Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε, σεμνά και ταπεινά, χωρίς φανφάρες και παρελάσεις, την επέτειο του «ΟΧΙ». Η σεμνότητα του εορτασμού είναι αποτέλεσμα της επέλασης του κορωνοϊού, που με όσα «ΟΧΙ» κι αν πούμε, τα κρούσματα και τα θύματα (θάνατοι) από τις επιπτώσεις του, αυξάνονται σταθερά, τον τελευταίο καιρό…
Είναι φορές, που οι συνθήκες που επικρατούν, αλλά και οι γείτονές σου, «δεν σ’ αφήνουν ν’ αγιάσεις», να παραμείνεις ουδέτερος! Ο λόγος για τη χώρα μας, που θέλησε να παραμείνει ουδέτερη, αν και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη η αίσθηση της επικείμενης σύγκρουσης . Όμως, η στρατιωτική «μεγαλοφυϊα» του Μουσολίνι, που λίγο πριν είχε καταλάβει την Αλβανία, μας ανάγκασε να πούμε «ΟΧΙ», να πάρουμε τα όπλα και να γράψουμε τις ηρωικές σελίδες, στα βουνά της Βορείου Ηπείρου(!).
Χιλιοειπωμένη η σκηνή της επίσκεψης του Εμμανουέλε Γκράτσι, πρεσβευτή της Ιταλίας, στο σπίτι του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στην Κηφισιά, στις 3 και κάτι, το πρωί. Σκοπός του, η επίδοση τελεσιγράφου, για ελεύθερη διέλευση των Ιταλικών στρατευμάτων, από τα αλβανικά σύνορα, στη χώρα μας, από τις 6 π.μ. της 28ης Οκτωβρίου, 1940.
Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Άλλες χώρες στάθηκαν πιο τυχερές, μέσα στην ατυχία τους… όπως η Ισπανία! Εκεί, ο εμφύλιος πόλεμος είχε λήξει την 1η Απριλίου, 1939, μόλις 6 μήνες πριν την έναρξη του Β! Παγκ. Πολέμου, με την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία. Γνωστή η ισοπέδωση, με βομβαρδισμό, της Βασκικής πόλης Guernica, από γερμανούς πιλότους.
Ο στρατηγός Φράνκο χρησιμοποίησε ως πρόφαση τη λήξη του εμφυλίου, για να μην λάβει μέρος στο πλευρό του Χίτλερ, παρά την ιδεολογική τους συμπάθεια… Είναι γνωστό το σχόλιο του Χίτλερ: «Καλύτερα να μου βγάλουν δυο δόντια, παρά να ξαναμιλήσω στον Φράνκο.
Μάλλον, στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, ποντάραμε σε λάθος άλογο»… Η μοναδική συμμετοχή της φρανκικής Ισπανίας ήταν η αποστολή της «Κυανής Μεραρχίας», στο Ανατολικό Μέτωπο.
Η γειτονική Πορτογαλία κατόρθωσε να μείνει κι αυτή ουδέτερη , παρά τη μακροβιότερη, στην ιστορία, στρατιωτική συμμαχία των 600 ετών με το Ηνωμένο Βασίλειο. Ένας λόγος ήταν να κρατήσει την Ισπανία ουδέτερη. Ωστόσο, προς τα τέλη του πολέμου (1944), επέτρεψε στις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν ως μυστική βάση το αεροδρόμιο Σάντα Μαρία, στις Αζόρες.
Η Ιρλανδία, λόγω γεωγραφικής θέσης παρέμεινε ουδέτερη, αν και κράτησε ευνοϊκή στάση υπέρ των Συμμάχων… Ουδέτερη στάση κράτησε και το Βατικανό (αφού ο Θεός είναι με όλους – και με κανένα!). Η Συνθήκη του Λατερανού (από το όνομα των ανακτόρων, όπου υπογράφτηκε, το 1929) με την οποία αναγνωρίστηκε αυτό το μικροσκοπικό σε έκταση, αλλά μεγάλο σε σπουδαιότητα και οικονομία κράτος, απαιτούσε από τον Πάπα να διατηρεί «διαρκή ουδετερότητα σεις Διεθνείς Σχέσεις του.
Και όπως λέει ο σοφός λαός: «Το ένα χέρι νίβει το άλλο». Το Βατικανό έγινε κράτος και ο Μουσολίνι έλαβε επίσημα τις ευλογίες του!
