Ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη όσων υπήρξαν μαθητές, στο άκουσμα και μόνο της λέξης «σκονάκι». Από τεμπελιά, από ανασφάλεια ή από συνήθεια, οι περισσότεροι έχουν υποπέσει σε αυτό το ατόπημα, ακόμα και αν δεν το παραδέχονται.
Μπορεί τα χρόνια να περνούν και η τεχνολογία να εξελίσσεται, όμως, το χαρτί εξακολουθεί να κατέχει τα πρωτεία σε όσους θέλουν να κάνουν σκονάκι σε ένα σχολικό διαγώνισμα ή ακόμα και στις πανελλήνιες.
Το παράδειγμα της Κω με την υποψήφια με το ακουστικό και το κινητό δεν είναι πρωτοφανές αφού καθηγητές του Ηρακλείου λένε στην «Π» ότι… έχουν δει πολλά τα μάτια τους!
Το άγριο βλέμμα
«Αν και υπάρχει εξέλιξη, ορισμένοι επιμένουν παραδοσιακά» αναφέρει ο φυσικός κ. Γιάννης Αστρινάκης, ο οποίος διδάσκει εδώ και 32 χρόνια και βλέπει πως το σκονάκι στο χαρτί παραμένει… φίλος των μαθητών.
Γνωστό και το κόλπο με την τουαλέτα, όπου γίνεται μία συνεννόηση μεταξύ συμμαθητών, ενώ στη «μάχη» έχουν εισέλθει δυναμικά και τα κινητά που αν βρεθούν θα δώσουν ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στον μαθητή!
Οι σμικρύνσεις των θεμάτων εξακολουθούν να γίνονται, είτε σε βιβλιοπωλεία είτε πλέον από τον υπολογιστή του κάθε μαθητή.
Ο κ. Αστρινάκης θέλει να δίνει δεύτερη ευκαιρία σε όποιον πιάσει να έχει σκονάκι, αρχικά του ρίχνει ένα άγριο βλέμμα και μετά φροντίζει να συζητήσει το θέμα με τον μαθητή. «Είναι μικρά παιδιά, εξάλλου», αναφέρει.
Η αποστήθιση τα φταίει
της Αρετής Σπαχή*
«Το σκονάκι μπορεί να καταγράψει μία τεμπελιά, ένα φόβο, μια αγωνία, κυρίως καθρεπτίζει τον φόβο του μαθητή απέναντι στη γνώση σε μια διαδικασία αποστήθισης, γέννημα ενός συστήματος εξέτασης πνευματοκτόνου» αναφέρει η φιλόλογος κ. Αρετή Σπαχή, που υπηρετεί τη δημόσια εκπαίδευση εδώ και 30 χρόνια.
Πάντα δίνει δεύτερη ευκαιρία στο παιδί, θεωρεί ότι το σκονάκι είναι μία αναμέτρηση με το σύστημα και όχι με την πονηριά του μαθητή.
Όπως λέει, το σχολείο ζητά την αποστήθιση και όχι την κριτική αφομοίωση και οι μαθητές δεν μπορούν να θυμηθούν όλες τις λεπτομέρειες που του ζητάνε, το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να αντέξει.
Η κ. Σπαχή έχει δει να αντιγράφουν μαθητές που δεν το περίμενε αλλά ο κανόνας είναι ότι κάνουν σκονάκι κάποιοι που δείχνουν αδιαφορία για το μάθημα, όχι οι καλοί και πειθαρχημένοι μαθητές.
Τύφλα νά ‘χει ο Τζέιμς Μποντ
O κ. Ανδρέας Βαρβεράκης
Υψηλή τεχνολογία επιστρατεύουν οι μαθητές, εκτός από κινητά. Σύμμαχοί τους είναι και κάποια ιδιαίτερα ρολόγια χειρός, όπως λέει ο μαθηματικός κ. Ανδρέας Βαρβεράκης, 35 χρόνια καθηγητής.
Όπως χαρακτηριστικά λέει, το χαρτί είναι για τους λιγότερο τεμπέληδες, αφού με το κινητό γλυτώνει κανείς την ταλαιπωρία του γραψίματος!
Θεωρεί πως όποιος αντιγράφει θα πρέπει να αποκλείεται από τις εξετάσεις, αφού αδικούνται τα υπόλοιπα παιδιά ενώ είναι ένα μάθημα και για τον ίδιο ότι δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι στη ζωή του, «είναι θέμα ηθικό, πάνω από όλα», τονίζει.
Η αντιγραφή από συμμαθητή πολλές φορές έχει… αστεία αποτελέσματα. Ο κ. Βαρβεράκης έχει δει το «2» να μετατρέπεται σε «Ζ», ενώ σχεδόν πάντα ο καθηγητής καταλαβαίνει ποιος αντιγράφει από ποιον.
«Υπάρχουν γραπτά ασυνάρτητα, που λείπουν γραμμές και δεν έχουν μαθηματικό ειρμό. Στα μαθηματικά δεν έχουμε αποστήθιση, να αντιγράψουν χρονολογίες, αλλά πρέπει να φανεί η πορεία μιας σκέψης και είναι πιο εύκολο να αντιληφθεί κανείς την αντιγραφή» εξηγεί.