Έντεκα μέλη της ελληνικής αποστολής που συμμετείχαν στο Global Sumud Flotilla ανακοίνωσαν ότι προχωρούν σε απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενοι για την «παράνομη κράτησή» τους από τις ισραηλινές αρχές.
Σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους, η απόφαση αυτή δεν αποτελεί ατομική επιλογή, αλλά «συλλογική στάση απέναντι στο έγκλημα που διαπράττεται ενάντια στον παλαιστινιακό λαό και στη συνεχιζόμενη παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου».
Οι κρατούμενοι δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν τον αποκλεισμό της Γάζας, ούτε το «δικαίωμα» του Ισραήλ να απαγάγει πλοία και ανθρώπους σε διεθνή ύδατα. Όπως τονίζουν, η παρουσία τους, η σύλληψη και τώρα η απεργία πείνας αποτελούν συνέχεια της ίδιας στάσης:
«Η Παλαιστίνη δεν είναι μόνη και η αλληλεγγύη δεν μπορεί να φυλακιστεί».
Αναλυτικά η ανακοίνωση
«Μετά την παράνομη κράτησή μας από τις ισραηλινές αρχές, ξεκινάμε απεργία πείνας. Η απόφαση αυτή δεν είναι προσωπική επιλογή, αλλά συλλογική στάση απέναντι στο έγκλημα που διαπράττεται ενάντια στον παλαιστινιακό λαό και στη συνεχιζόμενη παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.
Δεν αναγνωρίζουμε τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας. Δεν αναγνωρίζουμε το «δικαίωμα» του κράτους-τρομοκράτη να απαγάγει πλοία και ανθρώπους σε διεθνή ύδατα. Η παρουσία μας εδώ, η σύλληψη και τώρα η απεργία πείνας μας είναι συνέχεια της ίδιας στάσης: ότι η Παλαιστίνη δεν είναι μόνη, και ότι η αλληλεγγύη δεν μπορεί να φυλακιστεί.
Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των μελών της αποστολής μας και του Global Sumud Flotilla συνολικά. Οποιαδήποτε κατηγορία — όπως αυτές του «αντιτρομοκρατικού νόμου» του Ισραήλ — είναι ψευδής, κατασκευασμένη και μέρος της προσπάθειας ποινικοποίησης της διεθνούς αλληλεγγύης. Δηλώνουμε επίσης ότι αν υπάρξει χτύπημα, εξαφάνιση ή απώλεια επικοινωνίας με οποιονδήποτε από εμάς, η ευθύνη βαραίνει κυρίαρχα το ισραηλινό κράτος.
Ξέρουμε όμως ότι το Ισραήλ δεν είναι μόνο του. Η συνενοχή των διεθνών και των ελληνικών αρχών είναι ξεκάθαρη: με όπλα, με οικονομικές συμφωνίες, με πολιτικές και νομικές καλύψεις διευκολύνουν την κατοχή, τον αποκλεισμό και τη γενοκτονία. Αυτή η συνενοχή πρέπει να λογοδοτήσει: Να ξεσηκωθούμε στην Ελλάδα και διεθνώς, να απαιτήσουμε να απομονωθεί πλήρως το Ισραήλ και να αγωνιστούμε, ώστε να ζήσει ελεύθερη η Παλαιστίνη και ο λαός της.
Απέναντι σε αυτούς που χρησιμοποιούν τη πείνα και επιβάλλουν την στέρηση τροφής σε δύο εκατομμύρια ανθρώπους ως όπλο πολέμου και ως χαρτί διαπραγμάτευσης, η απεργία πείνας είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε μέσα στα κελιά τους, για να κρατήσουμε ζωντανή τη φωνή του αγώνα.
Αυτή είναι για εμάς μία αυτονόητη στάση αλληλεγγύης. Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στον παλαιστινιακό λαό και σε κάθε μελλοντική αποστολή που θα συνεχίσει τον δρόμο για μια ελεύθερη Παλαιστίνη.
Άμεση απελευθέρωση όλων των απαχθέντων.»