Η θεατρική ομάδα του 5ου Γυμνασίου Ηρακλείου στην παράσταση Οι ηλίθιοι

Μια ανάλαφρη ρομαντική κωμωδία που διαδραματίζεται σε ένα χωριουδάκι της Ουκρανίας στα τέλη του 1800, επέλεξε να παρουσιάσει η Θεατρική Ομάδα 5ου Γυμνασίου Ηρακλείου, στο  πλαίσιο  του 4ου Μαθητικού Καλλιτεχνικού Φεστιβάλ του Δήμου Ηρακλείου.

Η θεατρική παράσταση «Οι ηλίθιοι» θα παρουσιαστεί την Τρίτη 27  Ιουνίου 2023 στις 9.15 το βράδυ στο κηποθέατρο «Μάνος Χατζιδάκις».

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Παίζουν οι μαθητές:

Λέων: Εμμανουήλ  Βιτσαξάκης

Σνέτσκυ: Νεφέλη  Ιερονυμάκη

Δικαστής: Αναστασία Γρηγοριάδη

Σλόβιτς: Δέσποινα  Καστελλάκη

Μίσκιν: Ουρανία Φραγκιαδάκη

Γιέντσνα: Αικατερίνη Κυπριωτάκη

Γιατρός: Αναστάσιος  Τσικαλάκης

Λένια: Μαρίτα  Δατσέρη

Σοφία:  Χρυσοβαλάντη  Γεωργιανάκη

Γκρέγκορ: Νικόλαος  Τζαγκαράκης

Βοηθοί: Γρηγοριάδη Νικολέτα, Μαλλιωτάκη Μαρίνα, Τρούλλης Νικόλαος

Σκηνοθεσία: Μαρία Κατσούλη

Σκηνικά:  Στέλλα Σταγάκη, Ιωάννα  Ξημέρη

Μακιγιάζ: Ιωάννα  Ξημέρη

Βοηθός σκηνοθέτη:  Στέλλα Σταγάκη

Μουσική επιμέλεια: Μαρία Κατσούλη

Επιμέλεια αφίσας και προγράμματος:  Ρένα Χατζηανέστη.

Το έργο

«Το θεατρικό έργο «Οι Ηλίθιοι» – σημειώνει η καθηγήτρια και σκηνοθέτρια της παράστασης Μαρία Κατσούλη – γράφτηκε από τον Νηλ Σάιμον το 1981. «Πρόκειται για μια ανάλαφρη ρομαντική κωμωδία που διαδραματίζεται στο Κουλιέντσικοφ, ένα χωριουδάκι της Ουκρανίας στα τέλη του 1800 όπου όλοι οι κάτοικοι πιστεύουν ότι είναι ηλίθιοι εξαιτίας μιας κατάρας που έχει πέσει στο χωριό εδώ και 200 χρόνια.

Η ιστορία ξεκινά όταν ο Λέων Τολτίνσκυ, ένας νεαρός δάσκαλος, αναλαμβάνει την εκπαίδευση της κόρης του γιατρού, που ερωτεύεται παράφορα παρόλο που καταλαβαίνει ότι και αυτή είναι το ίδιο αν όχι και περισσότερο αδαής από τους υπόλοιπους κατοίκους. Σύντομα θα ανακαλύψει ότι έχει μόνο 24 ώρες να σπάσει την κατάρα αλλιώς θα πέσει και ο ίδιος θύμα της. Μπορεί η αγάπη και ο έρωτας να αλλάξει τη ροή της ιστορίας;

Μπορεί  «Οι ηλίθιοι»  να φαίνονται ένα έργο απλό  ή ακόμη και παιδικό σε πρώτη ανάγνωση, στον πυρήνα του πραγματεύεται έννοιες που σχετίζονται με το ερώτημα κατά πόσο γόνιμη είναι μια ζωή ευφυϊας σε αντίθεση με μια ζωή ευτυχισμένης άγνοιας.

Αναζητώντας τα όρια ανάμεσα στην ηλιθιότητα και στην εξυπνάδα, την άγνοια και τη μόρφωση σε έναν κόσμο που τα στερεότυπα κυριαρχούν, αναρωτιόμαστε  ποια είναι η ουσία της εκπαίδευσης, της στοχευμένης και επιλεκτικής γνώσης.

Η ιστορία μας έχει διδάξει πως πάντα γύρω μας κάποιες «κατάρες» θα μπαίνουν εμπόδια στην καθαρή σκέψη, στην ελεύθερη βούληση, στο  αυθόρμητο συναίσθημα. Σίγουρα στους κατοίκους του μικρού αυτού χωριού έχουμε αναγνωρίσει ανθρώπους από το κοινωνικό μας περιβάλλον – υπάρχουν αρκετά Κουλιέντσικοφ άλλωστε!

Είναι αυτοί που έχουν γίνει μαριονέτες στα χέρια των ισχυρών ενώ απολαμβάνουν τη ζωή και αντιμετωπίζουν τον τρόμο και τη δύναμη της εξουσίας με χιούμορ και ειρωνεία.  Και το συναίσθημα; Υπάρχει πραγματικά ή χάνεται στην προσπάθεια της επίτευξης των στόχων και της απόλυτης στοχοπροσήλωσης;».

