Το ξυπνητήρι χτυπά από τις 5 το πρωί, το πρόγραμμα της ημέρας είναι «βαρύ», το απόγευμα, όμως, η κούραση θα μετατραπεί σε ηθική ικανοποίηση, αφού τους περιμένει μία ανοιχτή αγκαλιά!
Οι μαθητές του Εσπερινού Λυκείου Ηρακλείου μοιράζονται με την «Π» τις εμπειρίες τους, περιγράφουν την καθημερινότητά τους και εξηγούν τους λόγους που αποφάσισαν να επιστρέψουν στα θρανία.
Όλοι τονίζουν ότι οι καθηγητές είναι στο πλευρό τους, τους κάνουν μαθήματα ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, σε εθελοντική βάση, και είναι δίπλα τους όποτε τους χρειάζονται.
![Αποφάσισαν να κυνηγήσουν το όνειρό τους και γράφτηκαν στο Εσπερινό Λύκειο Ηρακλείου]()
Οικογενειακή υπόθεση
Μαζί στο σπίτι, μαζί και στο σχολείο. Το Εσπερινό φιλοξενεί τα μέλη δύο οικογενειών που μοιράζονται την αγωνία των πανελλαδικών εξετάσεων.
Ο κ. Γιώργος Γεωργιάδης αποφάσισε να γραφτεί στο σχολείο για να βάλει… στον ίσιο δρόμο τον γιο του, Παναγιώτη.
Ο ίδιος θέλει να πάρει το απολυτήριό του ενώ, παράλληλα, καταφέρνει να διατηρεί μία πολύ ζεστή σχέση με το παιδί του.
Είναι υπεύθυνος μιας επιχείρησης σε Ηράκλειο και Χανιά και, όπως λέει, «η καθημερινότητα τρέχει πολύ και δεν την προλαβαίνουμε. Οι ώρες είναι πολλές στη δουλειά, έχω μία ώρα κενό και μετά αμέσως πηγαίνω στο σχολείο».
Ο γιος του, Παναγιώτης, 17 ετών, εργάζεται παράλληλα σε ένα λογιστικό γραφείο. Θέλει να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων ή ασφάλεια δικτύων.
Δεν είναι στο ίδιο τμήμα με τον πατέρα του, αν και, όπως λέει αστειευόμενος, «θα ήθελα να είμαστε μαζί για να τον ελέγχω και να με ελέγχει».
Θεωρεί πως θα πρέπει στα ημερήσια σχολεία να διοργανώνονται εκδρομές στα εσπερινά για να βλέπουν οι μαθητές τι συμβαίνει. «Υπάρχουν άνθρωποι 60 ετών που έρχονται με ένα όνειρο ζωής που δεν πραγματοποιήθηκε όταν έπρεπε και το κυνηγάνε. Εδώ αλλάζει ο τρόπος σκέψης των μαθητών», αναφέρει.
Ακόμα και στη δουλειά είναι πλάι- πλάι η κ. Σοφία Βενέρη με τον γιο της, Ηλία Αλμαράσδα. Εργάζονται στο δικό τους κουρείο στο κέντρο της πόλης και το απόγευμα πηγαίνουν στο σχολείο.
«Ακόμα και κοπάνες έχουμε κάνει μαζί», λέει η κ. Βενέρη.
Έχει επίσης έναν μικρότερο γιο, εννέα ετών, και, όπως λέει, κάποιες δουλειές αναγκάζεται να τις κάνει τη νύχτα. Έχει πάντα στο πλευρό της το σύζυγό της. Θέλει να σπουδάσει Νοσηλευτική ή Βιολογία, την ενδιαφέρει ο κλάδος της Υγείας.
Ο Ηλίας είναι 17 ετών και γράφτηκε στο σχολείο μετά από προτροπή της μητέρας του. Θα ήθελε να περάσει σε στρατιωτική σχολή, όμως δεν έχει δικαίωμα από το Εσπερινό, και τώρα βάζει πλώρη για τα ΤΕΦΑΑ. «Το γεγονός ότι είμαι με τη μαμά μου στο σχολείο δε με εγκλωβίζει, έχω την ελευθερία μου», αναφέρει.
Αρχικά, φοβόταν ότι δεν θα μπορούσε να συνυπάρχει με άτομα πολύ μεγαλύτερά τους όμως τώρα είναι φίλος με τους συμμαθητές του.
Γιαγιάδες, μπαμπάδες εργαζόμενοι
«Ήταν όνειρο ζωής να επιστρέψω στο σχολείο, τώρα το κάνω πραγματικότητα», αναφέρει η κ. Μαρία Μεσογίτου, η οποία είναι 66 χρονών. Έχει πέντε παιδιά, ηλικίας 43 ως 35 ετών, και οχτώ εγγόνια, από 14 ως 3 ετών.
Θέλει να δώσει πανελλήνιες και ενδιαφέρεται για το Τμήμα Νοσηλευτικής, εξάλλου αυτό ήταν το επάγγελμά της.
Ο κ. Γιώργος Ζουμπουλάκης είχε σταματήσει το σχολείο στην Α΄ Γυμνασίου και αποφάσισε να επιστρέψει μετά από παρότρυνση ενός οικογενειακού του προσώπου. «Ο ίδιος, όμως, αισθανόμουν άβολα ηθικά. Δεν είναι μονάχα το απολυτήριο που παίρνεις, το συναίσθημα εδώ είναι ωραίο, κάνω αποσυμπίεση της ημέρας μου», αναφέρει. Θέλει να σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο.
Ο κ. Παναγιώτης Ανδρεάδης τελείωσε την επαγγελματική σχολή του ΟΑΕΔ, εργάζεται ως υδραυλικός αλλά θέλει να σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία. «Λόγω εμπειρίας, βλέπω τη ζωή αλλιώς, διαπίστωσα ότι χρειάζεται το χαρτί του Λυκείου ενώ, παράλληλα, μου αρέσει να διαβάζω, ψάχνομαι πολύ και μου αρέσει η Ιστορία», αναφέρει.
Έχει ένα παιδάκι 2,5 ετών και μία σύζυγο που τον στηρίζει σε μία φορτωμένη μέρα με δουλειά, σχολείο και οικογενειακές υποχρεώσεις.
Επί τρεις δεκαετίες είναι φωτογράφος και τώρα σκέφτεται να αλλάξει πορεία και να δώσει για τη Φιλοσοφική Σχολή. Ο κ. Κωνσταντίνος Βεργάκης, 47 ετών, έχει δύο παιδιά, στην Α΄Γυμνασίου και την ΣΤ΄ Δημοτικού. Λόγω κρίσης, σκέφτηκε να αναβαθμίσει τις γνώσεις του και, γιατί όχι, να αλλάξει επαγγελματική σταδιοδρομία. «Έχουμε στο σπίτι πολλά διαβάσματα, τα δικά μου και των παιδιών, η σύζυγός μου μόνο έχει γλιτώσει», λέει αστειευόμενος.
Πρώτα πέρασε από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και μετά αποφάσισε να συνεχίσει στο Λύκειο. Ο κ. Γιάννης Μανουράς, οικοδόμος, λέει χαρακτηριστικά πως «έχω γεννηθεί για τα δύσκολα». Τώρα, βάζει πλώρη για το Τμήμα Αρχιτεκτονικής, αφού ξέρει πώς να κτίζει σπίτια θέλει και να τα σχεδιάζει!
Έχει μία κόρη 27 ετών, η οποία ζει στο Λονδίνο.
Όπως λέει, στο πλευρό του ήταν οι συνάδελφοί του και η οικογένειά του.