Και η Δανία θα προτιμούσε να μείνει ουδέτερη, αλλά με μια επιχείρηση έξι (6) ωρών κατελήφθη (9 Απριλίου, 1940). ‘Ήταν η συντομότερη στρατιωτική εισβολή του πολέμου, ενώ χρειάστηκαν έξι μήνες, για να καταληφθεί η Ελλάδα, από Ιταλία και Γερμανία -μαζί… είχαμε, μάλιστα και μια ρίψη αλεξιπτωτιστών στα μετόπισθεν, κάτι σαν πρόβα για τη Μάχη της Κρήτης, που ακολούθησε…
Αξίζει να αναφερθεί, ότι ο Χίτλερ έτρεφε σιωπηρά σεβασμό προς τους βόρειους γείτονές του, όντας κι αυτοί στην Άρεια φυλή… Ήταν μια βελούδινη κατάληψη, που ούτε η κυβέρνηση της χώρας δεν άλλαξε… το μόνο που η Δανία δεν ακολούθησε, ήταν η αντισημιτική πολιτική της Γερμανίας.
Ο βασιλιάς των Δανών, σαν να μη συνέβη τίποτε, έκανε την επομένη, με το άλογό του, βόλτα στους δρόμους της Κοπεγχάγης, φορώντας στο μπράτσο του το άστρο του Δαυίδ… Η Δανέζικη νοοτροπία, μαζί με μεγάλη δόση ρεαλισμού, ξαναεμφανίστηκε στα τέλη του ’60, όταν ένα μικρό κόμμα, έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο, για να υπάρξει «σχέδιο παράδοσης της χώρας», σε περίπτωση έξωθεν εισβολής… άγνωστο αν πέρασε η όχι!
Με περίπου μηδαμινές απώλειες, η Γερμανία συνέχισε την εισβολή της, την επόμενη μέρα, 10 Απριλίου 1940, (κάτι σαν ρουτίνα), στις χώρες της Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο). Μέσα στο σχέδιο του Χίτλερ ήταν και η εισβολή στη Σουηδία (που λίγο πριν είχε επιτρέψει σε μια γερμανική μεραρχία να περάσει από τη Νορβηγία στη Φινλανδία – κάτι σαν το αίτημα της Ιταλίας προς την Ελλάδα), αλλά ο αρχηγός της Λουφτβάφε, ο Γκαίρινγκ, υπέβαλε ενστάσεις και η προσπάθεια εγκαταλείφτηκε.
Η Γερμανία επεδίωκε καλές σχέσεις με τη Σουηδία, που την προμήθευε τα περίφημα ρουλεμάν SKF και άλλο στρατιωτικό υλικό…
Η πάντα τυχερή στο χώρο των διεθνών σχέσεων, η Ελβετία, κατόρθωσε να παραμείνει ουδέτερη και αλώβητη μέσα στον πόλεμο, για δύο λόγους. Ο ένας ήταν η μεγάλη αμυντική της θωράκιση μέσα στους ορεινούς όγκους και ο άλλος, ότι έδωσε στη Γερμανία διάδρομο, με σιδηροδρομική γραμμή, για να συνδέεται με την Ιταλία… Ίσως, ο Χίτλερ να είχε αφήσει την Ελβετία για επιδόρπιο, σε περίπτωση επικράτησής του!!!
Τώρα… η παμπόνηρη Τουρκία, κατόρθωσε να παραμείνει ουδέτερη και αποφάσισε να κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία, στις 23 Φεβρουαρίου του 1945, όταν όλα είχαν πια κριθεί… Την ίδια μέρα κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία και η … Ουρουγουάη, που είναι ένα μικροσκοπικό κράτος στη Νότια Αμερική!!!
Σήμερα, η Τουρκία είναι μια «μίνι – Μεγάλη Δύναμη» στην ανατολική Μεσόγειο, με στρατιωτικές επιχειρήσεις και παρουσία σε επτά χώρες (Κύπρος, Συρία, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν, Ομάν, Ιράκ, Σομαλία). Μόνη ελπίδα μας, από την υπερβολική εξάπλωσή της, η οικονομική της κατάρρευση – όπως έγινε και με την ΕΣΣΔ.
Μέχρι τότε, κρατούμε ότι η Τουρκία κατέρριψε Ρωσικό μαχητικό, ενώ εμείς δεν μπορούμε να εκδιώξουμε ένα σεισμογραφικό σκάφος από την αιγιαλίτιδα ζώνη μας ή ένα τουρκικό drone πάνω από το Καστελόριζο. Ή μήπως δεν είναι ελληνικό;