Ένα δυνατό και συνάμα τρυφερό κείμενο που εντυπωσιάζει αλλά και δίνει το βαθύ νόημα της ζωής μέσα από τη δοκιμασία των Πανελλαδικών εξετάσεων δημοσίευσε η φιλόλογος από τις Μοίρες Μαρία Μανασάκη.
Πρώτη μέρα Πανελλαδικών, η ίδια επιτηρήτρια αλλά ουσιαστικά συμμετέχουσα στη διαδικασία, καταγράφει την πραγματικότητα ακουμπώντας στα συναισθήματα που προκαλούνται μέσα και έξω από τις αίθουσες. Πρωταγωνιστές της ιστορίας που με γλαφυρότητα μας δίνει η κ.Μανασάκη είναι τα παιδιά που δίνουν τη μάχη τους, τέσσερα χελιδόνια με το κείμενο να καταλήγει με την φράση του Καζαντζάκη: “Σώπα δάσκαλε ν” ακούσουμε το πουλί.”
Ολόκληρο το κείμενο που γράφτηκε χθες αναφέρει:
“Σήμερα επιτηρούσα στις Πανελλήνιες εξετάσεις , σε ένα σχολείο που έχει την τύχη να βρίσκεται στις παρυφές της κατοικημένης περιοχής, μέσα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο. Από το παράθυρο τα δέντρα, οι λόφοι, ο ουρανός συνέθεταν ένα όμορφο κάδρο. Ένα καλώδιο τηλεφωνικής γραμμής περνούσε έξω σε κοντινή απόσταση, καθώς η αίθουσα βρισκόταν στον δεύτερο όροφο του κτηρίου. Λίγη ώρα αφού είχαν δοθεί τα θέματα, τέσσερα χελιδόνια ήρθαν και κάθισαν πάνω σε αυτό το καλώδιο. Χαλούσαν τον κόσμο με τις φωνές τους. Σαν τις κυράδες που παλιά συναντιόντουσαν στα καλντερίμια του χωριού και κουβέντιαζαν για ώρα κι έλεγαν φωναχτά τις σκέψεις ,τα βάσανά τους , όσα τέλος πάντων τις απασχολούσαν. Αυτή την εικόνα μου θύμισαν επακριβώς αυτοί οι μικροί φτερωτοί κουβαλητές της Άνοιξης. Σε λίγο το ένα έφυγε, έκανε ένα κύκλο αλλά ξαναγύρισε, φαίνεται ήθελε κάτι να προσθέσει ακόμα στην κουβέντα. Μετά από κάμποση ώρα πέταξαν και τα τέσσερα ταυτόχρονα ….να συνεχίσουν τις δουλειές τους.