Το ποια πραγματικά είναι η Ειρήνη Μουρτζούκου , η οποία λίγο μετά τις 11:30 βγήκε από το κτήριο της ΓΑΔΑ – υπό τις αποδκιμασίες ατόμων που βρίσκονταν εκεί – για να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού μετά την προφυλάκισή της την Κυριακή, ίσως, μόνο τα νεκρά βρέφη που άφησε πίσω της μπορούν να αποτυπώσουν με ακρίβεια. Η τελευταία και οριστική ανασύσταση των περιστατικών από τις διωκτικές αρχές αποκαλύπτει πολλά περισσότερα απ’ όσα η ίδια αποπειράθηκε να κρύψει χωρίς να κρύψει, με τον δικό της, σατανικά ευφυή και εξίσου θρασύ τρόπο – δηλαδή μιλώντας ασταμάτητα, με κάθε ευκαιρία και σε κάθε μέσο, σε μια φρενήρη κούρσα δημοσιότητας που διήρκεσε πάνω από οκτώ μήνες. Χτίζοντας επίμονα και προσεκτικά το προφίλ μιας περσόνας που περιέπαιζε διαρκώς το προφανές, τη σκέψη που φαινόταν αυτονόητη γενικώς, ότι η Μουρτζούκου δεν είναι απλώς η πιο εξελιγμένη μορφή της σύγχρονης Μήδειας, αλλά κάτι εντελώς ιδιότυπο, μια baby face-baby killer.
Με έναν περίεργο τρόπο, ανέκαθεν υπέβαλλε την αίσθηση πως αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση, ότι ήταν κάτι ανεξιχνίαστο, πέρα από τις παραστάσεις που έδινε στις αναρίθμητες τηλεοπτικές εμφανίσεις της από τον Οκτώβριο του 2024, πέρα από τις πολλές και διαφορετικές -συχνά αντιφατικές- εκδοχές που παρουσίαζε για καθέναν από τους τέσσερις ή και περισσότερους θανάτους με τους οποίους συσχετίστηκε η παρουσία της. Πέρα και από το γεγονός ότι κατόρθωσε να παραπλανήσει και να εκθέσει ανεπανόρθωτα αρκετούς από τους επιστήμονες ιατροδικαστές που ενεπλάκησαν στην υπόθεσή της, παρόλο που η δική της εγκύκλιος παιδεία σταμάτησε μόλις στη Β’ Γυμνασίου. Οπως και να έχει, το αληθινό προφίλ της αρχίζει να αναδύεται τώρα που η εικόνα συμπληρώνεται στην εντέλειά της μέσα από τις λεπτομερείς αναφορές της Αστυνομίας και της Εισαγγελίας. Αφότου, βέβαια, η ίδια ομολόγησε τη δολοφονία τεσσάρων βρεφών και με τουλάχιστον έναν ακόμη θάνατο να παραμένει ανεξήγητος μεν, στενά συνδεδεμένος μαζί της δε.
Το πώς χάθηκε η Ιωάννα-Ζωή, το πρώτο παιδί της (αλλά το τρίτο κατά σειρά που θανάτωσε, μετά τη μικρότερη αδελφή της το 2014, όταν η Μουρτζούκου ήταν μόλις 14 ετών, και ένα άλλο βρέφος το 2020), αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς αρχίζει να αποκαλύπτεται η αλήθεια: σε κάθε τηλεοπτική αναφορά της στην Ιωάννα-Ζωή εκείνη έκλεινε τη συζήτηση προτού καν αρχίσει, λέγοντας περίπου ό,τι κατέθεσε και αφότου συνελήφθη. Οτι δηλαδή πλάκωσε άθελά της τη 19 ημερών κόρη της αλλάζοντας άθελά της στάση στον ύπνο. «Ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι κοιμόμουν επάνω στο παιδί», είναι η εξήγησή της, συμπληρώνοντας ότι «μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, μετά προσπαθούσα, με το μυαλό μου, να συνεφέρω το μωρό. Προσπαθούσα να του δώσω ανάσες. Αλήθεια σας λέω, σε κανένα παιδί δεν ήθελα να κάνω κακό και υπάρχουν άνθρωποι να το επιβεβαιώσουν. Εβλεπαν ότι αγαπάω τα παιδιά».
