Δάκρυα κύλησαν απ’ τα μάτια μου μόλις πληροφορήθηκα τον θάνατο σου, αγαπητέ μας, Πάρι Μιστίλογλου.
Και ήταν τόσο ειλικρινή, αυτά τα δάκρυα, όσο και η όλη σου στάση στη ζωή.
Η αξιοπρέπειά σου, το ήθος σου, η συμπεριφορά σου, η αγνότητα της ψυχής σου και η ανιδιοτελής παρέα που πρόσφερες σε κάθε γνωστό που συναντούσες στο δρόμο, θα σε χαρακτηρίζουν για πάντα.
Γνώριζες όλο το παλιό Ηράκλειο και σε γνώριζε όλο το Ηράκλειο.
Σε ξέραμε όλοι με το μικρό σου όνομα και δεν χρειαζόταν κανένας άλλος προσδιορισμός για να σε χαρακτηρίσουμε.
Εσύ ήσουνα ο παράγων της πόλης μας.
Εσύ ήσουνα το στέλεχος της ηρακλειώτικης κοινωνίας.
Εσύ άξιζες περισσότερο απ’ τον καθένα αφού με την ηθική σου αγκάλιαζες με αθωότητα τις ψυχές των συμπολιτών σου.
Εσύ ήσουνα ο γνήσιος Ηρακλειώτης που όλοι αγκαλιάζαμε γιατί μας πρόσφερες μια ηλιαχτίδα χαράς και ξεγνοιασιάς μέσα στην μαυρίλα της καθημερινότητας.
Εσύ ήσουνα η ευχάριστη ανάπαυλα στην καθημερινή πορεία μας.
Εσύ ήσουνα η καλή μας συνάντηση, με τον καλό λόγο και το χαμόγελο.
Και όλη αυτή η προσφορά γινόταν χωρίς να προσβάλλεις κανένα, χωρίς να θίγεις κανένα, χωρίς να κρίνεις κανένα αλλά και χωρίς να περιμένεις κάτι από κανένα.
Αξέχαστε Πάρι,
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Η καλή σου φίλη
Γαλάτεια Αλεξάκη