Η Ανεξάρτητη Αρχή Θεσμών και Διαφάνειας παρέδωσε στη Βουλή το πόρισμά της για τις παρακολουθήσεις και υποκλοπές τηλεφώνων Υπουργών, Ευρωβουλευτών και άλλων πολιτικών,-που φαίνεται πως εκτείνονται σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.
Το ζήτημα απασχόλησε και την αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, που ήλθε και έφυγε άπρακτη από τη χώρα, μετά τη στάση της κυβέρνησης να περιβάλλει με πέπλο απορρήτου όσα αναφέρονται στο ζήτημα αυτό.
Το σημαντικότερο περιοδικό διεθνούς πολιτικής των ΗΠΑ, Fo-reing Affaires, χαρακτήρισε με σειρά άρθρων στο τελευταίο τεύχος του τις πρακτικές αυτές δικτατορικών και αυταρχικών καθεστώτων. Επειδή εμείς δε ζούμε πια σε χώρα τέτοιας μορ-φής, οι πρακτικές αυτές οδηγούν σε γιαλαντζί τύπου δημοκρατία και κράτος.
Σε πολιτικές συνθήκες ασύμβατες με του Ευρωπαϊκού χώρου που έχουμε συνδέσει τις τύχες μας. Όταν πολίτες κάθε πολιτικής απόχρωσης διαμαρτύρονται, σωστά, για την ποιότητα διακυβέρνη-σης στη χώρα μας, να είναι ξεκάθαρο ότι στον πυρήνα των προβλημάτων που αντιμετωπί-ζουμε βρίσκεται η συγκεκριμένη στρέβλωση κράτους, που είναι πάνω από τους θεσμούς της λαϊκής κυριαρχίας και διαχειρίζεται τη χώρα σαν παρακράτος.
Ο πολιτικός χώρος που βρίσκεται σήμερα στα πράγματα, δε θα ξεχνά ασφαλώς ,ότι το παρακράτος καθαίρεσε κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Κανελόπουλο για να επιβάλει δικτατορία, όπως και άλλα νεό-τερα κατορθώματά του. Οι συντηρητικοί πολίτες δε θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένοι με τις πρακτικές αυτές, που μας απομονώνουν στο σύγχρονο κόσμο και μας καθηλώνουν σε υπανάπτυξη και διεθνή περιφρόνηση.
Η αναμφισβήτητη, ομολογημένη από το σημερινό πρωθυπουργό ύπαρξη μηχανισμών, που ελέγχουν τις συνομιλίες κυβερνητικών στελεχών, βουλευτών και ευρωβουλευτών, πολιτι-κών κάθε απόχρωσης και στρατιωτικών, εν δυνάμει κάθε πολίτη, όπως ρητά επιβεβαιώθηκε, είναι στάση αντίθετη με αρχές της δημοκρατίας και των δημοκρατικών κρατών. Όχι γι-ατί απαγορεύονται τέτοιες υπηρεσίες, κάθε άλλο.
Οι υπηρεσίες αυτές , όμως, δρουν αλλού με κατευθύνσεις των συνταγματικών αρχών τους, όχι αυτόβουλα και με αντιλήψεις που μόνες, κλεισμένες σε σκοτεινούς χώρους θεσπίζουν. Χαρακτηριστικό δείγμα πως το κράτος μας με τη συγκεκριμένη δράση του αντιμετωπίζεται από τον πυρήνα της ΕΕ, δυστυχώς ως παρίας, είναι η αποκάλυψη του μεγαλύτερου σκανδάλου του Ευρωκοινοβουλίου, που βρί-σκεται ακόμη υπό διερεύνηση.
Η Βελγική μυστική υπηρεσία ξεκαθάρισε δημόσια με αυτή την αφορμή, τόσο ότι δεν παρακολουθεί κατά βούληση κάθε πολιτικό, όσο και ότι δεν συν-εργάστηκε με τη δική μας ΕΥΠ, όπως θα ήταν φυσιολογικό στην περίπτωση. Πιθανά διότι εκείνη ρητά παρακολουθεί όλους ανεξέλεγκτα, όπως βεβαιώνεται και είναι γνωστό.