Μητέρα φόνισσα
Ωστόσο, η εκδοχή της Αστυνομίας, η οποία βασίζεται στον συγκερασμό όλων των διαθέσιμων πληροφοριών, μαρτυριών κ.λπ., καταρρίπτει τους ισχυρισμούς της Μουρτζούκου περί ατυχήματος. Στη 1.40 τα ξημερώματα της 19ης Ιουνίου του 2022 το βρέφος έχοντας ήδη ξεψυχήσει διακομίστηκε από το ΕΚΑΒ στο Κέντρο Υγείας Αχαΐας. Οι τραυματιοφορείς καθ’ οδόν είχαν επιχειρήσει καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και το ίδιο συνεχίστηκε, εις μάτην, επί 20 λεπτά στο Κέντρο Υγείας. Η αρχική ιατροδικαστική έκθεση με διάγνωση περί «διάμεσης πνευμονίτιδας της παιδικής ηλικίας» κ.ά. ήταν συμβατή με την εκδοχή της μητέρας φόνισσας. Ο θάνατος της Ιωάννας-Ζωής θεωρήθηκε, λίγο πολύ, μια άτυχη στιγμή. Αφάνταστα τραγική για μια νεαρή μητέρα που χάνει το πρώτο παιδί της προτού καν οι δυο τους σαραντίσουν, αλλά όχι ανήκουστη ή, έστω, ύποπτη.
Ωστόσο, το Τμήμα Ανθρωποκτονιών αρχίζει την ανασύσταση της υπόθεσης από τον ανθρώπινο περίγυρο. Η Ιωάννα-Ζωή ήταν προφανώς αβάπτιστη, αλλά και αγνώστου πατρός. Η 22χρονη Μουρτζούκου εκείνη την περίοδο συγκατοικούσε με τον Σουμόν, έναν Μπανγκλαντεσιανό, 37 ετών, ο οποίος τη συνέτρεχε οικονομικά συνεισφέροντας στις ανάγκες του νεογέννητου. Σύμφωνα με τη μητέρα της Μουρτζούκου, Πόπη Αναγνωστοπούλου, η κόρη της κάπνιζε, κατανάλωνε αλκοόλ και έκανε χρήση ναρκωτικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αλλά και μετά τον τοκετό περιέφερε το βρέφος εκτός σπιτιού επί σχεδόν ολόκληρη την ημέρα, γεγονός που ενοχλούσε τον Σουμόν, ο οποίος αντιδρούσε ανησυχώντας για το παιδί. Στην πραγματικότητα, η Μουρτζούκου άφηνε το βρέφος στο σπίτι της μητέρας της το πρωί και το παραλάμβανε το βράδυ, όπως έκανε και στις 18 Ιουνίου του 2022.
Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού όπου διέμενε η Μουρτζούκου με τον Σουμόν κατέθεσε ότι την είδε να επιστρέφει γύρω στις 11 το βράδυ, αλλά το παιδί στο καρότσι ήταν σκεπασμένο ολόκληρο με ένα σεντόνι. Ο Σουμόν ζήτησε να το δει, η Μουρτζούκου όμως δεν το επέτρεψε, λέγοντας ότι το μωρό κοιμόταν και δεν έπρεπε να το ξυπνήσει. Ο ίδιος παραξενεύτηκε, διότι ποτέ πριν η Ειρήνη δεν είχε κουκουλώσει εντελώς το βρέφος και δεν τον είχε αποκρούσει κατ’ αυτό τον τρόπο. Ακολούθως εκείνη αποσύρθηκε στο δωμάτιό της, ύστερα από μερικά λεπτά βγήκε ξανά στην αυλή για να καπνίσει χωρίς να πει λέξη, ενώ εκείνος πήγε για ύπνο στο δικό του δωμάτιο. Προηγουμένως, όμως, της χτύπησε την πόρτα από ενδιαφέρον. Δεν πήρε καμία απάντηση.
Αυτά συνέβησαν περίπου μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Στη 1 η ώρα ένας ήχος ξύπνησε απότομα τον Σουμόν. Σηκώθηκε και άκουσε τη Μουρτζούκου να μιλά στο τηλέφωνο και να κλαίει. Εκείνος άνοιξε την πόρτα χωρίς να χτυπήσει. Η Μουρτζούκου έλεγε στη μητέρα της ότι «το μωρό είναι μισοπαγωμένο και μαύρο». Κατά δήλωσή της, η Αναγνωστοπούλου απάντησε: «Πάλι τα ίδια, Ειρήνη; Αν έχεις κάνει κάτι στο μωρό, θα σε σκοτώσω!».
