Η σεζόν κατά την οποία ο ΟΦΗ θα γιορτάσει τα 100ατου γενέθλια κινδυνεύσει να τιναχθεί στον αέρα πριν καν ξεκινήσει. Ποιος να το περίμενε, αν και οι προληπτικοί ανησυχούσαν, ότι με τη επιστροφή της ομάδας στο Παγκρήτιο θα γυρνούσαμε ξανά σε εκείνες τις μαύρες εποχές που είχαν ως συνέπεια τον υποβιβασμό της, μετά από 33 χρόνια στην μεγάλη κατηγορία; Ότι θα ξαναζούσαμε εικόνες και στιγμές που οδήγησαν στην παρακμή του σωματείου; Η θλιβερή εικόνα της ομάδας αλλά και του γηπέδου δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας και το πόσο λάθος ξεκίνησε η χρονιά είχε φανεί πριν ακόμα από το ματς με την Κηφισιά, όπου ο ΟΦΗ υπέστη το απόλυτο ξεγύμνωμα τόσο αγωνιστικά όσο και διοικητικά.
Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς με όλα αυτά που αντικρύσαμε το βράδυ της Κυριακής από την ομάδα αλλά και από το γήπεδο. Μια ομάδα-ποδοσφαιρικό έκτρωμα και ένα γήπεδο-χωράφι, το οποίο είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να φιλοξενήσει τον αγώνα με τον Άρη, το ερχόμενο Σάββατο. Αλήθεια, τώρα; Η ΠΑΕ κάλεσε τον κόσμο να πάει στο γήπεδο, μετά από 4,5 μήνες για να γιορτάσει την επιστροφή στο Ηράκλειο και την μετακόμιση σε ένα μεγαλύτερο γήπεδο και επεφύλαξε αυτό το θέαμα; Για να ζήσει και να θυμηθεί καταστάσεις που έφεραν τον ΟΦΗ στο χείλος της καταστροφής; Να δει μια ομάδα που ήταν συνέχεια των προηγούμενων αγώνων και ένα γήπεδο που 2,5 μήνες μετά την έναρξη των εργασιών θύμιζε βοσκοτόπι; Αν αυτή είναι η νέα εποχή που οραματίζονται κάποιοι στον ΟΦΗ, τότε έχουν πάρει τον λάθος δρόμο που οδηγεί σε επικίνδυνες και απρόβλεπτες καταστάσεις. Αυτό είναι κάτι που δεν χρειάστηκε το ματς με την Κηφισιά για να φανεί, είχε γίνει αντιληπτό ήδη από το ξεκίνημα της σεζόν από τα πρώτα παιχνίδια αλλά και από το κλίμα στο εσωτερικό της ομάδας.
Αγωνιστικά η εικόνα του ΟΦΗ, όχι μόνο στον αγώνα με την Κηφισιά αλλά και στα προηγούμενα ματς ήταν τραγική με απόλυτη ευθύνη του προπονητή. Δεν είναι δυνατόν να έχει στα χέρια του μια ομάδα, που είναι η ίδια με την περσινή και να παρουσιάζει αυτή την εικόνα. Αδούλευτη, απείθαρχη, χωρίς κανένα αγωνιστικό πλάνο και με συνεχή επαναλαμβανόμενα λάθη. Δεν είναι δυνατόν σε δυο σερί αγώνες να έχει τρείς κόκκινες κάρτες και να μην συμβαίνει τίποτα. Παίκτες-βασικά στελέχη της ομάδας να έχουν μια απαράδεκτη και αντιεπαγγελματική συμπεριφορά. Παραδείγματα; Ο Νους αποβλήθηκε στην Λιβαδειά και στο επόμενο παιχνίδι με την Κηφισιά πήρε και πάλι κίτρινη κάρτα μόλις στο 8΄. Ο Σενγκέλια χωρίς κανένα λόγο κι ενώ η ομάδα του ήταν πίσω στο σκορ πήγε και τράβηξε τα μαλλιά του Αντονίσε με αποτέλεσμα να αποβληθεί. Ο Σαλσέδο μόλις έγινε αλλαγή άρχισε να κλωτσάει τα μπουκάλια. Όλα αυτά είναι σημάδια σήψης σε μια ομάδα και το πρόβλημα είναι ότι τα διακρίνουν όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς που είναι οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι. Την Κυριακή τα άκουσαν Ράσταβατς, Νταμπίζας αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι διοικούντες και δυστυχώς, για τον ΟΦΗ, το έχω ξαναγράψει αλλά, για όλα όσα συμβαίνουν τώρα η αιτία είναι ο τελικός του κυπέλλου.
