Καλέ μου φίλε ΜΙΚΗ…
Δεν μπόρεσα δια λόγους υγείας να βρεθώ κοντά σου, εκεί στο ηρωϊκό χωριό του πατέρα σου, ΤΟΝ ΓΑΛΑΤΑ, για να πούμε το τελευταίο “αντίο” στη ζωή ετούτη.
Κάποτε όμως θα ξανασυναντηθούμε σε μια άλλη πνευματική ζωή και τότε θα κουβεντιάζουμε ατέλειωτες ώρες.
Γιατί εκεί κρατά αιώνια η νύχτα της καντάδας, του έρωτα, της φιλίας, της μουσικής, της σύνθεσης και της κάθε είδους συζήτησης.
Θα ‘θελα να βρεθώ κοντά σου να σου πω δυο λόγια φιλίας, σεβασμού, αλτρουϊσμού, αγάπης και αλληλοεκτίμησης.
Να σου υπενθυμίσω μια συζήτησή μας. Μια κουβέντα μας που δεν τελείωσε… και να σου υπενθυμίσω επίσης εκείνο το υπέροχο, ανθρώπινο και γεμάτο συναισθηματισμό, που μου είπες όταν με ερώτησες για τη μητέρα μου και εγώ σου είπα: «Το 2003 πέθανε η μάνα μου» και δεν πρόλαβα να τελειώσω και μου είπες εκείνο που γράφτηκε στον τοίχο της ψυχής μου:
«Πέθανε το ιερότερο των ιεροτέρων προσώπων επί της Γης». Μέσα μου τριγυρνούν, νύχτα και μέρα τα λόγια σου, γιατί πιο ιερό δεν υπάρχει για μένα από τη ΜΑΝΑ.
Θα ‘θελα επίσης να σου τονίσω ότι το φθαρτό βιολογικό σου σώμα έπαψε να σου προσφέρει ζωή. Όμως η βιοτική σου ζωή, επί της Γης, θα υπάρχει για πάντα γιατί αυτή δημιούργησε ένα πνευματικό μουσικό οικοδόμημα που δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να γκρεμιστεί, γιατί έχει ως θεμέλια πνευματικά υλικά, τα οποία διαθέτουν υπερβολική αντοχή και αέναη διάρκεια.
Το έργο σου πολυποίκιλο, συνθετικό, μουσικό, πολιτικό, ανθρώπινο και ανθρωπιστικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, και όλο αυτό δεν έμεινε σε μια ορισμένη γεωγραφική γωνιά, αλλά απλώθηκε σ’ όλη την οικουμένη.
Έτσι έγινες και θα παραμείνεις στο μυαλό, στη συνείδηση και στην καθημερινότητα: Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΩΔΟΡΑΚΗΣ.
Φίλε μου αλησμόνητε… Σε αποχαιρετώ με κρητικά δίστιχα που τόσο αγαπούσες:
Την Ανθρωπιά, το ήθος σου, τα μουσικά σου έργα
Η Οικουμένη τραγουδεί το έργο σου το μέγα.
Θα τη θυμούμαι τη φιλιά όσο καιρό κι αν ζήσω
και θα μου φύγει απ’ τη ζωή, τα μάθια σα θα κλείσω
Θα τη ποτίζω τη φιλιά κι ας λείπεις μακριά μου
αντί νερό θα στάζουμε Μίκη τα δάκρυά μου
Εύχομαι και παρακαλώ τον Κύριον να αναπαύσει την άδολη ψυχή σου μετά των αγίων, ἔνθα ουκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Καλό σου Ταξίδι αγαπημένε μου Φίλε ΜΙΚΗ!