Ανάβοντας το φως, ο Σουμόν είδε ότι η Μουρτζούκου κρατούσε το βρέφος με το ένα της χέρι και με το άλλο το κινητό της τηλέφωνο. Κι όταν τη ρώτησε τι τρέχει, εκείνη απάντησε: «Πέθανε το μωρό». Αυτός όρμησε να σώσει το παιδί με τεχνητή αναπνοή, αλλά το στόμα του ήταν ερμητικά κλειστό, με τα χείλη του μελανά και τη γλώσσα του να προεξέχει.
Στην πρώτη κατάθεσή της μετά τον θάνατο της Ιωάννας-Ζωής, η Μουρτζούκου κατέθεσε ενόρκως ότι στη 1.10, ενώ η ίδια κοιμόταν στο κρεβάτι μαζί με το βρέφος, αντιλήφθηκε ότι εκείνο δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Χρειάστηκε 10 λεπτά έως ότου αποφασίσει να καλέσει το ΕΚΑΒ. Το ασθενοφόρο έφτασε στη 1.32. Στις 2 τα μεσάνυχτα οι γιατροί του Κέντρου Υγείας ανακοίνωσαν ότι το βρέφος είχε αποβιώσει. Οταν όμως η εφημερεύουσα ιατρός ρώτησε τη Μουρζούκου τι είχε συμβεί, εκείνη δεν απάντησε ότι κοιμόταν δίπλα στο μωρό, αλλά διαψεύδοντας τις μετέπειτα διηγήσεις της είπε ότι βρισκόταν σε άλλο δωμάτιο του σπιτιού. Και ότι το βρήκε «μισοπαγωμένο και μαύρο» μόνο όταν πήγε να το ταΐσει. Στην αναφορά τους οι αστυνομικοί σημειώνουν επίσης ότι ο Σουμόν δεν άκουσε το κλάμα της Ιωάννας-Ζωής ούτε για μία στιγμή εκείνο το βράδυ.
Οσα δεν είδε ο ιατροδικαστής
Η ΕΛ.ΑΣ., σε δεύτερη φάση, διερευνώντας περαιτέρω τον χαμό του βρέφους διόρισε ως πραγματογνώμονες διακεκριμένους γιατρούς, ειδικούς στα πεδία της Παιδιατρικής και Παιδικής Νευρολογίας, της Παιδικής Λοιμωξιολογίας και της Παθολογοανατομίας. Καταρχάς, αποκλείστηκε ως αιτία θανάτου του βρέφους κάποια νευρολογική ή άλλης φύσεως πάθηση. Το μωρό ήταν απολύτως υγιές έως τη στιγμή που εξέπνευσε, με βάση την ένορκη μαρτυρία της γιαγιάς του. Ενώ η διάμεση πνευμονίτιδα παιδικής ηλικίας την οποία διέγνωσε ο πρώτος ιατροδικαστής χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή των ειδικών «μη ειδική διάγνωση», η οποία δεν συνδέεται καθόλου με βρεφικό αιφνίδιο θάνατο. Και το τελικό συμπέρασμα κάνει λόγο περί απουσίας οιασδήποτε λοίμωξης. Η διάμεση πνευμονίτιδα όντως υπήρξε, όμως στο συκώτι του βρέφους παρατηρήθηκαν διάχυτες κυτταρικές αλλοιώσεις, οι οποίες θεωρούνται απόδειξη υποξίας.
Πιο απλά, το παιδί πέθανε από ασφυξία – όπως, άλλωστε, παραδέχτηκε και η Μουρτζούκου λέγοντας μεν την αλήθεια, πιθανότατα όμως όχι ολόκληρη. Η φονική μέθοδός της και η κραυγαλέα ανικανότητα των αρμόδιων ιατροδικαστών είναι τα δύο κοινά στοιχεία σε όλες τις περιπτώσεις των μυστηριωδών θανάτων βρεφών στη συγκεκριμένη υπόθεση. Στην περίπτωση της δεύτερης κόρης της, της Μαρίας-Φρειδερίκης, για την οποία ομολόγησε απευθείας και χωρίς περιστροφές ότι τη δολοφόνησε, η Μουρτζούκου χρειάστηκε να δράσει σχεδόν σε κοινή θέα. Μέσα στο Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών «Αγία Σοφία», σε απόσταση μόλις μερικών μέτρων από το γραφείο όπου κινείται συνεχώς το νοσηλευτικό προσωπικό.
