Μαραθώνια ήταν η διαδικασία των απολογιών των τεσσάρων κατηγορουμένων στην αποτρόπαια υπόθεση του Blue Horizon, με θύμα τον αδικοχαμένο Αντώνη Καργιώτη από τον Άγιο Νικόλαο. Στα δικαστήρια οδηγήθηκαν ο πλοίαρχος, ο ύπαρχος και ο ναύκληρος, ενώ απογευματινές ώρες της Κυριακής, εισαγγελέας και ανακρίτρια μετέβησαν στο Θριάσιο Νοσοκομείο για την απολογία του 52χρονου Ηρακλειώτη υποπλοίαρχου, ο οποίος το μοιραίο βράδυ εκτελούσε καθήκοντα αξιωματικού καταστρώματος. Το βράδυ της Παρασκευής υπέστη ισχαιμικό επεισόδιο και διακομίστηκε εκτάκτως στο νοσοκομείο.
Ο 50χρονος πλοίαρχος, πατέρας δύο παιδιών, σε βάρος του οποίου ασκήθηκε συμπληρωματική ποινική δίωξη από την Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά για θανατηφόρα έκθεση, εμφανίστηκε συντετριμμένος. Ο συνήγορος υπεράσπισης του καπετάνιου, Γιώργος Κοκοσάλης, παρέδωσε στην ανακρίτρια ένα απολογητικό υπόμνημα, ενώ ο ίδιος ο κατηγορούμενος απάντησε και στις ερωτήσεις που του έγιναν.
Ο πλοίαρχος επιμένει ότι δεν είχε γνώση του επεισοδίου που προηγήθηκε της πτώσης του Αντώνη, ενώ ισχυρίζεται ότι έπραξε όπως μπορούσε. Στην απολογία του αφήνει και αιχμές για την απουσία του Λιμενικού.
Ανέφερε ότι επειδή ήταν απασχολημένος με τη διαδικασία του απόπλου, είχε την προσοχή του στραμμένη στην πλώρη του πλοίου, καθώς είχε εμπιστοσύνη στους έμπειρους συναδέλφους του που βρίσκονταν στην πρήμνη, στον καταπέλτη και στο κατάστρωμα. Από την άλλη, όπως λέει χαρακτηριστικά, είχε εμπιστοσύνη ότι «η αρμόδια εποπτεύουσα Λιμενική Αρχή θα είχε μεριμνήσει, ως όφειλε, για την διασφάλιση της διακοπής της κυκλοφορίας και της εν γένει προσέγγισης από και προς το πλοίο και μέχρι την απομάκρυνσή του και κατά τούτο ΔΕΝ υπέπεσε στην αντίληψή μου καμία προγενέστερη διαμάχη μεταξύ του προσωπικού καταπέλτη και του θανόντος».
Ο πλοίαρχος υποστηρίζει ότι βρισκόταν στη γέφυρα του πλοίου από τις 8.30 για την προετοιμασία του απόπλου στις 9 το βράδυ, ο οποίος τελικά καθυστέρησε κατά 10 λεπτά λόγω φόρτωσης οχημάτων. «Περί ώρα 21.09 μμ κι ενώ είχε ολοκληρωθεί (κι ανακοινωθεί προσηκόντως) η διαδικασία ασφαλούς φόρτωσης των οχημάτων κι επιβίβασης όλων των επιβατών, ζήτησα μέσω του ch 13 του Piraeus Marine Traffic από το Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας Πλοίων άδεια απόπλου, την οποία έλαβα στις 21.12 μμ με προορισμό το λιμάνι του Ηρακλείου.
Στις 21.13 μμ ενημερώθηκα από τους αξιωματικούς πρήμνης και καταπέλτη ότι το πλοίο είχε αποδεθεί. Έπειτα επικοινώνησα εκ νέου με τον ύπαρχο που βρισκόταν στον καταπέλτη, ο οποίος αφού με διεβεβαίωσε ότι είμαστε έτοιμοι να φύγουμε κι όλα έχουν καλώς, έδωσα εντολή μέσω vhf να σηκώσουν καταπέλτη, απαντώντας μου χαρακτηριστικά «βίρα καταπέλτης, κάπτεν φεύγουμε».
Ένα λεπτό αργότερα, δηλαδή περί τις 21.14 μμ «άκουσε τον ευρισκόμενο στην πρήμνη Ύπαρχό να φωνάζει έντονα μέσω vhf «κάπτεν, κάπτεν». Κατάλαβε ότι κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει στην πλευρά της πρήμνης του καραβιού και εντελώς ανακλαστικά κοίταξε την οθόνη που απεικονίζει τον καταπέλτη (μόνιτορ 13) και το μόνο πράγμα που ίσα – ίσα, ελάχιστα πρόλαβε να δει, ήταν έναν άνθρωπο να πέφτει στην θάλασσα».
Ο 50χρονος κατηγορούμενος υποστηρίζει ότι έδωσε ακαριαία εντολή στον ανθυποπλοίαρχο του να μειώσει ταχύτητα και ισχύ μηχανών στην απειροελάχιστη πηδαλιουχική δύναμη και να ενημερώσει άμεσα μέσω vhf ch 13 το Piraeus Marine Traffic και ταυτόχρονα να καλέσει και τηλεφωνικά το Α’ Λιμενικό Τμήμα του Λιμεναρχείου Πειραιά.
Ο πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι αφού ενημέρωσε την εποπτεύουσα και προϊσταμένη αρχή, ανέμενε οδηγίες και εντολές για την περαιτέρω συμπεριφορά του όπως επιτάσσει, όπως λέει, το πρωτόκολλο/μνημόνιο ενεργειών.
Γιατί όμως δεν ακινητοποίησε το πλοίο; Ο καπετάνιος φέρεται να απαντάει ότι έδωσε εντολή στους υφισταμένους του να ορίσουν την ελάχιστη δυνατή πηδαλιουχική ταχύτητα με κατεύθυνση προς την έξοδο του λιμένος, «διότι σε διαφορετική περίπτωση το πλοίο θα έμενε ακυβέρνητο με ορατό και συγκεκριμένο κίνδυνο ζωής του πολυπληθούς πληρώματος και των εκατοντάδων επιβατών τόσο του πλοίου που κυβερνούσε εκείνος όσο και των λοιπών σκαφών ευρισκόμενων στο λιμένα του Πειραιώς, ένεκα του σοβαρού ενδεχομένου πρόσκρουσης είτε στον λιμενοβραχίονα, είτε στα ελλιμενισμένα σκάφη, είτε στον ντόκο, με περαιτέρω βάσιμο κι ορατό κίνδυνο συνθλίψεως του ανθρώπου που για άγνωστο σε εκείνον – μέχρι την στιγμή εκείνη – λόγο είχε βρεθεί στην θάλασσα».
Υποστηρίζει εν ολίγοις ότι βρέθηκε εντελώς αιφνιδιαστικά σε μία κατάσταση άγχους και αγωνίας και εν τέλει έπραξε αυτό που του υπέδειξε εκείνη την στιγμή το ένστικτο και η εμπειρία του.
Ο κατηγορούμενος ερωτήθηκε από την ανακρίτρια και για το λόγο που το πλοίο αναχώρησε ενώ ο καταπέλτης δεν είχε σηκωθεί. Ο πλοίαρχος φέρεται να υποστήριξε ότι αυτή είναι μία συνήθης ναυτιλιακή πρακτική.
«Ήρθα να πούμε αλήθειες. Γίνεται κατά κόρον αυτό. Είναι μία συνήθης ναυτιλιακή πρακτική και επιπλέον ο καταπέλτης λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο και ως “φρένο”.