«Όταν βάλλονται οι Κοινωνικές Επιστήμες βάλλεται το μέλλον της ίδιας της κοινωνίας», τονίζουν απόφοιτοι του Τμήματος Κοινωνιολογίας Κρήτης και του προγράμματος διδακτικής Επάρκειας.
« Η ύπαρξη της Κοινωνιολογίας ως εργαλείο για κάθε μαθητή/τρια, όσον αφορά τον τομέα της εκπαίδευσης (και όχι μόνο), αποτελεί θα λέγαμε ένα είδος επιτακτικής ανάγκης. Ο εξοβελισμός των Κοινωνικών Επιστημών που με τόση προσπάθεια και μένος επιχειρείται, είναι άραγε αποτέλεσμα άγνοιας και υποτίμησης της χρησιμότητάς τους ή μήπως ανάγεται σε κάποιου είδους πολιτική σκοπιμότητα;» αναφέρουν.
Τονίζουν, ακόμα, πως «ως φοιτητές του τμήματος Κοινωνιολογίας θα ήταν ίσως ακόμα και περιττό να εκφράσουμε την αυτονόητη αδικία που συντελείται εις βάρος μας, μέσω των κυβερνητικών αποφάσεων, καθώς ο κλάδος μας όχι μόνο υποτιμάται, αλλά αντιμετωπίζεται ως ένας ακόμα “εχθρός”.
Αυτή τη φορά όχι “αόρατος”, αλλά με πολλά πρόσωπα, τα πρόσωπα φοιτητών και αποφοίτων, οι οποίοι ξεκίνησαν να φοιτούν στο τμήμα γεμάτοι όνειρα, πήραν μέρος σε διαφόρων ειδών προγράμματα, όπως παραδείγματος χάριν στο πρόγραμμα διδακτικής επάρκειας με σκοπό να εργαστούν στην εκπαίδευση, αγωνίστηκαν, κατέβαλαν προσπάθειες, προσπάθειες οι οποίες δεν έχουν καμία απολύτως σημασία απ’ ό,τι φαίνεται για όσους κρατούν το μέλλον των ατόμων αυτών στα χέρια τους, γεγονός που αποδεικνύεται απ’ την απουσία οποιασδήποτε αιτιολόγησης αναφορικά με τις αποφάσεις αυτές που λήφθηκαν μονομερώς.
Επιλέγοντας, στην καλύτερη των περιπτώσεων λόγω εγκληματικής άγνοιας και στη χειρότερη εντελώς συνειδητά, να εξαφανίσουν μαζί με τον κλάδο και την παραμικρή ελπίδα για το μέλλον των παιδιών, όχι μόνο όσων σχετίζονται με τις Κοινωνικές Επιστήμες, αλλά και όσων κινδυνεύουν να μην τις διδαχτούν ποτέ.
Μήπως ήρθε η στιγμή να προβληματιστούμε; Να δημιουργηθούν στον καθένα από εμάς κάποια ερωτήματα; Να ενεργοποιήσουμε την κριτική μας σκέψη που με τόση προσπάθεια επιχειρούν να εξαλείψουν και να δράσουμε με γνώμονα αυτήν; Επομένως, όταν βάλλονται οι Κοινωνικές Επιστήμες βάλλεται το μέλλον της ίδιας της κοινωνίας. Το διακύβευμα λοιπόν είναι τι παιδεία θέλουμε και τι πολίτες θέλουμε να φτιάξουμε: ενεργούς να ασκούν κριτική προσπαθώντας να αποφύγουν την βαρβαρότητα της εποχής ή πειθήνια όντα;
Ειδικά σήμερα που οι νέοι βομβαρδίζονται με πληροφορίες αφιλτράριστες η συμβολή των Κοινωνικών Επιστημών είναι άκρως απαραίτητη στο να μάθουν οι νέοι να μάθουν να συνθέτουν τις γνώσεις τους, να καταλάβουν γιατί συνδέονται και πώς αλληλοεπηρεάζονται τα διάφορα φαινόμενα της κοινωνικής πραγματικότητας.
Άρα οι Κοινωνικές Επιστήμες θα έπρεπε να είναι σε προτεραιότητα όπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον θα πρέπει να υπάρξει μία συναινετική εθνική εκπαιδευτική πολιτική από όλα τα κόμματα που θα κατατάσσει αυτά τα μαθήματα που ανοίγουν την σκέψη και την συλλογικότητα άκρως απαραίτητα και να τα προωθεί σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Οι Κοινωνικές Επιστήμες, λειτουργώντας ως φίλτρο και έχοντας ως αποστολή την διαφώτιση με ορθολογικότητα, ψυχραιμία και προστασία και όχι την χειραγώγηση, αποτελούν συστατικό στοιχείο της αυτογνωσίας του λαού μας και αν τις διαφυλάξουμε θα διαμορφώσουμε και καλύτερους πολίτες!».