Ειρήνη Μουρτζούκου: Με αποδοκιμασίες έφυγε για τον Κορυδαλλό μετά την προφυλάκισή της – Την «έβλεπαν» να σκοτώνει παιδιά και νόμιζαν πώς είναι ριάλιτι
«Το μωρό είναι ξερό»
Ο θάνατός της βεβαιώθηκε στις 5.15 το ξημέρωμα της 17ης Οκτωβρίου του 2023, μία ημέρα προτού συμπληρώσει τους πρώτους δύο μήνες της ζωής του. Περίπου έναν μήνα πριν η Αναγνωστοπούλου επέστρεψε στο σπίτι όπου διέμεναν οικογενειακώς στην Πάτρα. Οταν έφυγε, είχε αφήσει το παιδί της και την εγγονή της μια χαρά, γυρίζοντας όμως βρήκε την Ειρήνη να καταβρέχει το μωρό κρατώντας το κάτω από τη βρύση της κουζίνας. Η γιαγιά άρπαξε αμέσως το παιδί, το οποίο ήταν ημιλιπόθυμο και μελανιασμένο. Στο ΕΚΑΒ λίγο αργότερα η Ειρήνη είπε ότι «το μωρό είναι ξερό», παρότι οι τραυματιοφορείς είχαν διαπιστώσει αμέσως ότι το παιδί ανέπνεε κανονικά. Η Μαρία-Φρειδερίκη από την Πάτρα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, και δη στο Νοσοκομείο Παίδων, όπου τοποθετήθηκε σε θάλαμο με άλλο ένα βρέφος «ειδικού ενδιαφέροντος» για την Εισαγγελία. Η Μουρτζούκου ζήτησε εκτάκτως βοήθεια τρεις φορές, στις 7, 9 και 12 Οκτωβρίου, καθώς η όψη του παιδιού της την προβλημάτιζε έντονα. Σε καμία από αυτές τις κλήσεις δεν ήταν παρούσα στο δωμάτιο η αποκλειστική νοσοκόμα του δεύτερου παιδιού. Και πάλι εκείνη είχε κοιμηθεί δίπλα στο βρέφος παραβιάζοντας τη σχετική απαγόρευση από το νοσοκομείο, και πάλι το παιδί της βρέθηκε στο νεκροτομείο. Ο πρώτος ιατροδικαστής απεφάνθη ότι επρόκειτο περί αιφνίδιου θανάτου νεογνού παθολογικής αιτιολογίας με ιστορικό επιληψίας. Ενώ στην πραγματογνωμοσύνη που παρήγγειλε η ΕΛ.ΑΣ. η Μαρία-Φρειδερίκη δεν έπασχε από επιληψία και ο θάνατός της δεν μπορεί να επήλθε συνεπεία παθολογικών αιτίων.
Εμφάνισε και αυτό ίχνη διάμεσης πνευμονίτιδας, «ωστόσο», επισημαίνουν οι ειδικοί, «στον θυμό αδένα του βρέφους αναγνωρίζονται αλλοιώσεις “δίκην έναστρου ουρανού”, ως επί υποξίας». Υποξία ξανά. Η Μουρτζούκου φέρεται να προσπάθησε πέντε φορές να προκαλέσει, ενσυνείδητα και εσκεμμένα, ασφυξία στο δεύτερο παιδί της.