Εξίσου σπουδαίο είναι, ότι για τη βελγική και τις λοιπές Ευρωπαϊκές υπηρεσίες, η ΕΥΠ είναι αναξιόπιστη. Ίσως γιατί δρώντας στην πρωταθλήτρια χώρα εθνικών και διεθνών σκανδάλων, ου-δέποτε εμφανίστηκε να εμπίπτει στις αρμοδιότητες της η προστασία της χώρας από αυτά. Σε ένα περιβόλι παραγωγής, εισαγωγής και εξαγωγών σκανδάλων, από τα σιτηρά και τη Νοβάρτις ως τα εξοπλιστικά, την ποιότητα λειτουργίας των Ευρωπαϊκών θεσμών που και σήμερα ερευνούνται, ποτέ κάτι από αυτά δε βρέθηκε μπροστά της.
Δημόσια εκτεθειμένη είναι η Ελλάδα και για το σκάνδαλο παρακολούθησης ευρωβουλευτή που μέχρι τώρα συγκαλύπτεται. Ποια ευρωπαϊκή αρχή θα δεχτεί οι μυστικές υπηρεσίες χώ-ρας- μέλους της να παρακολουθούν θεσμικό εκπρόσωπο της, που συμμετέχει σε ευρωπαϊ-κά όργανα καθημερινά; Μπορεί μια τέτοια δράση κατά οργάνων της ΕΕ να μένει αδιευκρί-νιστη, με τον ισχυρισμό πως αφορά εθνικό μυστικό; Ποιος ευρωπαϊκός Κανονισμός και πιο πλαίσιο σύμβασης μας με την ΕΕ παρέχει αυτή την ευκολία;
Πρωτότυπο για τα δημοκρατικά ήθη είναι και το φαινόμενο μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, εκπροσώπων δηλαδή της λαϊκής μας κυριαρχίας, που έλαβαν γνώση της παρακολούθησής τους και αντιμετωπίζουν το πράγμα αγόγγυστα. Υπάρχει πλαίσιο προσωπικής ακεραιότητας και αξιοπρέπειας, ακόμη και εθνικής ευθύνης, που επιτρέπει την αποδοχή ενός τέτοιου καθεστώτος παρακο-λούθησης της κυβέρνησης από τον εαυτό της;Μήπως έχουν ξεφύγει στη χώρα μας τα πράγ-ματα από το πλαίσιο σοβαρότητας που πρέπει να διέπει μια χώρα, τους θεσμούς και το αίσθημα ευθύνης των πολιτών της;
Όταν ένα άτομο κρίνεται άξιο να αναδεχτεί υπουργικό αξίωμα ή θεσμικός παράγοντας να αναλάβει ανώτατο στρατιωτικό αξίωμα, υπάρχει σύστη-μα εθνικών ή πολιτικών αξιών ή ακόμη και κοινή λογική που δέχεται τα άτομα αυτά προλη-πτικά να παρακολουθούνται; Δεν είναι ευάλωτα τέτοια πρόσωπα κατά την άσκηση των κα-θηκόντων τους, όταν συναλλάσσονται με ομόλογους, πόσο μάλιστα με εκπροσώπους αντα-γωνιστικών συμφερόντων που γνωρίζουν τα καθέκαστα;
Οι εκπρόσωποι της ΑΑΘΔ που παρέδωσαν στη Βουλή το πόρισμα των ερευνών τους τήρη-σαν στάση υπηρεσιακής και εθνικής ευθύνης. Είναι οι συνεχιστές των κορυφαίων δικαστών και παραγόντων της δημόσιας ζωής, που όπως σε κρίσιμες στιγμές στο παρελθόν εκείνοι, έτσι και αυτοί κρατούν ψηλά στο σύγχρονο κόσμο την τιμή της χώρας.
Η άποψη πως δε θα έπρεπε η Βουλή να λάβει γνώση των δεδομένων ενός δημόσιου ζητήματος, που μας παρου-σιάζει διεθνώς υπανάπτυκτους και δουλόφρονες θα κριθεί από τους πολίτες. Σε μια κοινο-βουλευτική δημοκρατία, ποιο άλλο όργανο είναι καταλληλότερο για τη διερεύνηση και συ-ζήτηση ενός τέτοιου ζητήματος; Ο χειρισμός του, μέχρι στιγμής και οι προεκτάσεις που έχει στο διεθνή χώρο, από τον οποίο κρίνονται η εθνική ασφάλεια και η ισότιμη συνύπαρξη με άλλους λαούς, απαιτούν αυξημένη αίσθηση ευθύνης και συλλογική αντιμετώπιση.
* Ο Νίκος Λεβεντάκης είναι μηχανικός