Και να, που επανερχόμαστε και πάλι με θέμα την Ευρωπαική Ένωση, η οποία υπό τις τρέχουσες ακραίες συνθήκες πολέμου δίπλα της και ασφαλώς των συντελούμενων ανακατατάξεων και άλλων δεινών εξ αιτίας αυτών, ψάχνει να βρει τον βηματισμό της, την θέση της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, τα μονοπάτια που θα την οδηγήσουν στην ολοκλήρωσή της, καθ΄ότι είναι ηλίου φαεινότερο πως η Ένωση των Κρατών – μελών της, που αφορά μονάχα στην κυρίως Οικονομική Ζώνη και την ελεύθερη διακίνηση προιόντων και υπηρεσιών, μεταξύ των, ενώ απουσιάζουν όλες οι άλλες παράμετροι, γεωπολιτική θέση, ασφάλεια, εξωτερικά σύνορα, αμυντική πολιτική για την απόκρουση και αποτροπή τυχών εχθρικών βλέψεων, καθώς και ο αποτελεσματικός τρόπος λήψεων αποφάσεων που θα αφορούν την εξωτερική πολιτική της, η οποία θα λαμβάνεται με ομοθυμία, είναι περισσότερο καθοριστικής σημασίας παρά ποτέ. Χαλεπά τα καλά.
Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι «έπρεπε» να συμβεί, ως γεγονός, η επιθετική, βάρβαρη και εξοργιστική ενέργεια της παραβίασης από την Ρωσία, των συνόρων της ανεξάρτητης Ουκρανίας, με τις τραγικές συνέπειας επί του λαού της, των χιλιάδων νεκρών αμάχων, των εκατομμυρίων ξεριζωμένων προσφύγων της, της καταστροφής των υποδομών και σπιτιών της, του αποτρόπαιου εξαναγκασμού της επιβίωσης ανθρώπων όλων των ηλικιών, παρέα με τρωκτικά και έρποντα στα βαθιά υπόγεια των βομβαρδισμένων κτιρίων.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι όσα ακολούθησαν και επακολουθούν, δηλαδή οι… ανακολουθίες και ανατροπές όσον αφορά την ζωή των ανθρώπων, των υπολοίπων Κρατών, με τις ελλείψεις και αυξήσεις των τιμών των τροφίμων, την στέρηση των πρώτων υλών, της ενέργειας, που τόσο έχει ανάγκη η Ερωπαϊκή Ένωση, δημιουργώντας της σοβαρότατο πρόβλημα, αναγκαζόμενη αυτή πλέον να λαμβάνει αποφάσεις, οι οποίες στο παρελθόν θα απαιτούσαν αρκετές 10ετίες για να τις λάβει.
Λέγοντας περί ευρωπαϊκών συνόρων, συγκαταλέγονται βέβαια και τα εξωτερικά σύνορα των ευρωπαικών χωρών που συνορεύουν με την Ρωσία, τα οποία η Ε.Ε. από τώρα λαμβάνει πρόνοια για την προστασία τους εξοπλίζοντάς τα κατάλληλα, αφού αποτελούν και δικά της σύνορα.
Αναρωτιέμαι εάν το αυτό συμβαίνει και με τα δικά μας σύνορα, τα ελληνικά, τα οποία αμφισβητεί συνεχώς η αναθεωρητική Τουρκία και προσπαθεί να τα «σπρώξει» προς το μέρος μας, αφαιρώντας, εάν το επιτύχει, κυριαρχικά δικαιώματα από εμάς και κατ’ ακολουθία από την Ευρωπαική Ένωση, επεκτείνοντας τα δικά της σύνορα σε βάρος της Ελλάδας και κατ΄ακολουθία ομοίως σε βάρος της Ε.Ε.
Αναζητείται και εδώ η πρόνοια της Ε.Ε., αλλά εγκαίρως.
* Ο Γιώργος Λυδάκης είναι φαρμακοποιός