H αλυσίδα των φόνων
Η Μουρτζούκου έσπασε υπό την πίεση των αστυνομικών το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Ομολόγησε ότι έχει δολοφονήσει τέσσερα βρέφη, δηλώνοντας παράλληλα: «Θέλω να σας τα πω και να τα βγάλω από μέσα μου. Θόλωσα και έκανα τις ανθρωποκτονίες. Οταν τσακωνόμουν με τη μητέρα μου, ήθελα να κάνω κακό. Το έκανα, μετάνιωνα και μετά το ξανάκανα. Με κυριεύουν δαίμονες» κ.λπ. Ακολούθως δοκίμασε να εκθέσει εκτενέστερα τις απόψεις της σε ένα χειρόγραφο 33 σελίδων, το οποίο όμως έσκισε αφού το ολοκλήρωσε αναθεωρώντας την πρόθεσή της να εξομολογηθεί τα πάντα και κυρίως το τι ακριβώς συνέβη με τον μικρό Παναγιώτη, που θεωρείται το τελευταίο -και μοιραίο για την ίδια ως serial killer- θύμα της, μολονότι εκείνη αρνείται σταθερά και επίμονα ότι το σκότωσε, αντιτείνοντας ότι το λάτρευε. Ετσι, παραδέχεται την ενοχή της για τη θανάτωση τεσσάρων παιδιών, τα οποία όμως δεν συμπίπτουν ακριβώς με τις υποθέσεις για τις οποίες θεωρήθηκε βασική ύποπτη από την Αστυνομία. Και επιπλέον, μένει σε εκκρεμότητα το πώς χάθηκε ο Παναγιώτης τον περσινό Αύγουστο. Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι θα ακολουθήσει ένα δεύτερο σίριαλ για το πόσα και ποια είναι εντέλει τα παιδιά που σκότωσε με τα χέρια της – χωρίς να αποκλείονται επ’ ουδενί νέες ανατροπές και σοκαριστικά στοιχεία.
Συγκεκριμένα, η ίδια ομολόγησε ότι τον Φεβρουάριο του 2014 σκότωσε την αδελφή της Ζωή-Ηλιάνα, η οποία ήταν 2 ετών και η έφηβη φόνισσα μόλις 14. Εξι χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2020, σκότωσε το 6 μηνών βρέφος της κουμπάρας της Κατερίνας. Και πάντα, σύμφωνα με την ομολογία της, κατόπιν φόνευσε τα δύο δικά της παιδιά, ενώ δεν «άπλωσα χέρι» στον Παναγιωτάκη, σε πείσμα των εις βάρος της καταγγελιών από τη μητέρα του παιδιού.
Κατά τις Αρχές, η Μουρτζούκου ενέχεται στη δολοφονία των δύο παιδιών που έφερε στον κόσμο, συν τις εγκληματικές ενέργειες εις βάρος δύο επιπλέον παιδιών γένους θηλυκού από το κατά καιρούς στενό περιβάλλον της. Το ένα βρέφος ονόματι Αγάπη, κόρη της στενής φίλης της Ειρήνης-Φωτεινής, φέρεται να αποπειράθηκε να το θανατώσει τον Μάιο του 2016, χωρίς όμως να ολοκληρώσει την πράξη της. Κάτι που έφερε εις πέρας στην περίπτωση του παιδιού της Κατερίνας. Επιπροσθέτως, πάντως, το Τμήμα Ανθρωποκτονιών διενεργεί έρευνες για τις συνθήκες θανάτου τόσο της Ζωής-Ηλιάνας όσο και του μικρού Παναγιώτη. Είναι σαφές, όμως, ότι όλα όσα αφορούν την ίδια είναι -και μάλλον ήταν ανέκαθεν- εξαιρετικά μπερδεμένα: από τα τρομερά εγκλήματα που της καταλογίζονται έως τη σύνθεση του στενού κύκλου των οικείων της. Ενας κύκλος που μεταλλασσόταν συν τω χρόνω, με έναν ρυθμό ανοίκειο προς την κοινή αντίληψη για το τι σημαίνει οικογένεια – έστω και υπό μια διασταλτική έννοια.
Η Μουρτζούκου επανέλαβε χιλιάδες φορές ότι οργίζεται με τη μητέρα της επειδή την παραμελούσε, καθώς ήταν απασχολημένη -κατά την ίδια- με την ερωτική της ζωή. Και ότι ένα από τα βαρύτερα τραύματα που υπέστη ήταν όταν η μητέρα της την πληροφόρησε ότι ο άνθρωπος που τη μεγάλωνε ως πατέρας δεν ήταν ο βιολογικός της γονιός. Ετσι, η Ειρήνη μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου τα πρόσωπα και οι ρόλοι τους άλλαζαν διαρκώς: παππούδες που γίνονταν γονείς, εραστές και ερωμένες που γίνονταν περιστασιακοί συγκάτοικοι, φίλοι, κουμπάροι, παιδιά, ένα σύνολο ανθρώπων σε διαρκή κινητικότητα. Κατά κυριολεξία κιόλας, εφόσον ο τόπος διαμονής άλλαζε και αυτός εξίσου συχνά, είτε στην Πάτρα και τα πέριξ, είτε στα Μέγαρα κ.α. Μάλιστα, στην περίπτωση του μωρού της κουμπάρας Κατερίνας, ο αληθινός πατέρας του ήταν φυλακισμένος, με εκείνη να έχει παντρευτεί κάποιον άλλον με τον οποίο και είχε τεκνοποιήσει. Η Ειρήνη διέμενε μαζί τους και φρόντιζε το βρέφος – με τα γνωστά αποτελέσματα. Επίσης, αφού μεσολάβησε για να διευρύνει η κουμπάρα της τον κύκλο των γνωριμιών της, συχνά φιλοξενούσε στο σπίτι όπου η ίδια ήταν φιλοξενούμενη την τότε σύντροφό της.
