Του Εμμ. Λιοδάκη, ιεροκήρυκος
Ο Θεός, μας λέει το Ευαγγέλιο (Ιωαν. γ’ 16) από ανεκλάλητη αγάπη έστειλε στη γη τον Υιόν Του για να σώσει αυτόν που θα Τον πιστέψει. Και είναι αλήθεια, όπως μας λέει ο Ιερός Αυγουστίνος, ότι “μόνον η αγάπη ξεχωρίζει τα παιδιά του Θεού, από τα παιδιά του διαβόλου”. Η αγάπη, που είναι ο ίδιος ο Θεός, ήρθε, όχι να υπηρετηθεί, αλλά να υπηρετήσει τον άνθρωπο (Μαρκ. 1’45). Και όπως μας λένε οι Πατέρες “η αγάπη είναι πιο όμορφη, όταν βρίσκεται με τα ρούχα της υπηρεσίας. Και δεν είναι ποτέ απασχολημένη προκειμένου να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Ο σαρκικός άνθρωπος αρέσκεται πάντα να υπηρετείται, ενώ η αγάπη πάντα υπηρετεί ταπεινά. Το έδαφος της ταπεινώσεως είναι το μόνο κατάλληλο για να ριζοβολήσει και να αναπτυχθεί το δέντρο της αγάπης.
Γι αυτό, κάνε τη ζωή σου μια διακονία αγάπης και θα αξίζει πάντα να τη ζεις”. Και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, επιβεβαιώνει ότι η αγάπη είναι το γνώρισμα των αληθινών χριστιανών. Να τον ακούσουμε: “Η αγάπη – μας λέει – είναι το σήμα των μαθητών του Κυρίου, το χαρακτηριστικό σημάδι των δούλων του Θεού, το διακριτικό γνώρισμα των αληθινών χριστιανών, η κορωνίδα και η ρίζα και η πηγή όλων των άλλων αρετών”. Να ακούσουμε όμως και την γνώμη του Ισαάκ του Σύρου τι λέει για την αγάπη: “οποιος έχει για τσακμάκι την πίστη στον Θεό και για ίσκα την ταπείνωση, ανάβει στην ψυχή του τη φωτιά του Πνεύματος. Κι αυτή η φωτιά είναι η κατά Θεόν αγάπη”.
Αδελφοί μου. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είδε μεγαλύτερη αγάπη από εκείνη που εκδηλώνεται στον Σταυρό. Αρχή λοιπόν και τέλος του χριστιανισμού όπως βλέπουμε είναι η αγάπη, όπως το ρήμα “αγαπώ” αρχίζει με το Α και τελειώνει με το Ω.