Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να υιοθετηθεί από τη Δικαιοσύνη (τουλάχιστον μερικώς) ο δενδροκομικός πρωτογονισμός που χαρακτηρίζει τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος του Δήμου, και απορώ πραγματικά γιατί αφήνεται να κυριαρχεί η τακτική αυτής της Υπηρεσίας “πονάει δόντι – βγάζει δόντι”, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται ο Δήμος Ηρακλείου σαν “δενδροκτόνος”. Παράλληλα, το τεχνηέντως διαχεόμενο σλόγκαν ότι τα δένδρα συνιστούν δήθεν απειλή για τους ανθρώπους, καταντά ευχερώς πρόσχημα για καρατόμηση δένδρων που ουδεμία επικινδυνότητα έχουν.
Ο θάνατος ενός άτυχου ανθρώπου από πτώση δένδρου, μοναδική περίπτωση στο Ηράκλειο τον τελευταίο τουλάχιστον αιώνα, φαίνεται να δημιούργησε σε ορισμένους ένα μεταφυσικό φόβο για τα δένδρα και ασύμμετρη ενασχόληση του Δημοτικού Συμβουλίου με το θέμα της κοπής δένδρων, όμως σαφώς περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από πτώση διάφορων αντικειμένων κατά καιρούς, χωρίς ο Δήμος να συγκινηθεί ή τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό.
Προσωπικά θεωρώ, και όχι μόνο εγώ, ότι η ατυχία αυτή, η οποία προφανώς μπορούσε να προληφθεί, “αρπάχτηκε στον αέρα” σαν πρόσχημα για σφαγή όσων μεγάλων δένδρων της πόλης έχουν απομείνει.
Αν ο προβληματισμός των αρμοδίων ήταν ειλικρινής, μια ψύχραιμη και καλόπιστη προσέγγιση θα επέβαλλε να γίνει κοινός έλεγχος των όποιων προβληματικών δένδρων (υπάρχουν και τέτοια) από εκπρόσωπο ή εκπροσώπους τόσο της δημοτικής Αρχής όσο και των κατοίκων των επιμέρους συνοικιών και να βρεθεί κοινός τόπος για μια λελογισμένη και εξατομικευμένη παρέμβαση, γιατί οι κάτοικοι, που είναι και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δεν έχουν παρωπίδες και όπου υπάρχει πραγματικό πρόβλημα προφανώς και δεν έχουν αντίρρηση να αντιμετωπιστεί.
Δυστυχώς ο Δήμος ούτε με ψυχραιμία ούτε με καλοπιστία αντιμετωπίζει το θέμα. Αφήνεται να πηδαλιουχείται από την “αρμόδια” Διεύθυνση, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια ένταση που συνεχώς αυξάνεται ενώ εύκολα θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Και δεν είναι τώρα εποχή για εντάσεις.
Οι δημότες που εμφανίζονται να αντιδρούν, δεν είναι ούτε αθεράπευτα ρομαντικοί ούτε αδιάφοροι για τον συνάνθρωπο που χάθηκε και για την ασφάλεια γενικότερα. Το μόνο που θέλουν είναι να διαφυλάξουν την ποιότητα του περιβάλλοντος της περιοχής τους, που είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους, δικαίωμα όμως που εμφανώς κινδυνεύει, αν δεν έχει ήδη παραβιαστεί από αυτούς ακριβώς που έχουν ευθύνη να το προστατεύουν.
Αυτό επίσης που δεν αντιλαμβάνεται η δημοτική Αρχή είναι ότι το όποιο εναπομείναν αστικό πράσινο δεν ανήκει στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος, η οποία δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στο θέμα αυτό, ούτε να επιχειρηματολογεί στα δικαστήρια ειρωνευόμενη όσους ζητούν τη διατήρηση των δένδρων σε όσες – ελάχιστες πλέον – περιοχές της πόλης υπάρχουν ακόμα.
Ο ρόλος της και το καθήκον της είναι η διαχείριση του αστικού πρασίνου αλλά με πρωτεύοντα στόχο την προστασία του, όχι την άκριτη κοπή υγιών δένδρων με διάφορα προσχήματα. Είναι πραγματικά κρίμα που ο Δήμος δεν το αντιλαμβάνεται και όχι μόνο αδικεί τον εαυτό του, αλλά διακινδυνεύει πολύ περισσότερα από αυτά που θα κερδίσει αν συνεχίσει αυτή την τακτική. Αυτά προς το παρόν.
Με εκτίμηση, Γιώργος Στυλιανάκης