-Οι άνθρωποι Διογένη είναι παράξενα όντα…
-Ντα όντα είναι μπρε και οι άνθρωποι;
-Ναι Διογένη, όντα είναι η ίδια η ύπαρξη, όλα τα οργανικά όντα που βρίσκονται στη γη.
-Α, εγώ εθάρουνα πως ήτανε μόνο τα ζώα.
-Τα ζώα Διογένη δεν είναι παράξενα, γιατί τα οδηγεί το ένστικτο και το ένστικτο δεν κάνει λάθη και παραξενιές. Ζούνε φυσιολογικά, ενώ ο άνθρωπος ο οποίος έχει μυαλό, εντούτοις κάνει πολλά λάθη και δε ζει ούτε φυσιολογικά.
-Μα γιάντα δα κοντό;
-Γιατί μέσα στο μυαλό δημιουργούνται οι κακίες, τα μίση, η ζήλια, ο φθόνος, ο εγωισμός, τα λάθη οι… βλακείες κ.λπ. Έχει όμως το μυαλό και τα καλά του. Την ανθρωπιά, την καλοσύνη, την αγάπη, την αλληλεγγύη, τον αλτρουισμό κ.ά.
-Μα ήντα θέλαμε να πούμε πρε, να μην το ξεχάσομε;
-Ναι για την αχαριστία, για τις παραξενιές, για τις ιδιοτροπίες κ.λπ. Ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει καθόλου τι θέλει και τι ζητά. Πολλές φορές δεν μπορεί να καταλάβει ούτε ποιο είναι το καλό του, ούτε ποιο είναι το κακό του! Αυτός ο οποίος είναι μέσα του γεμάτος θυμό και κακία ό,τι καλό κι αν του κάνεις, αυτός θα αντιδράσει με φωνές και κατηγορίες, γιατί πρέπει να ξεθυμάνει και αν τυχόν ξεθυμάνει και του ‘χει μείνει λογική μπορεί ν’ αρχίσει να σκέφτεται…
Αν είναι όμως παρανοϊκός δεν έχει να σκεφτεί τίποτα… αφού όσα λέει και όσα σκέφτεται είναι όλα σωστά!
Ποτέ δεν θα παραδεχτεί ότι κάνει λάθος. Γι’ αυτό αυτοί οι άνθρωποι αφού δεν παραδέχονται τα λαθη τους, ποτέ από τα λάθη δεν διορθώνεται.
Και άρα μένει πάντα παρανοϊκός! Γι’ αυτό και ξέρει λίγα πράγματα, λίγες γνώσεις στη ζωή του.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τέτοιους χαρακτήρες, διότι ούτε μπορείς να τους συνεννοηθείς, ούτε μπορείς να τους ανέχεσαι. Η μόνη λύση είναι να το βάζεις στα… πόδια! Το κακό είναι μ’ αυτούς όπου ενώ οι άλλοι τους αποφεύγουν, τους αποστρέφονται, τους κατηγορούνε μπροστά τους κι από πίσω τους, αυτοί δεν το καταλαβαίνουν. Χαμπάρι γιοκ. Λες και τους έχουνε… “προσηλυτίσει” να μη βλέπουνε πιο πέρα το σωστό, παρά μόνο αυτό που θέλουνε αυτοί. Το σωστό είναι μόνο αυτό που λέω εγώ. (Διάλογος είναι ό,τι πω εγώ!).
-Ντα δεν είδες μπρε το Μανωλοκωνσταντή, απού δεν του σιμώνει κιανείς να του μιλήσει και όπου κάτσει σκωνουνται ντελόγο οι άνθρωποι και φεύγουνε;
-Μακάρι να ‘τανε μόνο αυτός Διογένη. Με παράξενους ανθρώπους είναι γεμάτη η κοινωνία! Καθένας και οι παραξενιές του. Άλλος είναι παινεσάρης…
-Ε, μάνα μου κιόλας, αυτούς δεν μπορώ να τσι γροικώ καθόλου.
-Άλλος είναι πολυλογάς…
-Ηγιέ, αν είναι και οι κουβέντες του ανάλατες ολότελα!
-Οι τύποι τέλος πάντων μέσα σε κάθε κοινωνία είναι πολλά λόγια γι’ αυτό ενώ ζεις μέσα σε πλήθος ανθρώπων νιώθεις πλήξη και μοναξιά! Ευτυχώς αν ψάξεις με το φανάρι, κάτι θα βρεις…
Ευτυχώς δεν είναι ανάγκη να βρεις πολλούς, ένα -δυό είναι αρκετοί, αρκεί να είναι οι σωστοί…