Παράλληλα με όλα αυτά, υπήρξαν κάθε είδους σενάρια όπως ότι η Μουρτζούκου έμεινε έγκυος δύο φορές από ενδοοικογενειακό βιασμό, ότι εμπλεκόταν -όπως και η μητέρα της- σε κύκλωμα διαδικτυακής εξαπάτησης κ.ά. Ακόμη και ότι είχε αποπειραθεί να πουλήσει τον μικρό Παναγιώτη.
Η γυναίκα-παιδί-φόνισσα
Η μορφή της Ειρήνης Μουρτζούκου είναι από μόνη της ένα ερωτηματικό – και ήταν από την πρώτη στιγμή που φωτίστηκε από τη διασημότητα: μια γυναίκα-παιδί, ένα πλάσμα αναντίστοιχο με οποιαδήποτε από τα κοινώς παραδεδεγμένα χαρακτηριστικά φύλου και ηλικίας, ακόμη και φυλετικής καταγωγής. Μια γυναίκα-παιδί που διέψευδε με την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της το ένα στερεότυπο μετά το άλλο. Διότι όχι μόνο έως τα 25 της χρόνια είχε γεννήσει, αλλά και είχε δει να πεθαίνουν σχεδόν στην αγκαλιά της τα δύο βρέφη της. Η ίδια που πλέον έχει ξεσκεπάσει τον εαυτό της με την ομολογία της που ακολούθησε τη σύλληψή της, ότι σκότωσε τέσσερα παιδιά, ενώ φέρεται επίσης ως βασική ύποπτη για τη δολοφονία κι άλλων. Κατ’ αυτό τον τρόπο, με την παραδοχή της ενοχής της σταμάτησε να περιφέρεται ως μια επίμονη, δυσοίωνη απορία στα ΜΜΕ, κάτι που συνέβαινε επανειλημμένως (κοινώς, μέχρι αηδίας) και κατά κόρον από τον Οκτώβριο του 2024 έως σήμερα, ενώ η «πρεμιέρα» της είχε γίνει ήδη πριν από έναν χρόνο με αφορμή την απώλεια των δύο παιδιών της.
Παρ’ όλα αυτά, δεν απέκτησε δημοσιότητα τόσο για την προσωπική της τραγωδία όσο για τη σχέση που μπορεί να έχει με τον θάνατο των παιδιών τρίτων. Επίσης, η δική της δυστυχής μητρότητα επισκιάστηκε από την ολέθρια, τραυματική σχέση με τη μητέρα της, καθώς δεν άφηνε καμία ευκαιρία να χαθεί προκειμένου να διατυμπανίσει το πόσο υπέφερε η ίδια ως παιδί. Υποδεικνύοντας σταθερά ως υπαίτια του παιδικού της δράματος τη μαμά της. Την οποία δεν δίστασε να στήσει στον τοίχο εκτελώντας δίχως ίχνος ελέους, ξανά και ξανά, μια από τηλεοράσεως συμβολική μητροκτονία, ένα λιντσάρισμα της μαμάς από την κόρη εν είδει απονομής μιας πρωτόγονης, εκδικητικής δικαιοσύνης.
Υπό αυτή την έννοια, φαίνεται ότι τήρησε στο ακέραιο την τρομερή υπόσχεση/απειλή της όταν προειδοποιούσε τη μητέρα της ότι «αν με πάνε μέσα, θα σε πάρω μαζί μου. Θα βάλεις μαύρα, δεν ξέρεις πού έχεις μπλέξει. Δεν ξέρεις τι παιδί έχεις!». Ενα παιδί-μπράβος, λοιπόν, μια νεαρή γυναίκα που πίσω από την άγουρη φυσιογνωμία της, πίσω από την περσόνα που παραπέμπει σε αιώνια παιδικότητα κατά το μυθικό πρότυπο του Πίτερ Παν, εκτός των άλλων, κρυβόταν και ένας αδίστακτος νταής, ένας εκφοβιστής. Ακουγόταν από καιρό, άλλωστε, ότι φέρεται να φοβέριζε και να τρομοκρατούσε άτομα του στενού περιβάλλοντός της, κατεξοχήν τη μητέρα της, καθώς και τις δύο μητέρες των μωρών που εντέλει παραδέχτηκε πως σκότωσε.
