Όλο και πιο συχνά, τα παιδιά νηπιακής ηλικίας παρουσιάζουν δυσκολία στην αποδοχή και κατανάλωση συγκεκριμένων τροφίμων, η οποία συνήθως οφείλεται στην προσφορά μη γνώριμων γεύσεων, χρωμάτων, υφών ή και στη στάση του οικείου περιβάλλοντος απέναντι στο συγκεκριμένο τρόφιμο, που μπορεί να μεταφέρει αρνητικά μηνύματα στο παιδί. Συνέπεια αυτού είναι ο προβληματισμός και η ανησυχία των γονιών γύρω από τη διατροφική συμπεριφορά του παιδιού.
Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους ένας γονιός μπορεί να παροτρύνει το παιδί του να δοκιμάσει τροφές που μέχρι τώρα ήταν απορριπτέες ή αποκρουστικές για το παιδί. Ενδεικτικά, μία απ’ τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους είναι να παρουσιάσουμε στο παιδί την τροφή που το δυσκολεύει, δίπλα σε μία που ήδη καταναλώνει ευχάριστα.
Φροντίζουμε το νέο τρόφιμο να παρουσιαστεί σε μικρή ποσότητα και θυμόμαστε: η ανοχή στο πιάτο, το άγγιγμα και το παιχνίδι του παιδιού με το νέο φαγητό είναι καλοί οιωνοί για την τελική αποδοχή του. Έπειτα, η συνεχής προσφορά ενός τροφίμου εκ μέρους του γονιού έχει διαπιστωθεί ερευνητικά πως αυξάνει την αποδοχή του από το παιδί.
Αυτό επιτυγχάνεται με επαναλαμβανόμενες εκθέσεις στην τροφή – στόχο. Μάλιστα, φαίνεται πως απαιτούνται 10-20 εκθέσεις του παιδιού σε μία τροφή για να εξοικειωθεί με αυτή και να νιώσει «ασφάλεια».
Αντιθέτως, η πίεση και ο εξαναγκασμός σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι σύμμαχοί μας. Αν το παιδί δεν δέχεται τη νέα πρόταση, την αποσύρουμε για 1-2 βδομάδες και ξαναδοκιμάζουμε. Επιπρόσθετα, έχει αποδειχθεί ότι οι διατροφικές συνήθειες των παιδιών και η συμπεριφορά τους σε σχέση με το φαγητό επηρεάζονται κατά πολύ και από τα διατροφικά πρότυπα των γονιών.
Το τι απολαμβάνουμε να τρώμε ή και όχι έχει σημαντική επίδραση στο τι είναι πρόθυμα τα παιδιά να δοκιμάσουν. Αν μας βλέπουν να απολαμβάνουμε ένα φρούτο, το ενδιαφέρον τους γι’ αυτό ενισχύεται, το ίδιο και η επιθυμία τους να το δοκιμάσουν. Όπως σε όλες τις συμπεριφορές, έτσι και στις διατροφικές επιλογές των παιδιών, τα υγιή πρότυπα των ενηλίκων είναι σημαντικά, αφού επηρεάζουν τη συμπεριφορά του παιδιού μέσω του μηχανισμού της μίμησης.
Ας απομακρύνουμε το άγχος από τα παιδικά γεύματα και ας θέσουμε ως στόχο τη δημιουργία μιας θετικής εμπειρίας φαγητού. Οι αλλαγές παίρνουν χρόνο και η εγκαθίδρυση υγιεινών συνηθειών διατροφής απαιτεί υπομονή και επιμονή.
* Η Ειρήνη Π. Καμαρίτη είναι σύμβουλος διατροφής με εξειδίκευση στην παιδική διατροφή