Σε ηλικία 107 ετών έφυγε από τη ζωή, ο εισηγητής της ελληνικής Λοιμωξιολογίας, Γεώργιος Δαΐκος.
Γεννημένος στη Ζαχάρω, ο Γεώργιος Δαΐκος αποφοίτησε από το τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1940 απέκτησε ειδικότητα στην Παθολογία. Ακολούθησε σπουδές στην Παθολογία φοιτώντας στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Βοστώνης (1947-1951) και εξειδικεύτηκε στον τομέα των λοιμώξεων. Το έτος 1952 γύρισε στην Ελλάδα και εργάσθηκε στην Δ΄ Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου «ο Ευαγγελισμός».
Ακολούθησε η Θεραπευτική Κλινική του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» (1955), όπου δημιούργησε και τον πρώτο πυρήνα για την ανάπτυξη της Λοιμωξιολογίας στην Ελλάδα. Το 1961 ίδρυσε, από κοινού με άλλους πανεπιστημιακούς και διευθυντές σε κλινικές, την Εταιρεία Ιατρικών Σπουδών. Το 1985 έλαβε τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή και το 2016 του απονεμήθηκε η διάκριση «Αλκμαίων».
Ο Γεώργιος Δαΐκος προσέφερε στη Νέα Φιγαλεία (Ζούρτσα) του σημερινού Δήμου Ζαχάρως και συγκεκριμένα, στον ναό του Αγίου Νικολάου, στο Λαογραφικό Μουσείο, σε πέτρινες βρύσες, σε πέτρινες εκκλησίες, σε σχολικές μονάδες. Παραχώρησε την περιουσία του για να ανακατασκευαστεί το σπουδαιότερο και παλαιότερο Βυζαντινό Μνημείο της Ηλείας και εκ των παλαιοτέρων της Ελλάδας.
Η ιστοσελίδα «ΆλγουςἼασις» του Πανεπιστημίου Αθηνών, γράφει: «Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση όχι μόνο στην διδασκαλία και στην ορθή άσκηση της ιατρικής αλλά και στην παιδεία των νέων ιατρών και την ευρύτερη καλλιέργειά τους. Θέσπισε τις ετήσιες εκδρομές στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαράειου, στο Μαρκόπουλο, με την συμμετοχή φοιτητών, νέων ιατρών και όλων των μελών της Α΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής. Κατά την παραμονή τους στο Αμφιαράειο πραγματοποιούνταν εισηγήσεις από τους φοιτητές πάνω στον Όρκο και άλλα Ιπποκρατικά κείμενα, ενώ η συζήτηση έκλεινε με παρατηρήσεις και προτάσεις των φοιτητών σχετικές με την εκπαίδευσή τους».