«Η τελευταία ευκαιρία». Αυτός είναι ο τίτλος που δίνει σε άρθρο γνώμης, αλλά και υποστήριξης της υποψηφιότητας του Νίκου Ανδρουλάκη, ο πρώην βουλευτής Ηρακλείου Φραγκίσκος Παρασύρης.
Στο κείμενό του, μεταξύ άλλων, ο Φραγκίσκος Παρασύρης τονίζει πως αυτή η «τελευταία ευκαιρία» για το Κίνημα Αλλαγής ανήκει στον Νίκο Ανδρουλάκη, ενώ χαρακτηρίζει ως «έκπληξη» την κάθοδο Παπανδρέου στη μάχη της προεδρίας.
Ο Φραγκίσκος Παρασύρης, αφού κάνει σαφή την υποστήριξή του στο πρόσωπο του Παπανδρέου διαχρονικά, κι αφού υπενθυμίζει πως είχε στηρίξει την προσπάθεια του ΚΙΔΗΣΟ, βγαίνοντας μάλιστα πρώτος σε σταυρούς στην επικράτεια, τονίζει:
«Θα περίμενα, λοιπόν, να απέχει από τη διαδικασία (σ.σ. ο Γιώργος Παπανδρέου) και με το κύρος του πρώην πρωθυπουργού να φώτιζε και να συνέβαλε στην ιστορική συνέχεια και προσφορά της παράταξης. Θα περίμενα κι ένα βήμα παραπάνω. Να σπάσει τα δεσμά και τους όρους του αγκυλωμένου πολιτικού συστήματος της χώρας και μεγαλόψυχα να δώσει χώρο στη νεότερη γενιά».
Σε σχέση με την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη, ο Φραγκίσκος Παρασύρης αναφέρει:
«Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι διαδικασίες για την εκλογή προέδρου είναι μια τελευταία ευκαιρία. Τελευταία ευκαιρία για την ανασύνταξη του χώρου και την αυτόνομη πορεία του. Για να έχει αυτή η παράταξη πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλα αυτά συμπυκνώνονται στο πρόσωπο του αυριανού αρχηγού, και καλώς ή κακώς κάθε υποψηφιότητα προσέρχεται με τα πολιτικά συμφραζόμενά της σε αυτόν τον αγώνα.
Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να ξοδευτεί άσκοπα. Αυτή η ευκαιρία πρέπει να παραδοθεί στη νέα γενιά που έδειξε συνέπεια κι υπευθυνότητα και ωρίμασε μέσα σε πολιτικά πρωτόγνωρες συνθήκες. Για να αναπνεύσει και πάλι ο χώρος. Αυτή η ευκαιρία ανήκει στον Νίκο Ανδρουλάκη».
Ο πρώην βουλευτής αναφέρεται και στις πολιτικές διαφωνίες που είχαν στο παρελθόν με το νυν ευρωβουλευτή, ωστόσο, εκτιμά ότι είναι «ο μόνος μέχρι σήμερα, που προτάσσοντας ένα νέο θεσμικό κόμμα εγγυάται την αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ, την αξιολόγηση των στελεχών του, την απομάκρυνση από παλαιοκομματικές αγκυλώσεις, τον υγιή πολιτικό και ιδεολογικό ανταγωνισμό και τελικά τη φυγή προς τα μπρος. Και όλα αυτά χωρίς να χριστεί ή να διοριστεί σε κάποια κομματική καρέκλα».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Στον Νίκο μεταβολίζεται όλη η φυσιογνωμία του χώρου μας, για το πώς ξεκινάς από μία επαρχιακή πόλη και με αξιοσύνη κατακτάς τους στόχους της γενιάς σου. Αντανακλάται η πορεία χιλιάδων Ελλήνων που με τις πολιτικές μας και με τον κόπο τους πέτυχαν τους στόχους της ζωής τους.
Σήμερα περίμενα από την άτυπη ιεραρχία του κόμματος να έχει συναίσθηση της αναγκαιότητας για ανανέωση και θεσμικότητα ώστε να οδηγηθούμε σε μία πιο ομαλή μετάβαση. Αυτό δεν γίνεται και δέχομαι τις διαφωνίες».