Γονείς που αλλάζουν ρούχα σε… ζωντανή μετάδοση, τετράχρονα που είναι έτοιμα να κοιμηθούν και μαθητές που δίνουν το «παρών» και μετά εξαφανίζονται.

Τα ευτράπελα της τηλεκπαίδευσης είναι πάρα πολλά, όμως όλοι, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές, συνηθίζουν σιγά σιγά να ζουν στον ψηφιακό κόσμο που, όπως όλα δείχνουν, θα μας συντροφεύει ως το τέλος του έτους.

Όσο περνάει ο καιρός τα τεχνικά προβλήματα αμβλύνονται, τα παιδιά που δεν έχουν πρόσβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση μειώνονται, αν και παραμένουν αρκετά ώστε να αποτελούν ένα σημαντικό «αγκάθι».

Δάσκαλοι και καθηγητές του Ηρακλείου περιγράφουν στην «Π» τη μέχρι σήμερα εμπειρία τους από τη νέα αυτή διαδικασία που κανείς δε θα φανταζόταν ένα χρόνο πριν ότι θα είχε μπει στην καθημερινότητά μας.

Όταν οι γονείς νομίζουν ότι οι κάμερες είναι κλειστές

Η κ. Άννα Στουμπίδη, υπεύθυνη των νηπιαγωγών για τον σύλλογο «Δ. Θεοτοκόπουλος» και αντιπρόσωπος στη ΔΟΕ, αναφέρει στην «Π» πως η συμμετοχή των παιδιών στην τηλεκπαίδευση είναι σημαντική, ενώ οι γονείς παίζουν έναν πολύ ενεργό ρόλο.

Η ώρα που έχει επιλεγεί, από τις 2 ως τις 4 το απόγευμα, είναι ακατάλληλη, ειδικά για τα μικρότερα παιδιά που συνήθιζαν να κοιμούνται μετά από το μεσημεριανό τους.

Με πολύ ζήλο και αγάπη από την πλευρά όλων, η διαδικασία κυλάει όσο πιο ομαλά γίνεται. Οι γονείς έχουν καταλάβει πόσο σημαντικό έργο παράγουν οι νηπιαγωγοί και προσπαθούν κι εκείνοι να συμβάλουν όσο μπορούν από τη δική τους πλευρά.

Πρόβλημα παραμένει το γεγονός ότι κάποια παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα διαδικτυακά μαθήματα, έτσι δεν υπάρχει ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση, κάτι που θα έπρεπε να διασφαλίζεται. Οι ελλείψεις έχουν σταλεί στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης, χωρίς, όμως, ανταπόκριση.

Τα ματάκια των μικρών παιδιών φαίνονται κουρασμένα, λόγω της ώρας, όμως αντέχουν γιατί έχουν τόση λαχτάρα να δουν τη δασκάλα τους αλλά και τους φίλους τους.

Υπάρχουν και άβολα αλλά και αστεία στιγμιότυπα, όπως ένας πατέρας που πέρασε μπροστά από την κάμερα μόνο με τα εσώρουχα, γιατί νόμιζε πως ήταν κλειστή.

Η βοήθεια του κοινού

Ο δάσκαλος της Γ΄ τάξης στο 2ο Δημοτικό σχολείο Αρχανών, κ. Χρήστος Χαρμπής, αναφέρει πως όλα τα παιδιά συμμετέχουν στο μάθημα, τα τεχνικής φύσης προβλήματα έχουν μειωθεί σημαντικά, κάποιες φορές υπάρχει πρόβλημα στον ήχο. Η ύλη προχωράει, όχι με τους ρυθμούς που θα γινόταν αν τα σχολεία ήταν ανοιχτά.

Κάποιες μητέρες απαντούν στις ερωτήσεις αντί για τα παιδιά τους και ο κ. Χαρμπής λέει με χιούμορ «είχαμε και τη βοήθεια του κοινού;» Οι πατεράδες είναι πιο ήσυχοι.

Το σχολείο του είχε οργανωθεί από νωρίς και δεν υπήρχαν ελλείψεις. Έχει δημιουργηθεί και ομάδα στο viber με τους γονείς για να έχουν εικόνα των μαθημάτων και των ασκήσεων. Υπάρχει, πάντως, από όλους καλή διάθεση για συνεργασία.