Η αμφισημία γύρω από το ποια είναι και, κυρίως, τι έχει κάνει η Ειρήνη Μουρτζούκου καλλιεργήθηκε συστηματικά -έως και εμμονικά- επί σχεδόν δύο χρόνια στην εγχώρια δημόσια σφαίρα. Χάρη σε μια σπάνια αγαστή σύμπνοια ανάμεσα σε μια αινιγματική προσωπικότητα και μια μερίδα ΜΜΕ τα οποία την αντιμετώπισαν ως από μηχανής θεά, ως απάντηση στην ευχή να ανευρεθεί το επόμενο σίριαλ αληθινού εγκλήματος, μετά από εκείνο της Ρούλας Πισπιρίγκου. Η Μουρτζούκου ανταποκρίθηκε αμέσως αναλαμβάνοντας με προθυμία τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια κατά φαντασία «σεζόν β’», την αγωνιώδη ανάγκη των media να υποκαταστήσουν την υπόθεση Πισπιρίγκου με μια παρόμοια τραγωδία σε συνέχειες – ιδανικά, δε, με ακόμη πιο φρικώδη και ζοφερά στοιχεία.
Ανάκριση από τηλεπαρουσιαστές
Μέσα σε αυτό τον επικοινωνιακό ορυμαγδό, ανάμεσα στο τηλεοπτικό της ντεμπούτο και τη σύλληψή της, η Ειρήνη Μουρτζούκου προέβη σε αλλεπάλληλες εξομολογήσεις και αποκαλύψεις. Υπέστη αμέτρητες άτυπες ανακρίσεις από τηλεπαρουσιαστές true crime show, οι οποίοι για χάρη της επιδόθηκαν σε ανελέητη κόντρα μεταξύ τους. Κάποιος δημοσιογράφος έφτασε να την ενθαρρύνει να υποβάλει μήνυση εναντίον ανταγωνιστή συναδέλφου του, ενώ πολλοί μετείχαν πρόθυμα σε έναν θλιβερό πλειοδοτικό διαγωνισμό προσφέροντας αμοιβή και υπηρεσίες φιλοξενίας VIP προκειμένου να εξασφαλίσουν την παρουσία της στις εκπομπές τους. Και εκείνη απολάμβανε εμφανώς την ξαφνική της λάμψη, τους προβολείς, τις κάμερες και τα μικρόφωνα που τη μεταμόρφωναν από ένα στοιχείο του κοινωνικού περιθωρίου σε ντίβα του απόλυτου ελληνικού ριάλιτι. Στα διαλείμματα για διαφημίσεις συχνά της απευθύνονταν συστάσεις να προσέξει τη συμπεριφορά της, να σεβαστεί τη μνήμη των χαμένων βρεφών αντί να ζητά από τους συντελεστές των εκπομπών να βγουν μαζί της selfie. Κάπως έτσι, εξοικειώθηκε με τον ρόλο της ως κεντρικής πρωταγωνίστριας σε ένα ατελείωτο ριάλιτι σφοδρών αντιπαραθέσεων με δημοσιογράφους, αστυνομικούς, νομικούς, ιατροδικαστές, εγκληματολόγους κ.ο.κ., καθώς και με πρώην αγαπημένα της πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένων γονιών που έχασαν παιδιά εξαιτίας της, όπως τώρα είναι πλέον ξεκάθαρο. Αν και οι πιο οδυνηρές, άρρωστες στιγμές στο σίριαλ Μουρτζούκου ήταν τα επεισόδια της λυσσαλέας σύγκρουσης με τη μητέρα της. Μία από τις σπάνιες στιγμές που εκείνη φάνηκε να ενδίδει στα πραγματικά συναισθήματά της ήταν όταν έκλαψε ακούγοντας σε απευθείας μετάδοση τη μητέρα της να την κατηγορεί απερίφραστα ως φόνισσα.
