Κι όμως, το πραγματικό σκάνδαλο δεν είναι αυτό, παρόλο που τα χρήματα ακούγονται πολλά: το πραγματικό σκάνδαλο είναι ότι από ιδρύσεώς του, ο ΟΠΕΚΕΠΕ εξέπεμπε το λάθος σήμα στους Έλληνες παραγωγούς: φάτε, πιείτε κι εγώ είμαι εδώ!
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, διαχειρίζεται ετησίως περί τα 3 δισ. ευρώ, 2 δισ. οι γνωστές αγροτικές επιδοτήσεις και 1 δισ. άλλα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης. Αυτά τα 3 δισ., εάν τα αναγάγει κανείς σε όρους ΑΕΠ, αντιστοιχούν πάνω από το 1%, ενώ σε όρους αγροτικού εισοδήματος, αντιστοιχεί περίπου στο μισό. Δηλαδή οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι μας, ζουν κατά το ήμισυ χάριν στα άμεσα κοινοτικά χρήματα, τα οποία φτάνουν στα χέρια τους μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ. Αυτό, θα μπορούσε να αποτελέσει από μόνο του ένα ακόμη, κοινωνικό και πολιτικό σκάνδαλο, αλλά ας μείνουμε σε αυτά που έχουμε…
Μέσω ενός πολύπλοκου και ίσως προσχηματικού διοικητικού πλαισίου, κάθε χρόνο οι αγρότες μας λαμβάνουν τα χρήματά τους. Το πλαίσιο αυτό, ήταν εν πολλοίς σταθερό, μέχρι την έλευση της νέας ΚΑΠ, που έφερε κυριολεκτικά τα πάνω κάτω. Οι αγρότες μας για πολλά χρόνια, ήξεραν με μεγάλη ακρίβεια πόσα χρήματα θα εισπράξουν και κανόνιζαν την οικονομική τους πορεία. Ηταν δηλαδή εν πολλοίς κάτι σαν μισθωτοί ή ακόμη και εισοδηματίες για όσους ελάμβαναν μεγαλύτερα ποσά. Άρα η επιθυμία για εργασία και μάλιστα δημιουργική, ήταν μάλλον περιορισμένη.
Γιατί να πολυσκοτίζεται κάποιος που εισπρέπρατε 40.000 ευρώ ετησίως (και ήταν πολλοί αυτοί) προσαρμοζόμενος με επιτυχία στις όποιες συνεχείς διοικητικές αλλαγές του εζητούντο, να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της εκμετάλλευσής του; Ή να την κάνει πιο πράσινη, ή να εισάγει νέες καλλιεργητικές πρακτικές και νέα είδη. Για στεναχώριες είμαστε τώρα, μας φτάνουν εμάς αυτά.
Σε κάποιους λιγότερο φιλόδοξους και με παιδιά «φευγάτα», δηλαδή χωρίς υποχρεώσεις, τους έφταναν και τα 15- 20.000 επιδοτήσεις το χρόνο. Και ήταν πάρα πολλοί αυτοί! Όλο κάτι βγάζανε και από τα σπαρτά, γιατί να ασχοληθούν να βάλουν δένδρα; Ποιος θα τα φροντίσει, αφού τα παιδιά φύγανε, τους άκουγες να λένε και προτιμούσαν να ασχοληθούν με το περιβόλι τους στον κήπο, για να στέλνουν φρέσκες τομάτες και μελιτζάνες στα εγγόνια τους στην πόλη.
Αυτό όμως δεν είναι αγροτική παραγωγή, είναι χόμπι, ειδικά με τον σύγχρονο εξοπλισμό που αγόρασαν επιδοτούμενο: πάω λίγο το πρωί από τα χωράφια, κάνω καμιά αλλαγή το καρούλι να ποτίσω και μετά πάω στο οικόπεδο δίπλα στα σπίτι, ή λίγο έξω από το χωριό και στηρίζω τις ντοματιές μου να μην είναι οι τομάτες στο χώμα!
Και την ίδια ώρα, απ’ άκρου εις άκρον στην ελληνική επικράτεια, γίνονταν συνέδρια, συσκέψεις, διαβουλεύσεις για το μέλλον της Ελληνικής γεωργίας!!! Κάποιοι πιο ρομαντικοί, ασχολούντο με το να ανοίξουν αγορές για τα προιόντα, πολλά από τα οποία κατέχουμε ηγετική παγκόσμια θέση: στο κονσερβοποιημένο ροδάκινο, στις ελιές και το ελαιόλαδο, στο ακτινίδιο, την φέτα και το γιαούρτι.
Η μεγάλη πλειονότητα των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής (προσοχή, όχι μόνο των αγροτών) είχε εφησυχαστεί με τα χρήματα που έπαιρνε μέσω επιδοτήσεων και το κάτι τις που έβγαζε από την δουλειά τους. Διότι πολλοί έμποροι σου έλεγαν, πάρε αυτά τα λίγα για το προιόν σου, αφού θα πάρεις κι επιδότηση.
Κάποιες φωνές που έλεγαν οτι το πανηγύρι θα τελειώσει με την νέα ΚΑΠ χαρακτηρίζονταν σαν κασάνδρες, παρόλο που και με την προηγούμενη αναθεώρηση είχαν μειωθεί αρκετά τα χρήματα.
