Με αρδευτικό νερό ανακτημένο από λύματα, το οποίο απαγορεύεται να αγγίξουν με γυμνά χέρια καλούνται να αρδεύσουν τις καλλιέργειες τους, οι κάτοικοι των περιοχών της Λοφούπολης και του Λόφου Σεμέλη, με βάση τις σχετικές οδηγίες της ΔΕΥΑΗ.
Με δημόσια παρέμβασή τους καταγγέλλουν το αδιέξοδο στο οποίο τους εγκλωβίζει η δημοτική επιχείρηση, η οποία από τη μια τους αναγκάζει να κάνουν χρήση του νερού του βιολογικού καθαρισμού, αλλά με αυστηρές οδηγίες που προκαλούν το φόβο αφού τους προειδοποιεί, εκτός των άλλων, ότι οφείλουν να μην καταναλώνουν φρούτα ή λαχανικά πριν περάσουν δυο βδομάδες από το τελευταίο πότισμα και αν τυχόν βραχούν τα ρούχα τους να σπεύσουν να τα πλύνουν αμέσως.
Οι κάτοικοι ζητούν τη δημόσια τοποθέτηση των υποψηφίων δημάρχων Δ. Δουλουφάκη, Αλ. Καλοκαιρινού, Μ. Καναβάκη, Μ. Καραμαλάκη, τονίζοντας ότι πρέπει να εξαλειφθεί αυτή η παράλογη απόφαση που τους εκθέτει σε σοβαρότατους υγειονομικούς κινδύνους. Ειδικότερα η επιστολή των κατοίκων έχει ως εξής:
«Είμαστε δημότες Ηρακλείου, κάτοικοι των νέων οικιστικών περιοχών που βρίσκονται νότια – νοτιοδυτικά της πόλης (Λοφούπολη, Λόφος Σεμέλη κ.λπ) και αποφασίσαμε να ζητήσουμε τη δημόσια δέσμευσή σας για ένα σοβαρότατο θέμα που μας απασχολεί τον τελευταίο χρόνο και αφορά στην προστασία της υγείας μας από το αρδευτικό νερό (ανακτημένο από λύματα) που μας διοχετεύει ο Δήμος συμβουλεύοντάς μας να μην… το ακουμπάμε χωρίς γάντια, να μην καταναλώνουμε φρούτα ή λαχανικά πριν περάσουν δυο βδομάδες από το τελευταίο πότισμα και αν τυχόν βραχούν με αυτό τα ρούχα μας να σπεύσουμε να τα πλύνουμε αμέσως!
Σας φαίνεται παράξενο να παρέχεται τέτοιας ποιότητας νερό σε κατοικημένες περιοχές; Είναι, όμως, αληθινό και δείχνει την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται στην πόλη μας πολύ σοβαρά θέματα, όπως είναι η δημόσια υγεία και η αξιοπρέπεια των πολιτών της.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Πριν από 20 και πλέον έτη η τότε διοίκηση της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ηρακλείου αποφάσισε να μας συμπεριλάβει στο αρδευτικό πρόγραμμα που είχε εκπονήσει και να μας τροφοδοτήσει με καθαρό νερό από τον μεγάλο υδροφορέα της Φοινικιάς. Όπως, ίσως, γνωρίζετε ο υδροφορέας της Φοινικιάς περιέχει μεγάλες ποσότητες ύδατος υψηλής σκληρότητας και ανάλογης ηλεκτρικής αγωγιμότητας, ακατάλληλο δυστυχώς για ύδρευση, κατάλληλο όμως για άρδευση. Με το νερό αυτό καταφέραμε να δημιουργήσουμε ζώνες πρασίνου αλλά και καλύτερες συνθήκες ζωής καλλιεργώντας μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις γύρω από τα σπίτια μας, να φυτεύουμε μικρούς θερινούς κήπους, να ποτίζουμε λουλούδια και δέντρα, ακόμη και να πλένουμε τις αυλές μας χωρίς να επιβαρύνουμε το υδρευτικό δίκτυο.