Η αλαζονεία της ενοχής
Αν ήταν ένοχη, το έκρυψε πολύ καλά, διαβολικά καλά ίσως, και για πάρα πολύ καιρό. Ολως παραδόξως, όμως, το ίδιο ισχύει και για την ενδεχόμενη αθωότητά της – έστω και θεωρητική πλέον, εφόσον έχει ομολογήσει. Γι’ αυτό, άλλωστε, παρά τις φριχτές αποκαλύψεις περί βίας, κακοποίησης και γενικώς κακουχίας που έχει υποστεί στη ζωή της, διήγε έναν παράλληλο βίο, κυρίως στο TikTok. Εκεί πανηγύριζε, π.χ., για το ευνοϊκό για την ίδια -και εντελώς πεπλανημένο- πόρισμα του ιατροδικαστή για τον θάνατο του Παναγιωτάκη. Εκεί εκδήλωνε ελεύθερα όλη την αλαζονεία ενός ατόμου που θεωρεί εαυτόν υπεράνω του νόμου, υπεράνω της διάνοιας των αστυνομικών και των ιατροδικαστών. Εξ ου και δεν σταμάτησε να συνομιλεί, να αντιδικεί, ακόμη και να ξεμπροστιάζεται αυτοβούλως σε κοινή θέα. Προφανώς επειδή ήταν απολύτως πεπεισμένη ότι το δικό της τέλειο έγκλημα θα μείνει αιωνίως ατιμώρητο, ότι η ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι πολύ μικρή και αδύναμη για τη δική της δολοφονική ιδιοφυΐα. Μια συμπεριφορά που θα ταίριαζε σε έναν επίδοξο gangsta, σε έναν υψηλά ιστάμενο στην ιεραρχία του υποκόσμου, που σαρκάζει και εκτοξεύει υπόνοιες απειλών προς όσους τον υποτιμούν, κάποιον με τις κατάλληλες ισχυρές διασυνδέσεις στη νύχτα, τις οποίες σκοπεύει να ενεργοποιήσει για να δώσει ένα μάθημα σε όσους τον αδικούν κ.λπ.
Ομοιότητες με τη Ρούλα
Θα πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία το γεγονός ότι δύο γυναίκες, δύο Μήδειες, η Ρούλα Πισπιρίγκου και η Ειρήνη Μουρτζούκου, στις οποίες έχουν καταλογιστεί κατά συρροήν φόνοι παιδιών έδρασαν στον ίδιο τόπο, στον ίδιο χρόνο, ενώ έτυχε να γνωριστούν κιόλας, όπως έχει δηλώσει η Μουρτζούκου. Η οποία ακολούθησε την ίδια στρατηγική με την Πισπιρίγκου, είτε επειδή αυτό είχε σχεδιάσει εξαρχής, είτε επειδή απλώς δεν ήταν σε θέση να κάνει οτιδήποτε άλλο. «Γενικά δεν έχω κάνει λάθη. Το μόνο μου λάθος είναι ότι έχω βγει στην τηλεόραση και έχω πέσει σε αντιφάσεις», είναι μία από τις πιο απροσδόκητες, σχεδόν εξωφρενικές ατάκες της. Ενίοτε οι παρουσιαστές εκπομπών και μαζί τους οι θεατές είχαν την αίσθηση ότι δεν άκουγαν απαντήσεις, αλλά ήταν ωτακουστές σε έναν εσωτερικό μονόλογο -ή σε έναν διάλογο ανάμεσα σε δύο εαυτούς της-, σε σκέψεις που αντί να παραμείνουν σκέψεις καταγράφονταν και αναπαράγονταν.
Και μάλιστα, αυτή τη νουθεσία περί αποφυγής των αντιφάσεων, ότι «δεν μου κάνει καλό η δημοσιότητα» κ.λπ., η Ειρήνη την απηύθυνε στη Μουρτζούκου τον Νοέμβριο του 2024 ενόσω συνομιλούσε on camera με την Αγγελική Νικολούλη. Η δημοσιογράφος ρώτησε αμέσως «αν αποδειχθεί ότι όντως υπάρχει εμπλοκή σου στους θανάτους των παιδιών, πώς θα αντιδράσεις;», με εκείνη να απαντά αυθόρμητα – απ’ όσο μπορεί κανείς να κρίνει: «Αν είχα κάνει κάτι, θα είχα φύγει και τώρα θα μ’ έψαχνες».