Μια απλή αλλά καινοτόμα ιδέα ήταν ο στόχος του προγράμματος “Κότινος”, το οποίο ολοκληρώνει σύντομα τον κύκλο του.
Ο στόχος του προγράμματος αυτού είναι ένα παράξει ένα νέο προϊόν, ένα υψηλού επιπέδου ελαιόλαδο, από τον εκπυρηνωμένο ελαιόκαρπο.
“Διαπιστώσαμε” δήλωσε ο Νίκος Κατσαράκης, πρύτανης του ΕΛΜΕΠΑ και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος “Κότινος “ότι οδηγεί στην παραγωγή ελαιολάδου με αυξημένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ειδικότερα στις δύο δραστικές ενώσεις στις αντιοξειδωτικές ενώσεις. Έχουμε πάρα πολύ καλά αποτελέσματα τα οποία μας κάνουν να ελπίζουμε ότι θα μπορούμε να έχουμε ένα πολύ καλό προϊόν με αυξημένη ποιότητα, το οποίο θα δώσει προστιθέμενη αξία στην ποιότητα του ελαιολάδου μας”.
Το πρόγραμμα υλοποιείται από τρία πανεπιστήμια και παραγωγικούς φορείς. Από το ΕΛΜΕΠΑ, από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, τον αγροτικό συνεταιρισμό Μεσαράς και άλλους φορείς.
Ένας δεύτερος στόχος του προγράμματος “Κότινος” είναι η αξιοποίηση όλων των υπολειμμάτων του κουκουτσιού το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί ενεργειακά, της πούλπας η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί ως ζωοτροφή, με συνέπεια όπως εξήγησε ο κ. Κατσαράκης, να έχουμε μια ολιστική διαχείριση και των παραπροϊόντων από την ελαιουργική διαδικασία.
Από τη μεριά του, ο Μιχάλης Φουντουλάκης, αναπληρωτής καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης σταχυολόγησε τα δύο πλεονεκτήματα αυτής της διαδικασίας: Μπορούμε να πάρουμε το λάδι, χωρίς να έχουμε το ξύλο μέσα στην πούλπα. Δεύτερον παίρνουμε παραπροϊόντα τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν, το πρώτο είναι το κουκούτσι το οποίο να χρησιμοποιηθεί ως στερεό καύσιμο όπως είναι, από την άλλη μπορούμε να πάρουμε το απόβλητο από την άλεση της πούλπας, το είναι καθαρό υλικό, δεν έχει ξύλο, είναι ψύχα δηλαδή, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως ζωοτροφή είτε ως ξηρανθεί και να αξιοποιηθεί επίσης ως στερεό καύσιμο.
“Το μόνο αρνητικό” επεσήμανε ο κ. Φουντουλάκης “είναι ότι χάνουμε λίγο λάδι που έχει το κουκούτσι. Η ποσότητα που παίρνουμε είναι μικρότερη, αλλά με μεγαλύτερη ποιότητα”.