Ένας καλός συνάδελφος εξ Αθηνών μου έλεγε στο ημίχρονο του αγώνα στο Παγκρήτιο ότι ο ΟΦΗ μοιάζει σαν ένα κουτί που έχει πολύ ωραίο περιτύλιγμα, με κορδέλες και λάμψη εξωτερικά αλλά εντός είναι κενό περιεχομένου. Είχε μείνει έκπληκτος με την εικόνα της κρητικής ομάδας, η οποία αποτυπωνόταν και στα νούμερα όταν το αποτέλεσμα ήταν ακόμα στο 0-0 με τον Βόλο να έχει 76% κατοχή στο πρώτο 15λεπτο και να κλείνει το ημίχρονο στο 64%-36% και τελικές 9-2. Και τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ χειρότερα για τον ΟΦΗ στο β΄ μέρος που παρότι βρέθηκε από το 49΄ πίσω στο σκορ εντούτοις δεν αντέδρασε ποτέ και δεν δημιούργησε ούτε μια τελική σε αυτό το διάστημα. Στο φινάλε μάλιστα η κατοχή έκλεισε στο 46%-54% με 4-16 τελικές, 1-5 στα κόρνερ ένα γκολ και ένα δοκάρι για τον Βόλο. Άλλη μια ήττα στο Παγκρήτιο μετά το 1-3 από Κηφισιά και Ατρόμητο και το 0-1 από την ΑΕΚ με τον ΟΦΗ να παραμένει καθηλωμένος στα χαμηλά στρώματα της βαθμολογίας και να μπλέκει για τα καλά πλέον σε περιπέτειες.
Οι αριθμοί είναι πολλές φορές μαγικός καθρέπτης αλλά στην προκειμένη περίπτωση αποτυπώνουν ξεκάθαρα σε όλη της την διάσταση την εικόνα του αγώνα του Σαββάτου στο παγωμένο Παγκρήτιο, που το πάγωσε ακόμα περισσότερο το γκολ του Λάμπρου, το οποίο υποχρέωσε τον ΟΦΗ στην 4η σερί ήττα του στο Ηράκλειο, παρουσία και του Μιχάλη Μπούση, που για πρώτη φορά βρέθηκε στις εξέδρες του. Ο μεγαλομέτοχος ήταν παρών σε αυτή την κακή βραδιά για την ομάδα του και τουλάχιστον έχει άμεση εκτίμηση της κατάστασης για να πάρει τις αποφάσεις του για την επόμενη μέρα που είναι πλέον πολύ δύσκολη, με τον ΟΦΗ να στοχεύει αποκλειστικά στην παραμονή του.
Να πω την… αμαρτία μου, πίστευα ότι ο ΟΦΗ θα έβγαινε νικητής από αυτό το ματς. Περισσότερο στο συναίσθημα στήριζα την αισιοδοξία μου: λίγο η καλή εικόνα του α΄ μέρους στην Λάρισα,, λίγο το ψυχολογικό κέρδος από το διπλό, λίγο το κίνητρο για την πρώτη νίκη στο Παγκρήτιο και λίγο η κρισιμότητα της αναμέτρησης με έκαναν να πιστέψω ότι εύκολα ή δύσκολα η νίκη θα έρθει. Φευ… Γελάστηκα, όπως γελάστηκε και ο Κόντης, οποίος στις δηλώσεις του στην συνδρομητική, αμέσως μετά το ματς είπε ότι έχει ευθύνη γιατί δεν κατάφερε να πείσει τους παίκτες του για το πόσο σημαντικό ήταν το συγκεκριμένο παιχνίδι. Είναι σοκαριστικό να το ακούς αυτό από ένα προπονητή: είναι σαν να παραδέχεται πως οι παίκτες του δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας, πράγμα που δεν είναι εύκολο να το πιστέψει κανείς. Το πιθανότερο είναι ότι ο Κόντης δεν κατάφερε να τους κάνει να πιστέψουν περισσότερο στον εαυτό τους και να τους μεταδώσει σωστά τι ακριβώς ήθελε από αυτούς να κάνουν σε αυτό το ματς. Ίσως γιατί και ο ίδιος είναι ακόμα μπερδεμένος με την κατάσταση την οποία βρήκε στην ομάδα και δεν έχει αποφασίσει ποιο είναι το αγωνιστικό πλάνο που της ταιριάζει περισσότερο. Γιατί άλλα έλεγε την περασμένη Τετάρτη και άλλα εμφάνισε η ομάδα του στο γήπεδο. Είχε πει ότι θέλει από την ομάδα του να κρατάει περισσότερο την μπάλα γιατί «η καλύτερη άμυνα είναι όταν κρατάς τη μπάλα στα πόδια σου» αλλά αντ΄ αυτού είδαμε τον ΟΦΗ να δίνει από την αρχή μπάλα και γήπεδο στον Βόλο. Ακόμα όμως κι όταν οι φιλοξενούμενοι του γύρισαν την μπάλα στο τελευταίο 20λεπτο δεν ήξερε τι να την κάνει. Το ίδιο σοκαριστική με τις δηλώσεις του Κόντη ήταν η εικόνα του ΟΦΗ σε ολόκληρο το β΄ ημίχρονο, το οποίο τελείωσε χωρίς τελική στην αντίπαλη εστία. Μετά το 0-1, δεν υπήρξε καμιά αντίδραση, ούτε από τους παίκτες ούτε από τον πάγκο.
