Τελικά, όλα στη ζωή μας κάνουν κύκλους… Όταν έχεις ζήσει αρκετά, μπορείς να κάνεις κάποιες παρατηρήσεις και διαπιστώσεις, όπως: Όταν είσαι ενός έτους, η επιτυχία είναι να μπορείς να περπατάς μόνος, χωρίς υποστήριξη…
Στα τέσσερα, η επιτυχία σου είναι να μην βρέχεις τις πάνες σου τη νύχτα… Στα οκτώ, να μπορείς να βρίσκεις το δρόμο για να γυρίσεις στο σπίτι… Στα δώδεκα, η επιτυχία είναι να έχεις φίλους και να κάνετε παρέα… Στα δεκαοκτώ, είσαι ευτυχισμένος όταν παίρνεις την άδεια οδήγησης…
Στα είκοσι τρία, επιτυχία είναι να πάρεις το πτυχίο πανεπιστημίου… Στα είκοσι πέντε, επιτυχία είναι να έχεις ένα μισθό και να βγάζεις το «προς το ζην»… Στα τριάντα, επιτυχία είναι να έχεις οικογένεια… Στα τριάντα πέντε, η επιτυχία είναι να βγάζεις πολλά χρήματα…
Στα σαράντα πέντε, η επιτυχία είναι να εξακολουθείς να … δείχνεις νέος… Στα πενήντα, είσαι ευτυχισμένος, αν μπορείς να μορφώσεις τα παιδιά σου… Στα πενήντα πέντε, η επιτυχία είναι να μπορείς –ακόμα- να τα βγάζεις πέρα, όσο καλύτερα γίνεται… Στα εξήντα, είσαι ευτυχισμένος, αν μπορείς να διατηρείς την άδεια οδήγησής σου… Στα εξήντα πέντε, είσαι ευτυχισμένος αν είσαι αρκετά υγιής και δεν πάσχεις από σοβαρή αρρώστια…
Στα εβδομήντα, η ευτυχία είναι να μην γίνεσαι βάρος σε κανένα… Στα εβδομήντα πέντε, είσαι ευτυχισμένος, αν έχεις κάποια παλιά φιλαράκια, ακόμη, να βρίσκεστε και να τα λέτε… Στα ογδόντα δύο, είναι επιτυχία να μπορείς να βρίσκεις μόνος σου το δρόμο για το σπίτι… Στα ογδόντα έξι, είσαι ευτυχισμένος αν δεν βρέχεις τις πάνες σου, τη νύχτα… Στα ενενήντα, είναι επιτυχία να μπορείς να περπατάς χωρίς υποστήριξη… Τελικά, όλα στη ζωή κάνουν κύκλους! Εσύ, ως πού τα έχεις καταφέρει;
Μέσα σ’ όλα αυτά, πολλές φορές είναι δύσκολο να υπολογίσεις την πραγματική σου ηλικία, σε σχέση με αυτά που μπορείς να καταφέρεις… Εγώ, επιτέλους, βρήκα σε ποια ηλικιακή ομάδα ανήκω! Είμαι ένας απλός … Ηλ- έιτζερ (Ηλ-ικιωμένος Τιν-έιτζερ). Έχω όσα ήθελα να έχω ως τινέιτζερ, μόνο 55 – 60 χρόνια αργότερα! Δεν είμαι υποχρεωμένος να πηγαίνω στο σχολείο ή στη δουλειά, στο κατηχητικό, στην εκκλησία ή στο κόμμα! Παίρνω ένα χαρτζιλίκι κάθε μήνα, που μερικοί το λένε «σύνταξη»… Έχω δικό μου υπολογιστή και το δικό μου τάμπλετ κι όχι να περιμένω πότε θα τελειώσει ο μπαμπάς ή η μαμά ή ο μεγαλύτερος αδελφός ή αδελφή…
Δεν είμαι υποχρεωμένος να επιστρέφω σπίτι, ορισμένη ώρα το βράδυ, εκτός από τις περιπτώσεις επιβολής μέτρων για τον κορωνοϊό… Έχω τη δική μου άδεια οδήγησης (έστω κι αν πρέπει να την ανανεώνω κάθε τρία χρόνια) και το δικό μου αυτοκίνητο… Δεν χρειάζεται να δείχνω την ταυτότητά μου, για να με σερβίρουν στα μπαρ ή στις ντίσκο και μπορώ να αγοράζω οινοπνευματώδη ποτά, χωρίς να με ρωτάνε για την ηλικία μου… Οι φίλες που κάνω παρέα, δεν φοβούνται μήπως μείνουν έγκυος· στην πραγματικότητα δεν φοβούνται τίποτα… Είχαν την ευλογία να μπορέσουν να ζήσουν τόσο.
Γιατί να φοβούνται; …και δεν υπάρχει περίπτωση να έχω ακμή (ή όπως αλλιώς λένε τα σπυράκια), στο πρόσωπο. Επίσης, αν είσαι στην ηλικιακή ομάδα αυτή, θα νιώσεις καλύτερα μαθαίνοντας ότι έχεις μεγαλύτερη ευφυΐα, όταν διαβάσεις αυτό: Το μυαλό των ηλικιωμένων δουλεύει αργά, επειδή είναι παραφορτωμένο και ξέρουν τόσα πολλά.
Οι άνθρωποι δεν υστερούν διανοητικά λόγω ηλικίας· απλώς χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να ανακαλέσουν γεγονότα, επειδή έχουν τόση πολλή πληροφορία στον εγκέφαλό τους. Ίσως να έχεις παρατηρήσει ότι, οι ηλικιωμένοι, συχνά πηγαίνουν στο διπλανό δωμάτιο να πάρουν κάτι και όταν φτάνουν εκεί στέκονται και διερωτώνται για ποιο σκοπό έφτασαν ως εκεί. Δεν είναι πρόβλημα μνήμης· είναι που η φύση υποχρεώνει τους ηλικιωμένους να … αθλούνται.
Λοιπόν, … έχω αρκετούς φίλους που θα ήθελα να τους στείλω αυτές τις λίγες σκέψεις μου, αλλά δεν θυμάμαι τα ονόματά τους. Γι’ αυτό, προωθήστε το κείμενο στους φίλους σας, που μπορεί να είναι και δικοί μου φίλοι!!!