Εντελώς απροειδοποίητα είδαμε προ μηνών κρεμασμένη δίπλα στους κεντρικούς υδρομετρητές και σε μεγάλη απόσταση από τα σπίτια μας μια ανατριχιαστική ανακοίνωση, φωτογραφία της οποίας επισυνάπτουμε. Η ΔΕΥΑΗ μας πληροφορούσε ότι είχε ΗΔΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ το νερό που αντλούσε από γεωτρήσεις με «ΑΝΑΚΤΗΜΕΝΑ ΛΥΜΑΤΑ» (δική της ορολογία!). Οι περισσότεροι από μας το κατάλαβαν μόνον όταν αντιλήφθηκαν τη δυσοσμία που αναδυόταν από τις μικρές αρδευτικές δεξαμενές μας.
Αξιότιμοι κύριοι, δεν θα είχαμε καμιά αντίρρηση να χρησιμοποιήσουμε νερό ανακτημένο από λύματα αν κάποιος υπεύθυνα μας εξασφάλιζε ότι είναι καθαρά και δεν ελλοχεύονται σοβαρότατοι κίνδυνοι μολυσματικών ή άλλων ασθενειών μετά τη χρήση του. Κανένας δεν επιζητεί την παραπέρα υποβάθμιση του περιβάλλοντος και τη μη ορθολογική χρησιμοποίηση των φυσικών πόρων. Όχι έτσι όμως! Όχι με αυστηρές προειδοποιήσεις και με κείμενα που “παρέχουν” συμβουλές προστασίας από φοβερούς και τρομερούς κινδύνους, όπως φαίνεται ακόμη και με μια απλή ανάγνωση της “ρετζεβούτας” της ΔΕΥΑΗ.
Ναι, να χρησιμοποιηθούν σε δενδρώδεις καλλιέργειες τα «ανακτημένα λύματα» αν η τεχνολογία που χρησιμοποιεί η Δημοτική Επιχείρηση δεν είναι ικανή να προσφέρει εγγυήσεις για την ασφάλειά τους, αλλά τότε γιατί τα κουβαλήσανε στα σπίτια μας; Γνώριζαν ασφαλώς εκείνοι που έλαβαν αυτές τις παράλογες αποφάσεις τα χαρακτηριστικά της περιοχής μας, γνώριζαν ότι οι περιοχές μας συνδυάζουν τις δυο ιδιότητες με μάλλον ιδανικό τρόπο, είναι μεν οικιστικές αλλά οι κάτοικοι διατηρούν μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Γιατί μας στέρησαν τη χαρά ενός μικρού θερινού κήπου;
Όλες οι προηγμένες πόλεις, σε όλες τις προηγμένες κοινωνίες, προσπαθούν να ενισχύουν προσπάθειες πολιτών να βελτιώσουν το περιβάλλον, βελτιώνοντας και τις συνθήκες ζωής τους. Σε πολλές από αυτές η τοπική αυτοδιοίκηση παρέχει ακόμη και αρδεύσιμη δημοτική γη έναντι μικρού μισθώματος σε πολίτες που θα ήθελαν να αποκτήσουν μικρούς κήπους. Εδώ γιατί ο Δήμος εχθρεύεται τον πολίτη; Γιατί κατάργησε τις γεωτρήσεις που απέδιδαν μεγάλες ποσότητες αρδευτικών υδάτων τα οποία διοχέτευε ο Δήμος στους δημότες με το ανάλογο τίμημα;
Ο μεγάλος υδροφορέας Μαλάδων – Φοινικιάς παραμένει δυστυχώς ανεκμετάλλευτος σε μια εποχή που όλο και πιο έντονη γίνεται η ανάγκη προστασίας των υδατικών αποθεμάτων. Είναι ένα από τα σοβαρά παράλογα πράγματα που γίνονται σε τούτον τον τόπο, με πρώτο και σημαντικότερο την υποβάθμιση ολόκληρου του κάμπου με την εγκληματική σταδιακή μετατροπή μιας περιοχής υψηλής παραγωγικότητας σε βιοτεχνική – βιομηχανική ζώνη. Την ευθύνη για την κακοποίηση του περιβάλλοντος δεν θα τη ζητήσουμε, βέβαια, εμείς. Θα τη ζητήσουν οι επόμενες γενιές».