Στο γήπεδο υπήρχε μια ομάδα που ήξερε τι ήθελε και τον τρόπο με τον οποίο θα το πάρει και μια άλλη… τουρλουμπούκι. Ο Βόλος παρά τις απουσίες των Χουάνπι, Φορτούνα που είναι σημαντικοί παίκτες για το παιχνίδι του και παρά την απώλεια του έμπειρου Σόρια με τραυματισμό στο 35΄ είχε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό προσανατολισμό απέναντι σε ένα ΟΦΗ που προσπαθούσε να αναπτυχθεί με βαθιές μπαλιές από τον Κρίζμανιτς(!!), και είχε Θεοδοσουλάκη, Σενγκέλια, Φούντα, Σαλσέδο, Ανδρούτσο, Μπόρχα σε πολύ κακή μέρα. Ειδικά ο Θεοδοσουλάκης βρέθηκε τέσσερις φορές απέναντι από την εστία αλλά καθυστέρησε απελπιστικά χωρίς να κάνει καν τελική.
Ο Κόντης μπορεί να μην έχει καμιά ευθύνη για την συγκρότηση του ρόστερ αλλά ακολουθεί την πεπατημένη του προκατόχου του: μηδέν ρίσκο, καθυστερημένες αλλαγές και ηττοπαθή αντιμετώπιση. Η αγωνιστική γύμνια του ΟΦΗ αποκαλύφθηκε στον μέγιστο βαθμό από το γεγονός ότι έγιναν μόλις τρείς αλλαγές κι αυτές άργησαν. Όταν δεν υπάρχει αντι-Νέιρα, κι όταν οι ξένοι παίκτες που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν τη διαφορά όπως οι Μπαίνοβιτς, Βούκοτις, Ρακονιάτς, Ζανελάτο, Λέουις είναι «αόρατοι» ομάδα δεν μπορεί να σταθεί και αυτός είναι ο λόγος που ο ΟΦΗ τρικλίζει αγωνιστικά και πλέον εκπέμπει σήμα κινδύνου.
Μετά το διπλό στην Λάρισα είχα γράψει ότι ο ΟΦΗ χρειάζεται τουλάχιστον έξι βαθμούς μέχρι τα Χριστούγεννα και μεταγραφές. Οι τρείς βαθμοί χάθηκαν με τον Βόλο και μένει για συγκομιδή το ματς με τον Πανσερραικό μετά από δυο εβδομάδες στο Παγκρήτιο που θα είναι, όπως όλα δείχνουν «τελικός» για τον ΟΦΗ αφού μέχρι τα Χριστούγεννα για το πρωτάθλημα έχει να πάει σε Καραισκάκη και Φιλαδέλφεια ενώ πριν από όλα αυτά έχει την Τετάρτη ένα ακόμα εκτός έδρας ματς κυπέλλου με την ΑΕΚ και μετά τις γιορτές έχει και το Σούπερ Καπ με τον Ολυμπιακό στο Ηράκλειο. Κι αν όλα αυτά μέχρι αρχές του Γενάρη μοιάζουν με βουνό τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα στην συνέχεια.
Καλό το περιτύλιγμα που έλεγε και ο συνάδελφος. Όλα τα εκτός αγωνιστικού χώρου πάνε καλά. Από μέσα τι γίνεται όμως; Ο ΟΦΗ γιορτάζει τα 100 χρόνια αλλά ο κόσμος πονάει με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ομάδα και με τι καρδιά να χαρεί και πως να συμμετέχει όταν βλέπει για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια τον κίνδυνο να χτυπάει την πόρτα. Η μοναδική ελπίδα για την έξοδο από το τούνελ είναι η γενναία ενίσχυση της και μάλιστα με τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν πριν τον Ιανουάριο για να μη εξελιχθεί η γιορτή σε τραγωδία και μείνει για πάντα αυτό το στίγμα στην ομάδα…