Όσο αισιόδοξος κι αν είμαι στη ζωή μου, παραδέχομαι ότι τώρα ανησυχώ. Και ανησυχώ πολύ γιατί δεν βλέπω φως. Η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Έκλεισε ένας χρόνος πανδημίας και καραντίνας τύπου φυσαρμόνικας. Σχέδιο δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει. Η κυβέρνηση στηρίζεται στο δόγμα “οι επόμενες 2 εβδομάδες είναι κρίσιμες” και αυτές οι καταραμένες εβδομάδες ολισθαίνουν συνέχεια τώρα και ένα χρόνο. Τα σχολεία κλείνουν ξανά, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί είναι στα όρια τους.
Η τηλεκπαίδευση λειτουργεί, σίγουρα όμως δεν είναι εκπαίδευση. Οι φωνές που ζητούσαν από τον Μάρτιο να ληφθούν μέτρα για τα σχολεία, να λειτουργήσουν δια ζώσης με μικρά τμήματα, περιορισμό της διδακτέας ύλης, οι μισοί μαθητές τη μια μέρα – οι άλλοι μισοί την επόμενη, δεν εισακούστηκαν. Αποτέλεσμα: η σχολική χρονιά θα τελειώσει, τα μαθησιακά κενά τεράστια, μάλλον οι μαθητές δεν θα δώσουν ούτε προαγωγικές εξετάσεις. Η απομόνωση στο σπίτι και η έλλειψη του σχολικού περιβάλλοντος και της επαφής με συμμαθητές, δασκάλους, καθηγητές, δημιουργούν προβλήματα ψυχοσωματικά.
Παρόλα αυτά, η Υπουργός και οι Υφυπουργίνες ζουν στον παράλληλο κόσμο τους, ζητώντας διάφορα ακατάλληλα για τις συνθήκες πράγματα όπως εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων σε εξετάσεις που μάλλον δεν θα γίνουν(!), αξιολόγηση της σχολικής μονάδας που είναι κλειστή(!), σύνταξη κανονισμού λειτουργίας με τη συμμετοχή γονέων, εκπροσώπων του Δήμου, του δεκαπενταμελούς των μαθητών πάλι σε σχολεία που δεν λειτουργούν(!) και άλλα τέτοια φαιδρά. Αυτή την εμμονή-επιμονή δεν μπορώ να την εξηγήσω.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης και για τα μέσα μαζικής μεταφοράς στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι τεράστιες. Σαρδέλες οι άνθρωποι στα μετρό, λεωφορεία και τρόλεϊ. Πού είναι τα ιδιωτικά τουριστικά λεωφορεία που έπρεπε να ενοικιαστούν για να αποσυμφορήσουν την κατάσταση; αμφισβητεί κανείς ότι στα ΜΜΜ έχουμε μέγιστη διασπορά του κορωνοιού;
Τεράστιες και οι ευθύνες μεγάλης μερίδας της ιεραρχίας της εκκλησίας, που μετά την αρχική άρνηση εφαρμογής των μέτρων, την χρήση μάσκας κτλ αναγκάστηκε κάπως να συμμορφωθεί.
Για τους “αρνητές” τι να πούμε; άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και άπειρη (σύμφωνα με τον Αϊνστάιν) η ανθρώπινη βλακεία. Όταν βλέπεις ένα βρέφος 37 ημερών να πεθαίνει από κορωνοιό και εσύ άνθρωπε λες ότι δεν υπάρχει κορωνοιός, συγνώμη αλλά σου χρειάζεται μια ακτινογραφία εγκεφάλου για να ελέγξεις το περιεχόμενο του.
Πορείες για Κουφοντίνα. Σίγουρη διασπορά του κορωνοιού. Θα το πω με λίγα λόγια. Ο Κουφοντίνας είναι κατά συρροή δολοφόνος. Και δεν έκανε ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα με τον οποίο λέει ότι δεν συμφωνεί(!) η ΕΛΜΕ Ηρακλείου. Δολοφονίες έκανε, μέσα σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, τους νόμους του οποίου ποτέ δεν σεβάστηκε. Και τούς οποίους νόμους τώρα επικαλείται. Και ναι έχει δικαιώματα. Αλλά να προσφύγει στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο του. Όπως θα έκανε ο καθένας μας. Και όχι να εκβιάζει. Και αν δεν τον ικανοποιήσει η Ελληνική δικαιοσύνη ας πάει και στην Ευρωπαϊκή.
Για την ατομική ευθύνη του καθενός. Με θλίβει η εικόνα που αντικρίζω όταν συναντώ ανθρώπους να μην προσέχουν και να συγχρωτίζονται χωρίς κανένα μέτρο. Ρίξτε μια ματιά σε πλατείες χωριών της ενδοχώρας, σε συνεργεία αυτοκινήτων, σε δημόσιες υπηρεσίες κλπ. Ρίξτε μια ματιά και πείτε μου παρακαλώ αν εφαρμόζονται τα μέτρα έτσι όπως πρέπει.
Για την βία. Σ αυτή τη χώρα μας αρέσει να ανακαλύπτουμε τον τροχό κάθε μέρα. Λες και δεν έχουμε μνήμη. Λες και γεννηθήκαμε όλοι μαζί χθες. Πείτε μου παρακαλώ μια κυβέρνηση κατά την διάρκεια της οποίας δεν είχαμε αστυνομική βία και ξυλοδαρμό απεργών ή διαδηλωτών. Πείτε μου παρακαλώ μια περίοδο που οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι δεν άσκησαν βία ή δεν επιτέθηκαν εναντίων αστυνομικών. Πείτε μου παρακαλώ μια χώρα που δεν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις. Και τα δυο φαινόμενα, αστυνομικής βίας και βίας πολιτών, είναι εγγενή της κοινωνίας μας. Δεν θα τα αντιμετωπίσουμε ούτε θα τα εξαλείψουμε τώρα σε καιρό πανδημίας, με συγκεντρώσεις διασποράς του κωρονοιού.
Ψυχραιμία και υπομονή Έλληνες!
ΥΓ 1. Χθες σε κηδεία ιερωμένου στη Δράμα συγκεντρώθηκαν 2.000 ανθρώποι.
ΥΓ 2. Και μην ξεχνάτε: οι επόμενες δύο εβδομάδες είναι κρίσιμες!