Για δεκαετίες, έβαζαν πινακίδες και απέκλειαν την πρόσβαση των αυτοκινήτων στους δρόμους, για να μπορούν τα παιδιά να βγουν στην αυλή και να απολαύσουν τα διαλείμματά τους. Από φέτος, αυτή η εικόνα ανήκει στο παρελθόν, αφού το 35ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου, στον Μασταμπά απέκτησε ένα κτήριο που στεγάζει πολλά τμήματά του. «Αγκάθι» παραμένει ένα ισόγειο κτήριο που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κατάστημα, αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως τάξη για κάποια παιδιά.
Με λίγα λόγια, το Δημοτικό στην οδό Δαμασκηνού χωρίζεται σε δύο κτήρια, το κεντρικό και το παράρτημα, με αύλειο χώρο και άλλες προδιαγραφές σχολείου αλλά και αίθουσες, που όλοι ελπίζουν ότι αργότερα θα αντικατασταθούν με κάτι καλύτερο.
Ο διευθυντής του σχολείου, κ. Μιχάλης Αρβανιτάκης, ανέφερε στην «Π» ότι η φετινή χρονιά ξεκίνησε σε καλύτερη βάση από τις προηγούμενες.
Όπως εξηγεί, το σχολείο σήμερα φιλοξενεί 235 μαθητές, είναι δωδεκαθέσιο ενώ το κεντρικό κτήριο μπορεί να στεγάσει μονάχα τα μισά παιδιά.
Ο υποδιευθυντής του σχολείου και πρώην διευθυντής, κ. Αντώνης Ιερωνυμάκης, αναφέρει πως φέτος δεν λειτουργούν πια τα παραρτήματα, τα παιδιά δεν βγαίνουν για διάλλειμα στους δρόμους και τα αδιέξοδα. «Τα καταφέραμε μετά από φοβερό αγώνα με αρκετά καλή συμπαράσταση από τον αντιδήμαρχο Ηρακλείου, κ. Γιάννη Αναστασάκη, την τεχνική υπηρεσία, τον ίδιο τον δήμαρχο, ο οποίος είχε δείξει καλή διάθεση να μας βοηθήσει. Με τη βοήθεια όλων, και των γονέων, έγινε το ακατόρθωτο και έχουμε ένα κτίριο- στολίδι», αναφέρει.
Για την τάξη που παραμένει σε ακατάλληλο χώρο, αναφέρει πως υπάρχει ο στόχος να αξιοποιηθεί και ο δεύτερος όροφος του παραρτήματος, κάτι που δεν ήταν δυνατό να γίνει αυτή τη χρονιά, λόγω υπερβολικού κόστους. «Υπάρχουν κάποια μικρά προβλήματα, θα τα λύσουμε. Είμαστε πλέον σε κτήρια με αυλές, φύγαμε από τους δρόμους και είμαστε καλά.
Από την ίδρυση του σχολείου ώς σήμερα, περάσανε 25 χρόνια», τονίζει.
Η πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, κ. Ηρώ Μαρούδα, αναφέρει πως, αν λάβει κανείς υπόψη του την κατάσταση του σχολείου τα προηγούμενα χρόνια, η φετινή εικόνα φαντάζει ιδανική.
Εξαίρεση, βέβαια, αποτελεί η τάξη που έμεινε εκτός κεντρικού κτηρίου και παραρτήματος. Τα συγκεκριμένα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να βγουν στην αυλή και κάθε φορά που κτυπάει το κουδούνι, συνοδευόμενα από τη δασκάλα τους, πηγαίνουν ώς το κεντρικό κτήριο του σχολείου και κάνουν το διάλλειμά τους εκεί.
«Κάνουν μάθημα σε ένα ισόγειο, που δεν έχει προδιαγραφές για σχολείο. Ελπίζουμε ότι θα λύσουμε το πρόβλημα», αναφέρει η κ. Μαρούδα.