Υπάρχουν τρεις τρόποι, τρεις πλευρές για να προσεγγίσει κανείς το θέμα της Πουτινικής (που είναι αποκλειστικά στο χέρι του ρώσικου λαού να την μετατρέψει σε ρωσική ή όχι) εισβολής στην Ουκρανία: Πρώτο από την πλευρά των υπερδυνάμεων και των υποτιθέμενων συμφερόντων και «ζωτικών» χώρων τους. Δεύτερο από την πλευρά των ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών και τρίτο από την πλευρά της ελεύθερης βούλησης και τη αυτοδιάθεσης των λαών.
Ως προς το πρώτο, ισχύουν τα παρακάτω:
Ότι και ο Χίτλερ αυτήν ακριβώς την αιτιολογία-δικαιολογία χρησιμοποίησε για να εισβάλει με τις στρατιές του και να καταλάβει όλες τις γειτονικές με την Γερμανία χώρες.
Ότι εάν το κριτήριο είναι αυτό, δηλαδή ο «ζωτικός» χώρος των μεγάλων δυνάμεων, τότε οι περισσότερες χώρες του πλανήτη, ως αποτελούσες «ζωτικό» χώρο γειτονικών μεγαλύτερων και ισχυρότερων χωρών, θα ήταν μη ανεξάρτητες και μη κυρίαρχες.
Ότι στον ΟΗΕ θα υπήρχαν δύο ειδών χώρες: οι λίγες ανεξάρτητες και κυρίαρχες Μεγάλες Δυνάμεις και οι πολλές μη ανεξάρτητες και μη κυρίαρχες μικρές χώρες.
Ότι η χώρα μας ως μικρή χώρα θα ήταν εξαρτημένη, έρμαιο και το πιθανότερο ακρωτηριασμένη εδαφικά από γειτονική μεγαλύτερη στρατιωτικά, εδαφικά και πληθυσμιακά χώρα, με υποτιθέμενα «ζωτικά» συμφέροντα σε Αιγαίο, Θράκη κ..π.
Ότι, το πιθανότερο, η Κύπρος θα ήταν μια νησιωτική επαρχία της προηγούμενης μεγαλύτερης χώρας-δύναμης.
Ότι στην παγκόσμια σφαίρα θα είχε επιστρέψει και επικρατήσει και πάλι η βαρβαρότητα. Αυτή η βαρβαρότητα που με αυτή της τη μορφή είχαμε να τη δούμε από το 1939- 1940. Αυτή η βαρβαρότητα που κατατρόμαξε τον ελεύθερο κόσμο και τον έκανε μέσα σε πέντε ημέρες να πάρει αποφάσεις που διαφορετικά δεν θα έπαιρνε ούτε σε δεκαετίες.
Ως προς το δεύτερο, σύμφωνα με τον ισχύοντα νομικό μας πολιτισμό (ο οποίος μπορεί φυσικά να μην είναι τέλειος και να επιδέχεται ουκ ολίγες συμπληρώσεις και βελτιώσεις, είναι όμως μέχρι σήμερα ο καλύτερος και αρτιότερος):
Κάθε χώρα, μικρή ή μεγάλη, είναι ανεξάρτητη και κυρίαρχη, έχοντας ΑΠΟΛΥΤΑ (με την έννοια ότι δεν εξαρτώνται από την διάθεση ή τα γούστα κανενός), ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΑ (με την έννοια ότι δεν δικαιούται να τα παραβιάσει κανείς για κανένα επικαλούμενο λόγο) και ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΑ (με την έννοια ότι η ισχύς τους δεν υπόκειται σε κανέναν χρονικό περιορισμό) ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ:
Στην ελεύθερη επιλογή του πολιτεύματος που η ίδια επιθυμεί, στην ανάδειξη τη κυβέρνησης που η ίδια επιθυμεί και με τις διαδικασίες που η ίδια έχει επιλέξει.
Στην ελεύθερη επιλογή άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής, στην ελεύθερη επιλογή των συμμάχων της, των διεθνών οργανισμών που θα ανήκει, των πολιτικών, εμπορικών, πολιτιστικών κ.λ.π. σχέσεών της με τον υπόλοιπο κόσμο, κ.λ.π.
