Λαύρα το 1821, ήταν μία κεντητή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Έτσι, την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την 25η Μαρτίου 1821, όρισαν ως ημέρα του εθνικού ξεσηκωμού οι Έλληνες θέλοντας να συνδυάσουν την Παναγία με την Ελευθερία.
Τέλος, στο έπος του 1940, πηγές αναφέρουν ότι οι στρατιώτες διέκριναν πάνω από τα βουνά της Βορείου Ηπείρου μια γυναικεία μορφή που κυριαρχούσε. Ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος που ευλογούσε τα ελληνικά στρατεύματα, τα οποία αντιστάθηκαν με σθένος ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια και τις επιταγές του πολέμου.
Επομένως, στιγμές όπως το 626 στην Πόλη, το 1821 στην Ελλάδα και το 1940-45 στο ελληνοαλβανικό μέτωπο θεωρούνται αποδείξεις της αγάπης της Παναγίας. Απόδειξη ότι ο τίτλος Υπέρμαχος Στρατηγός δεν είναι κενός περιεχομένου, αλλά πραγματικότητα, αφού έτσι το νιώθει πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού, αλλά και του στρατού. Είναι στρατηγός, στρατηγός υπέρμαχος, που υπερτερεί στη μάχη, αναδεικνύεται ανωτέρα των εχθρών και εν τέλει νικά και θριαμβεύει. Εν κατακλείδι, η ταύτιση των Ενόπλων Δυνάμεων με την Παναγία είναι κάτι μη αμφισβητήσιμο και αποτελεί παράδοση ακόμα και σήμερα.