Κανείς δεν βγήκε να πει υπεύθυνα, οτι αδέλφια, κοιτάξετε να δείτε τι θα κάνετε διότι τα χρήματα θα κατανέμονται αλλιώς και τα πολλά θα πάνε σε αυτούς που προσέχουν το περιβάλλον. Αντίθετα, ασχολήθηκαν να βρουν την περίφημη «Τεχνική λύση» ώστε να ταιριάξουν τα πρόβατα με τα βοσκοτόπια. Και όλα αυτά, υπό την στενή εποπτεία και έλεγχο των Βρυξελλών, αφού τίποτα δεν γίνεται εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους.
Ναι, η κ Ευρωπαία Εισαγγελέας, δουλειά της είναι να δει εαν εφαρμόστηκε ο νόμος. Ποιος νόμος όμως, αυτός που επιτρέπει στον κτηνοτρόφο από την Κρήτη να βόσκει τα πρόβατά του στην Πίνδο; Οποιος σκέφτηκε, σχεδίασε και πρότεινε αλλά και όλοι όσοι αποδέχτηκαν αυτή την σκέψη, αδικούνται να ασχολούνται με τα πεζά αγροτικά θέματα. Εχουν πεδίο δόξης λαμπρό στην μυθοπλασία του Χόλιγουντ ή σε άλλους πιο αποδοτικούς τομείς της οικονομικής ζωής. Θέλει μεγάλη φαντασία να σκεφτείς τον κτηνοτρόφο χωρίς το κοπάδι του ή οτι όλοι μαζί μετακινούνται το πρωί με… email από την στάνη καμιά 300/αρια χιλιόμετρα για βοσκή και πάλι πίσω το μεσημέρι για φαί.
Δεν θα έπρεπε η κ Εισαγγελέας να πάρει τηλέφωνο κάποιον συνάδελφό της εκεί στις Βρυξέλλες και να του πει, τι έχετε κάνει εδώ πέρα, τι να δικάσω εγώ αφού με τον τρόπο σας τους σπρώξατε στην παρανομία; Μπορεί και να το έχει κάνει ήδη η γυναίκα, αλλά εαν το καλοσκεφτείς, τώρα τι οφελεί, το κακό έγινε…
Τα 25 χρόνια εφαρμογής του σημερινού συστήματος επιδοτήσεων στους αγρότες μας, χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία να πετύχουμε αγροτική ανάπτυξη, σύγχρονες εκμεταλλεύσεις, ζωντανή ύπαιθρο. Και καταντήσαμε, εμείς οι Ελληνες, που στο χαρτοφυλάκιό μας έχουμε από τα δυνατότερα διατροφικά χαρτιά της οικουμένης, να περιμένουμε να ανακοινώσει η Φότζια (ένα είδος χρηματιστηρίου σκληρού σιταριού στην Ιταλία) τιμές για το σκληρό σιτάρι που έχει κατακλύσει κάμπους και ραχούλες. Αφού τίποτε άλλο δεν περπατάει θα σου έλεγε κάποιος γεωργός.
Ενώ το σιτάρι με 24 λεπτά το κιλό θα μας ξελασπώσει…
Πορευόμενοι χωρίς πυξίδα, χωρίς ανθρώπους, χωρίς κέφι, με άδεια χωριά, χωρίς βοήθεια από πουθενά, η ελληνική πρωτογενής παραγωγή σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει το αύριο με αισιοδοξία. Τόσα χρόνια με πλήθος διατάξεων και ρυθμίσεων, μας ενδιέφερε στην ουσία μόνο να φεύγουν οι επιδοτήσεις από το ταμείο, μήπως και κατηγορηθούμε οτι δεν φροντίζουμε την απορρόφηση των ευρωπαικών κονδυλίων. Κουβέντα για όλα τα υπόλοιπα θέμα,στενά συνειφασμένα με αυτό. Και φτάσαμε να είσαι στον κάμπο μόνος σου και να μην βρίσκεις έναν άνθρωπο να σου δώσει μια βοήθεια.
Αφαντοι όλοι, ούτε καν στα καφενεία, που και αυτά αργοσβήνουν.
Αυτό ακριβώς είναι το πραγματικό σκάνδαλο με τις επιδοτήσεις και τον ΟΠΕΚΕΠΕ και όχι μόνο τα βοσκοτόπια, ίσως ακόμη ακόμη και τα πρόστιμα. Σαφώς και χρειάζεται δικαστική διερεύνηση των ατασθαλιών, διότι επιθυμούμενα ζήσουμε σε ένα κράτος δικαίου. Αλλά τα 400 εκατομμύρια πρόστιμο, δεν είναι τίποτα μπροστά στην ζημιά που έχει γίνει εδώ και πολλά πολλά χρόνια, κι έδιωξε τους Ελληνες από τα χωράφια και τις στάνες. Εαν τα χωράφια μας ήταν γεμάτα αγρότες, σε ένα τέρμηνο θα βγάζαμε τόσα κι άλλα περισσότερα, ενώ τώρα που απειλείται να μας παρακρατηθεί το ¼ των ετήσιων επιδοτήσεων θα πονέσει.
Αυτό το επί 25/ετία μεγάλο σκάνδαλο, που άθελά μας συμμετείχαμε όλοι μας, ποιος θα το δικάσει;