Δεν άφησε τίποτα και ποτέ να πέσει κάτω. Αμφιλεγόμενος στη ζωή, αμφιλεγόμενος και στο θάνατο ο Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών.
Ο Κίσινγκερ, θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους ορόσημα της διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας, κυρίως κατά τον 20ο και λιγότερο κατά τον 21ο αιώνα.
Το 1973, έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, για τη συμβολή του στην κατάπαυση του πυρός στον Πόλεμο του Βιετνάμ.
Ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Ρίτσαρντ Νίξον -και στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών, ρόλο που ανέλαβε χωρίς να εγκαταλείψει την αρχική του θέση- ο Κίσινγκερ επέβλεψε προσωπικά μια εκστρατεία βομβαρδισμών που σκότωσε 150.000 αμάχους στην Καμπότζη. Και μεταξύ πολλών άλλων φρικαλεοτήτων στις οποίες συνέδραμε, βοήθησε στην ανατροπή του Σαλβαδόρ Αλιέντε, του δημοκρατικά εκλεγμένου σοσιαλιστή προέδρου της Χιλής. Ο Κίσινγκερ δήλωσε ως γνωστόν ότι δεν έβλεπε “γιατί πρέπει να καθόμαστε και να παρακολουθούμε μια χώρα να γίνεται κομμουνιστική λόγω της ανευθυνότητας του λαού της”.
Οι αποδείξεις για τα εγκλήματα αυτά δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ. Είναι όλα δημόσια καταγεγραμμένα.
Η πιο άσχημη αλήθεια για τον Κίσινγκερ είναι ότι δεν είναι ένα μοναδικό τέρας. Είναι ένας ασυνήθιστα ξεκάθαρος εκπρόσωπος ενός τερατώδους συστήματος παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ.
Ενώ ο διπλωματικός κόσμος των Ηνωμένων Πολιτειών -και όχι μόνο- αποχαιρέτισε τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ με σεβασμό, υπήρξαν και φωνές που δεν ήταν τόσο… ψύχραιμες.
Με τα περισσότερα ΜΜΕ να επιχειρούν να διατηρήσουν μια ισορροπία χωρίς ωστόσο να παραλείψουν τις μαύρες σελίδες που γράφτηκαν στην ιστορία με ευθύνη του Κίσινγκερ, κάποιοι ήταν πιο ειλικρινείς.
Χαρακτηριστικότερο ήταν το παράδειγμα του περιοδικού Rolling Stone, το οποίο στον ιστότοπό του ανέβασε ότι «πέθανε τελικά ο Χένρι Κίσινγκερ, ο εγκληματίας πολέμου που αγαπήθηκε από την κυρίαρχη τάξη των ΗΠΑ», με υπέρτιτλο «Στα τσακίδια». «Ντροπή στη χώρα που τον γιορτάζει» λέει για τον Κίσινγκερ τον οποίο χαρακτηρίζει «έναν από τους ανθρώπους που ευθύνονται για τις μαζικότερες δολοφονίες στην ιστορία».
Το περιοδικό Jacobin μετέδωσε την είδηση του θανάτου του Κίσινγκερ με μια φωτογραφία του και τίτλο «Μόνο οι καλοί άνθρωποι πεθαίνουν νέοι», ενώ θύμισε ότι πριν από τρία χρόνια είχε δημιουργήσει εκπτωτικό κωδικό για συνδρομητές με τις λέξεις «Κίσινγκερ νεκρός Jacobin ζει».
Πέρα από τις ειρωνείες, ωστόσο, στο σύνολό του ο παγκόσμιος Τύπος αναφέρεται στα όσα καταλογίζουν στον Κίσινγκερ οι επικριτές του, δίνοντας μεγάλο βάρος στους βομβαρδισμούς στην Καμπότζη και το Λάος, τις σφαγές στο Πακιστάν, τις γενοκτονίες στο Ανατολικό Τιμόρ και το Μπαγκλαντές, τον εμφύλιο στη νότια Αφρική και τις δολοπλοκίες του στη Χιλή, αλλά και την Κύπρο.
«Διχαστικό» τον χαρακτηρίζει το BBC, «πολωτικό» το Time και το CNN.
Ανάμεσα στους επικριτές του και ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, Μπεν Ρόουντς, ο οποίος με άρθρο του στους New York Times, «αποχαιρέτισε» τον διπλωμάτη με τον τίτλο «Χένρι Κίσινγκερ, ο υποκριτής», τον κατηγορεί ότι ευθύνεται για σφαγές χιλιάδων αμάχων.
kissinger_times
Προσεκτικός και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, προτίμησε να εκδώσει ένα λακωνικό δελτίο Τύπου, στο οποίο επισημαίνει ότι «καθ όλη τη διάρκεια της καριέρας μας, διαφωνούσαμε συχνά και συχνά σθεναρά. Όμως από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, η οξεία διάνοιά του και το βαθύ στρατηγικό του όραμα ήταν προφανή».
Στο μεταξύ, σε ό,τι αφορά την κηδεία του Χένρι Κίσινγκερ, έγινε γνωστό ότι η οικογένεια του Κίσινγκερ θα κάνει μια ιδιωτική τελετή -προφανώς στο Κεντ του Κονέκτικατ, όπου ήταν και ο τόπος κατοικίας του- ενώ θα ακολουθήσει δημόσια τελετή στη Νέα Υόρκη. Στη δεύτερη περίπτωση, αναμένεται η έκδοση λίστας καλεσμένων και περισσότερων λεπτομερειών σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο διεξαγωγής της. Ο Κίσινγκερ είχε χωρίσει με την πρώτη του σύζυγο, Αν Φλάισερ το 1964, για να παντρευτεί την τότε βοηθό του Κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Νέλσον Ροκεφέλερα, Νάνσι Μαγκίνες, το 1974. Είχε δύο παιδιά, από την πρώτη του σύζυγο.