Να σημειωθεί ότι ο εν λόγω νομικός μας πολιτισμός προβλέπει και τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τις διαδικασίες προστασίας τους, ακριβώς για να αφαιρεί από διαταραγμένους στρατολάγνους και εξαρτημένους πολεμοκάπηλους, κάθε πρόσχημα παράνομης στρατιωτικής επέμβασης σε ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα.
Τέλος, ως προς το τρίτο και σύμφωνα επίσης με τον ισχύοντα νομικό μας πολιτισμό:
Κάθε λαός έχει τα ΑΠΟΛΥΤΑ, ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΑ και ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ:
Να ζει ελεύθερος και να απολαμβάνει ελεύθερα τις πολιτικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα που προβλέπονται από τις διεθνείς αρχές και τις διεθνείς συνθήκες.
Να επιλέγει ο ίδιος με τις διαδικασίες που προβλέπονται στον Καταστατικό του Χάρτη, το πολίτευμα που επιθυμεί, την Κυβέρνηση που θα τον εκπροσωπεί, καθώς επίσης και την Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα τον εκπροσωπεί.
Να επιλέγει ο ίδιος, διά των εκπροσώπων που εκλέγει, την αυτοδιάθεσή του στο διεθνές γεωστρατηγικό στερέωμα.
Να μην εξαρτάται η ύπαρξή του και η ελευθερία του από κανέναν άλλον λαό, γειτονικό ή μη, και για κανέναν λόγο.
Τώρα το πώς γίνεται η Ελληνική Αριστερά, στην περίπτωση της παράνομης και εγκληματικής Πουτινικής εισβολής, σύσσωμη και στο ίδιο μήκος κύματος με την Ελληνική ακροδεξιά και τους παντός είδους ψεκασμένους, να αγνοεί, να περιφρονεί και ουσιαστικά να απορρίπτει τα δύο τελευταία, δηλαδή την ελεύθερη βούληση και την αυτοδιάθεση των λαών (οι οποίες υποτίθεται ότι αποτελούν την πεμπτουσία της ιδεολογίας της από γεννησιμιού της), αλλά και την αυτοδιάθεση των ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών (την οποία και πάλι υποτίθεται ότι καταστατικά αναγνωρίζει και υποστηρίζει διαχρονικά), και στην ουσία να…. γέρνει με το μέρος της Πουτινικής βαρβαρότητας, είναι απορίας άξιον.
Προσωπικά, δύο μόνον επισημάνσεις μπορώ να κάνω: Είτε πρόκειται για μη ελέγξιμη αναβίωση ολοκληρωτικών… ενστίκτων, είτε απλώς για κραυγαλέα υποκρισία και αβυσσαλέα κυνικότητα (το ένα πιο επικίνδυνο από το άλλο).
Υποκρισία και κυνικότητα, διότι διάβολε, δεν μπορεί η…. πενθήμερη του Κουφοντίνα (για τον οποίο μέχρι και σε μαζική ανυπακοή στα μέτρα κατά του κορωνοϊού εν μέσω έξαρσης κάλεσε τους πιστούς της η Ελληνική Αριστερά), να αποτελεί γεγονός σοβαρότερο και να προκαλεί κινητοποιήσεις απείρως περισσότερες και εντονότερες από την απροκάλυπτη στρατιωτική εισβολή σε χώρα ανεξάρτητη και κυρίαρχη, από την στρατιωτική κατοχή ενός ελεύθερου λαού, από την καταστροφή, από την προσφυγιά εκατομμυρίων αμάχων, από τη σφαγή χιλιάδων ανθρώπων, εγκύων και παιδιών, από την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στη ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!
Στο κάτω- κάτω, ως αποκλειστικά κατέχοντες το χάρισμα του ηθικού πλεονεκτήματος και ως μόνοι γνήσιοι εκφραστές της ισότητας, ας εφαρμόσουν και εδώ το «Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη»: Μετά το επί σειρά δεκαετιών μυριοξεφωνημένο «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» ας τολμήσουν να ξεφωνίσουν και το άκρως επίκαιρο «φονιάδες των λαών Ρώσοι»!