 

Μέσα από τα λόγια των παιδιών που συμμετείχαν στην ομάδα

Οι μικροί ηθοποιοί της παράστασης έγιναν μια «οικογένεια» κατά την διάρκεια των προβών που  τους έμαθε και άγνωστες πτυχές του εαυτού τους.

Αντιμετώπισαν  την πρόκληση αγάπησαν το θέατρο, εμπιστεύτηκαν τις δυνάμεις τους κι έκαναν ένα μαγικό ταξίδι.

«Μακάρι να μπορούσατε και εσείς να μπείτε στην δικιά μας “οικογένεια” και θα  πω οικογένεια γιατί πραγματικά όλο αυτόν τον καιρό έτσι νιώθαμε».

Αναστασία Γρηγοριάδη

«Μια εμπειρία που μας έμαθε άγνωστες πτυχές του εαυτού μας. Η θετική ενέργεια που κουβαλούσαμε σε κάθε πρόβα υπερτερούσε της κούρασης, του κόπου και του άγχους μας, ενώ το συναίσθημα όταν επιτέλους η προσπάθεια τόσων μηνών βγήκε στη σκηνή, ήταν απλά… μαγικό!».

  Δέσποινα Καστελλάκη 

«Και από τα γέλια στις πρόβες, τα πειράγματα στα παρασκήνια, το μακιγιάζ (που προσπαθήσαμε χωρίς επιτυχία να στρώσουμε), τα χτενίσματα που αλλάζαμε όπως και τα ρούχα, επιτέλους ήρθε η στιγμή που ανεβάζουμε την παράσταση. Καινούριες εμπειρίες μα πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις ικανότητές μας».

Αικατερίνη Κυπριωτάκη 

«Αγάπησα το θέατρο μέσα από την συμμετοχή μου σε αυτή τη θεατρική ομάδα. Επιφυλακτικός στην αρχή, γεμάτος θετικά συναισθήματα σε όλη την διάρκεια της προετοιμασίας και στο τέλος μια τεράστια ικανοποίηση με το αποτέλεσμα. Η επικοινωνία μου με τα άλλα μέλη της ομάδας ήταν άψογη και το κέρδος μεγάλο».

Νίκος Τζαγκαράκης

«Γενικά είμαι ένας άνθρωπος αρκετά ντροπαλός και αγχώδης και όλα αυτά για μένα ήταν μια πρόκληση. Όμως πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχουν αρκετές λέξεις να περιγράψω το πόσα κέρδισα από αυτή την εμπειρία… κατάφερα να καταπολεμήσω την πίεση και το άγχος μου και να πιστέψω στον εαυτό μου, ένιωσα πως είμαι μέλος μιας πολύ αγαπημένης ομάδας που ό,τι και να γίνει το αντιμετωπίζουμε ενωμένοι».

Χρυσοβαλάντη Γεωργιανάκη 

«Ένα υπέροχο ταξίδι! Μια υπέροχη εμπειρία! Συναισθήματα συγκίνησης, αγωνίας, άγχους, ενθουσιασμού και άλλα που δεν περιγράφονται! Νιώθουμε περήφανοι που επιλεγήκαμε για να αντιπροσωπεύσουμε το σχολείο μας».

Νικόλαος  Τρούλλης 

«Επιτέλους ήρθε η μέρα που θα ανταμειφτούν όλοι οι κόποι 5 μηνών… Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μόνο κόπος δεν ήταν! Μέσα από αυτο κερδίσαμε και μάθαμε πολλά! Όλοι μας απολαύσαμε την κάθε στιγμή, το κάθε αστείο ντοκουμέντο, το κάθε λαθος που τελικά μετατρέψαμε σε κάτι μαγικό!».

Νεφέλη  Ιερωνυμάκη 

«Με τη συμμετοχή μου στη θεατρική ομάδα συνειδητοποίησα ότι αυτό που είχε μεγαλύτερη αξία δεν ήταν το χειροκρότημα αλλά η αγκαλιά αυτή, που κάναμε στο τέλος… Που σήμαινε τόσα πολλά… Σήμαινε ότι τα καταφέραμε όλοι μαζί σαν ομάδα, σήμαινε ότι γίναμε παρέα, ότι περάσαμε καλά μέσα σε μια σκληρή υπεραπασχολημένη καθημερινότητα».

Μαρίτα Δατσέρη 

«Η συμμετοχή στην θεατρική ομάδα ήταν μια μαγευτική εμπειρία που μου έδωσε την ευκαιρία να κερδίσω πράγματα που δεν είχα ποτέ μου σκεφτεί! Απέκτησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και μου έδωσε μεγάλη χαρά η επικοινωνία, ο συντονισμός, η εκφραστικότητα και η αλληλεπίδραση που αναπτύξαμε  μεταξύ μας».

Ουρανία  Φραγκιαδάκη 

«Έχουμε φτάσει στο τέλος αυτής της περιπέτειας και μου έρχονται τόσες όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό….αναμνήσεις από τις πρόβες, τα έκτακτα meeting μπροστά στο γραφείο των καθηγητών αλλά και από τις παρέες και τις βόλτες μας… αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου».

Εμμανουήλ Βιτσαξάκης