Η μύτη δεν κατέβηκε ούτε υποψία
χιλιοστού. Έβγαλε την κάρτα της,
πλήρωσε και αποχώρησε με το
κεφάλι ψηλά… κιουρία!
Τη λες, αν σου αρέσει αυτή η έκφραση, «καλοβαλμένη». Γύρω στα 60, με σικ σκουλαρίκια, διακριτικό βάψιμο, κομψό καπέλο. Κραγιόν ασορτί με τη ζακέτα της… Μια στιγμή…
«Κυρία μου, με συγχωρείτε αλλά δε φοράτε τη μάσκα σας».
«Νεαρέ μου, είμαι εμβολιασμένη!».
Δεν το λες αυτοπεποίθηση, το λες θράσος, ξεκάθαρα! Υπεροψία, εγωισμόw και… μύτη στο Θεό (αν υπήρχε μία λέξη για αυτό θα την υιοθετούσα).
Ο υπάλληλος του σούπερ μάρκετ προσπάθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία του αλλά και τη δουλειά του.
«Ξέρετε… κι εγώ είμαι εμβολιασμένος αλλά πρέπει να φοράω μάσκα, όπως κι εσείς».
Η μύτη δεν κατέβηκε ούτε υποψία χιλιοστού. Έβγαλε την κάρτα της, πλήρωσε και αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά… Kιουρία!
Λίγους μήνες αργότερα, όταν πλέον η τρίτη δόση έχει μπει δυναμικά στο προσκήνιο και η παραλλαγή “Όμικρον”, επίσης:
«Είχα πυρετό προχθές, χθες ήμουν καλύτερα, να έρθω αύριο για καφέ; Μια χαρά αισθάνομαι!»
«Όοοοοχι, να μην έρθεις και συγγνώμη κιόλας! Έκανες τεστ;»
«Μα τι είναι αυτά που λες; Αφού είμαι τριπλά εμβολιασμένος!»
«Καλή ανοσία, λοιπόν! (ζητώ συγγνώμη από τον κ. Μπαμπινιώτη…) Πολύ χαίρομαι για λογαριασμό σου. Τεστ θα κάνεις;»
«Ξέρεις… Τελευταία φορά που αναγκάστηκα να κάνω, πόνεσα πολύ. Καθόλου δε μου άρεσε, νομίζω ότι η μπατονέτα έφτασε εγκέφαλο!»
«Χμμμμ, κοίτα, Νίκο, εμβόλιο έχω κάνει, άρρωστη δεν είμαι ούτε αισθάνομαι. Όμως, την αμαρτία μου τη λέω, που λέει και ο Κότσιρας. Προχθές είχα μεγάλη παρέα στο σπίτι, όλοι είχανε κάνει τα τεστάκια τους αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Σε παρακαλώ, λοιπόν, επειδή μόλις έχασα πολύτιμη ώρα από τη ζωή μου για να στηθώ στην ουρά και είμαι αρνητική, κάνε μου τη χάρη και αν θες πέρνα από κανένα φαρμακείο, πιάσε στασίδι στην πλατεία Ελευθερίας και… όχι καφέ, μέχρι και σούσι σε κερνάω!».
Εντάξει, η τηλεφωνική συζήτηση διακόπηκε λίγο πιο απότομα, από όσο άρμοζε στο εορταστικό κλίμα που υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Λίγα 24ωρα, όμως, μετά ήρθε η… ρεβάνς διά στόματος υπουργών Υγείας και Παιδείας (ω, ναι, υπάρχουν και στιγμές που συμφωνείς μαζί τους…) Για το 2022, σε αυτοδιαγνωστικό έλεγχο υποβάλλονται πλέον όλοι οι εκπαιδευτικοί και μαθητές, ακόμα και οι εμβολιασμένοι!
«Μα, εγώ βαριόμουν να κάνουν τεστ στο παιδί, να μπαίνω στην πλατφόρμα, να δηλώνω αποτέλεσμα, να εκτυπώνω… Ουφ, και μόνο που τα λέω χασμουριέμαι. Χθες, ολοκληρώσαμε τον εμβολιασμό της μικρής!»
«Τη μικρή σου δεν την εμβολίασες για να την προστατεύσεις από τον κοροναϊό; Όχι για να γλιτώσεις την ταλαιπωρία… σωστά;»
«Νννναι, ναι, σωστά.»
Διάλογοι της καθημερινότητας, μίας νέας καθημερινότητας που μας έχει φέρει ο κοροναϊός. Όταν παίρνεις τα παιδιά από το σχολείο και τα ρωτάς «έβγαλες καθόλου τη μάσκα;», «πόσα παιδιά απουσίαζαν σήμερα;», «πώς αισθάνεσαι;». Ξεχνάς τα «πώς πήγες στο διαγώνισμα;», «έκανες κανέναν καινούργιο φίλο;», «έμαθες τίποτα ενδιαφέρον σήμερα;»
Προσπαθείς να… σώσεις ό,τι σώζεται με μάσκες, αντισηπτικά, διαταγές τύπου «πλύνε ΤΩΡΑ τα χέρια σου!» και κάπου εκεί θυμάσαι πως είχαν και ένα διαγώνισμα στα μαθηματικά. Γιατί η ζωή συνεχίζεται, ακόμα και με την παραλλαγή “Όμικρον” να σου κλείνει πονηρά το μάτι και να θες να της απαντήσεις αναλόγως…(αλλά δεν επιτρέπεται να εκφραστείς… Κιουρία κι εσύ!)