Η αλληλεγγύη των παιδιών και στην… κοπάνα

Ο μαθηματικός στο Πρότυπο Λύκειο Ηρακλείου, κ. Αλέξανδρος Συγκελάκης, αναφέρει πως οι μαθητές δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ελάχιστες είναι οι απουσίες που μπαίνουν κάθε μέρα.

Φροντίζει όταν απευθύνει μία ερώτηση να γίνεται ονομαστικά, να μην περιμένει απαντήσεις μονάχα από όσους σηκώσουν το χέρι τους. Έτσι, καταλαβαίνει ποιος συνεχίζει να παρακολουθεί το μάθημα. Ωστόσο, οι μαθητές έχουν δημιουργήσει μία δική τους ομάδα στο facebook και φροντίζουν να ειδοποιούν το άτομο, στο οποίο έχει απευθυνθεί, σε περίπτωση που έχει αφαιρεθεί.

Ο ίδιος έχει επιλέξει άλλη πλατφόρμα, όχι τη Webex, αλλά εκείνη που είναι διαθέσιμη μέσα από το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο. Μάλιστα, δε συνάντησε τεχνικά προβλήματα ούτε την πρώτη μέρα που σχεδόν κανείς δεν είχε καταφέρει να κάνει μάθημα. Παράλληλα, είναι σίγουρος ότι παρακολουθούν μονάχα όσοι είναι πραγματικά μαθητές του αφού απαιτούνται οι κωδικοί του Π.Σ.Δ για να έχουν πρόσβαση στην ψηφιακή τάξη τα παιδιά.

Εκείνο που του λείπει από το ζωντανό μάθημα είναι η αλληλεπίδραση, να παραδίδει κάτι και από το βλέμμα, την έκφραση του κάθε μαθητή να καταλαβαίνει αν υπάρχουν ή όχι απορίες. Επίσης, θεωρεί πως η όλη διαδικασία δε βοηθάει τους ντροπαλούς μαθητές, οι οποίοι και πάλι επιλέγουν να μη συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα.

Με την τηλεκπαίδευση μπορεί και οργανώνει καλύτερα τις εργασίες και το μάθημα, γενικότερα, όμως, τον προβληματίζει ο τρόπος που θα αξιολογήσει τα παιδιά.

Σημαντικός ο ρόλος της οικογένειας

Η καθηγήτρια αγγλικής Γλώσσας, κ. Κυριακή Κυδωνιέως, από το 11ο Γυμνάσιο Ηρακλείου, αναφέρει πως το σχολείο είχε οργανωθεί και προσπάθησε να δώσει λύσεις για όσα παιδιά δεν είχαν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή τον απαραίτητο εξοπλισμό. Ακόμα, γονείς μαθητών πήγαν στο σχολείο με ραντεβού για να μάθουν τις τεχνικές λεπτομέρειες που ήταν απαραίτητες για να γίνει το μάθημα.

Ενώ όλοι οι μαθητές μπαίνουν στην πλατφόρμα, μόλις το ένα τρίτο των παιδιών συμμετέχει στο μάθημα.

Ένα σημαντικό θέμα που δημιουργείται είναι με τα παιδιά που έχουν σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής, είναι δύσκολο για εκείνα να παρακολουθήσουν την τηλεκπαίδευση και δεν υπάρχει η δυνατότητα, όπως στην τάξη, ο καθηγητής να σταθεί πάνω από το παιδί και να το βοηθήσει να συμμετέχει.

Η οικογένεια παίζει πολύ σημαντικό ρόλο επίσης και η κ. Κυδωνιέως θεωρεί πως θα πρέπει να υπάρχουν όρια και τα παιδιά να παροτρύνονται να συμμετέχουν στα μαθήματα, να μην υπάρχει αδιαφορία.

Προβληματίζεται στο κομμάτι της αξιολόγησης, πιστεύει πως πρέπει να γίνει με μικρά projects.

Αναφέρει ότι η τηλεκπαίδευση προϋποθέτει διπλάσιο  χρόνο στην προετοιμασία του υλικού μιας και το μοντέλο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι τελείως διαφορετικό από αυτό της διά ζώσης.