Ο τελικός ο οποίος λειτούργησε ως ένας μεγάλος παραμορφωτικός καθρέπτης και έκρυψε όλες τις αδυναμίες που είχε η ομάδα, αποτέλεσε το τέλειο άλλοθι για να μην γίνουν κινήσεις το καλοκαίρι, και για να μείνει ένας προπονητής που σε 14 παιχνίδια από πέρυσι τον Μάρτη έχει μόλις δυο νίκες με Λαμία και Πανσερραικό και που αυτό που ο ίδιος προβάλει ως απάντηση είναι η συμμετοχή στον τελικό. Ένας τελικός που για τον ΟΦΗ φυσικά ήταν το…αυτονόητο μετά την ευνοική κλήρωση που είχε και που το μόνο κέρδος που του άφησε ήταν η εκθαμβωτική παρουσία του κόσμου. Διότι αγωνιστικά «θυσίασε» εξαιτίας του τα πλέι οφ και δεν έκανε ούτε νίκη ενώ όταν ήρθε η ώρα του ΟΑΚΑ η ομάδα δεν εμφανίστηκε ποτέ. Ο τελικός παραπλάνησε και την διοίκηση της ΠΑΕ, με τον Μιχάλη Μπούση να ζητάει υπερβάσεις λέγοντας ότι η τωρινή ομάδα είναι η καλύτερη που είχε από τότε που ήρθε στο Ηράκλειο ενώ μόλις πριν λίγες μέρες ο Νίκος Νταμπίζας, στην συνάντηση του με τους δημοσιογράφους δήλωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι ο στόχος που έθεσε ο πρόεδρος είναι δύσκολος να πραγματοποιηθεί.
Ο τελικός ήταν και το πρόσχημα για την μετακόμιση στο Παγκρήτιο αν και όλοι γνώριζαν ότι το Γεντί Κουλέ ουσιαστικά είχε τελειώσει για τον ΟΦΗ αφού δεν θα έπαιρνε άδεια. Ακόμα και σε αυτό ωστόσο, υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση και το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι το βράδυ της Κυριακής, αντικρύζοντας ένα αγωνιστικό χώρο-βούρκο στο οποίο η μπάλα αναπηδούσε και κάθε φορά που πατούσε ποδοσφαιριστής άνοιγαν τρύπες. Θα αναλάβει, άραγε, κανείς την ευθύνη για αυτό το χάλι και τι θα γίνει από δω και πέρα με τον ΟΦΗ να έχει άμεσα ένα ακόμα ματς στο Ηράκλειο το οποίο κινδυνεύει να μην γίνει στο Παγκρήτιο;
Η επόμενη μέρα είναι δύσκολη και απαιτεί άμεσες αποφάσεις. Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος, ακολουθεί ένα ακόμα δύσκολο παιχνίδι και ο ΟΦΗ μετά από 4 αγώνες έχει μόλις 3 βαθμούς και τρείς σερί ήττες και έχει μπει σε επικίνδυνες ατραπούς. Χρειάζονται ρηξικέλευθες λύσεις για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο αλλά και να κερδίσει ξανά τον κόσμο της που έφυγε από το Παγκρήτιο με σκυμμένο το κεφάλι και στο μυαλό του να γυρίζουν εκείνες οι στιγμές του 2009 όταν για τελευταία φορά ο ΟΦΗ είχε αγωνιστεί σε αυτό το γήπεδο…