Σίσαρχα Ανωγείων, χωριουδάκι λίγο πριν τ’ Ανώγεια, υψόμετρο 635μ, πολιούχος Αγ. Παρασκευή, λιγοστοί οι κάτοικοι, καφενείο ένα επάνω στο δρόμο απέναντι από την μικρή πλαταία με την μουρνιά στη μέση.
Οι λιγοστοί κάτοικοι κάθε θερινό απογευματάκι και το κυριακάτικο πρωινό, ωσάν θεατές του Ρολάν Γκαρός, μια θωρούν ζερβά και μια θωρούν δεξά τα μαύρα 4 χ 4 που συνεχώς ανεβοκατεβαίνουν από και προς, στ’ Ανώγεια και τον Ψηλορείτη.
Ένα χωριό ήρεμο, ένα χωριό που μέχρι πέρσι, δεν αναφερόταν σε κανένα τουριστικό κατάλογο, ούτε έντυπο, ούτε site ηλεκτρονικό, μόνο, αραιά και που, κάποιες ηλεκτρονικές ετικέτες αναφέρουν «Σίσαρχα καιρός» και τέλος!
Όλα αυτά μέχρι που ο Μιχάλης ο Νινής, ο άντρας της Χριστίνας και πατέρας του ΝιναΑντρέα, πήρε την απόφαση να ξανα-αναστήσει το παλιό, κλειστό, έρημο και αραχνιασμένο καφενείο του γεννήτορα ντου, του μακαρίτη του ΝιναΑντρέα. Πως του μοιάζε του μακαρίτη του ΝιναΑντρέα ο Μιχαλένιος; Πράμααα!
Το καφενείο, ανακαινίστηκε, εφτιάξανε και τουαλέτα και εβαφτίστηκε χωρίς παπά και κουμπάρο “ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ”. Όνομα αντιφατικό, τι δηλαδή βάνει ο νους σου όταν γροικάς ένα Δισκοπωλείο να το λένε Αγροτικό! Ήντα δηλαδή πουλεί κοντώ, λιπάσματα, αγροτικά εφόδια, φυτά, υβρίδια, ή μαναβική;
Κι όμως, όπως πάντα, το παράξενο, ελκύει, αναγκαία συνθήκη στην αντίδραση αυτή είναι ένας καταλύτης, ποιος είναι ο καταλύτης; Εδώ κύριοι, ο καταλύτης έχει γυναικείο ονοματεπώνυμο, Χριστίνα Αεράκη-Κουβίδη! Αυτή έφερε την απλάδα (απλότητα) των γεύσεων στα μικρά πιατάκια, αυτή δημιούργησε αυτό το περιβάλλον που τον χειμώνα ζεις μια θαλπωρή και το καλοκαίρι μια δροσά που έλεγε και ο Αυλωνίτης, γιατί θαρρείς ότι σε φιλοξενούν! γιατί όντως σε φιλοξενούν, δεν είναι αυταπάτη!
Σου προσφέρουν όμορφες κρυφές και χαμένες μέσα στα χρόνια γεύσεις, γεύσεις που δεν τις απαντάς ποθές, όπου και να πας όξω να φας.
Τώρα δηλαδή, τι πάω να κάνω, να βγάλω τον Μιχάλη τον Νινή άχρηστο; με τίποτα! φυσικά ο τύπος δεν ξέρει και δεν μπορεί να τηγανίσει ούτε ένα αβγό, όμως τόσα χρόνια στην έντυπη μουσική, ιδιαίτερα δε στην κρητική που κυλά μέσα στο αίμα του σαν μείγμα ήχου και συντελεστές, έδωσε και αυτός το κάτι τι στο “Αγροτικό Δισκοπωλείο”.
Τρίτος παράγοντας ο γιος, ο Νιναντρέας ο νεότερος με DNA και αυτός καλλιτεχνικό, με προσβάσεις και διασυνδέσεις με όλους τους νέους καλλιτέχνες, που έχουν πάρει την Κρητική Μουσική στις πλάτες τους και την κουβαλούν με σιγουριά στο μέλλον.
Κάθε τόσο και ένας ή γκρουπάκια (αυτοβούλως που λένε και οι δικηγόροι), ανεβαίνουν στα ΣΙΣΑΡΧΑ, στον κόμβο των γεύσεων, της περιποίησης, της ζεστασιάς, της προσφοράς, όπου με τ’ αγνά ακούσματά τους, χωρίς ηχεία, χωρίς φτιασιδώματα, έτσι απλά παρεΐστικα, όμορφα, σαν τις παλαιινές βεγγέρες, που ομορφαίνουν με τη γλυκάδα των ήχων τους από την μια και η μοναδικότητα των γεύσεων της Χριστίνας φτιάχνοντας ένα μείγμα μοναδικό, που να έχει κάνει το “ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ” ένας μαγνήτη που τραβά, όλους όσους είναι γνήσιοι, ποιοτικοί, ωραίοι, ντόπιοι αλλά και ξένοι, όλοι μα όλοι λατρεύουν αυτό το νέο και συνάμα κλασσικό πλέον στέκι.
Πως την είδε ο Μιχάλης ο Νινής και θα φέρει λέει και πιάνο (τόφερε), άκου πιάνο…. πιένες ζουν τα Σίσαρχα και ευτυχία οι θαμώνες.
Τελικά το “ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ” είναι μια περίεργη ώσμωση γεύσεων και ακουσμάτων, τόσο τέλεια που δεν μπορεί κάποιος να επιλέξει ποιο από τα δυο τον ελκύει.
Στον σχετικά λίγο χρόνο που λειτουργεί, και ποιοι δεν έχουν περάσει από εκεί, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, διοικητικές αρχές, βιομήχανοι, έμποροι, βιοτέχνες, απλοί ευαίσθητοι αθρώποι, ιερωμένοι, ακόμη και πρώην Πρωθυπουργοί!
Εκεί, στο ταπεινό πουθενά, παράγεται ένας ιδιότυπος, μεταβατικός, πολυεπίπεδης, όμως απόλυτα εύπεπτος πολιτισμός, τον ακούς, τον ζεις και τον γεύεσαι, είτε είσαι μέσα στους περίτεχνους από το στόλισμα πέτρινους παλαιινούς τοίχους, είτε κάθεσαι όξω κάτω από την παλιά μουρνιά, αφήνοντάς σου μια μοναδική και εθιστική επίγευση.
Όταν πας, θέλεις να ξαναπάς! και πρέπει να πας, σ’ αυτό το μοναδικό, “ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ” το οποίο βασιλεύει με την απλότητά του.
Παράθεμα το, κοντεύγω να ξεχάσω το όμορφο χωριό μου πηγαίνοντας συνεχώς εκιά.