Ο παππούς μου γεννήθηκε το 1887 στο Ηράκλειο Κρήτης, στην τουρκοκρατούμενη τότε Κρήτη. Μόλις που θυμάμαι, στου Λαμπρογιάννη το καφενείο, τις εξιστορήσεις του, μαζί με τους συμπολεμιστές του, για τις μάχες που έδωσαν στους βαλκανικούς και άλλους πολέμους όπως και την αντίσταση στην κατοχή ! Ας υποθέσουμε σήμερα ότι γεννηθήκαμε και εμείς τότε ! Ας κάνουμε λοιπόν μία σύντομη περιγραφή τι θα αντιμετωπίζαμε στα νηπιακά, παιδικά, εφηβικά, νεανικά, ώριμα και μετέπειτα χρόνια μας, μέχρι …την όποια τότε σύνταξη!
Το 1889, δύο ετών, όταν, άλλο ένα ψήφισμα για Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, οδήγησε σε ένοπλες συρράξεις, κήρυξη στρατιωτικού νόμου, νέες βιαιοπραγίες σε βάρος του χριστιανικού πληθυσμού, αύξηση φορολογίας και τρομοκρατία για μία πενταετία στο νησί!
Το 1893, έξι ετών, Χαρίλαος Τρικούπης και “Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν”!
Το 1897, δέκα ετών, νέο Ψήφισμα για Ένωση με την Ελλάδα υπό τον Ελ. Βενιζέλο, επέφερε γενική επανάσταση στην Κρήτη με το σύνθημα «Ένωσις ή Θάνατος»!
Το 1897, δέκα ετών στον ΄ατυχή΄ ελληνοτουρκικό πόλεμο και την επιβολή του Διεθνή Οικονομικού Ελέγχου της χώρας, που διήρκεσε μέχρι το 1978!
Το 1898, έντεκα ετών, στη μεγάλη σφαγή του Ηρακλείου που προκάλεσε και το καθεστώς αυτονομίας της Κρήτης!
Το 1900-1908, δεκατρία με εικοσιένα ετών, περί τους 3.500 χιλιάδες εθελοντές κρητικοί, κυρίως από τα Χανιά, πολέμησαν στη Μακεδονία από το σύνολο των 6000 περίπου Μακεδονομάχων. Εκατοντάδες δεν επέστρεψαν…
Το 1905, δεκαεπτά ετών, επανάσταση στο Θέρισο με Βενιζέλο, “φλέγεται” και πάλι η Κρήτη!
Το 1912-1913, εικοσιπέντε με εικοσιεπτά ετών, Βαλκανικοί πόλεμοι. Χιλιάδες Κρήτες ως εθελοντές συμμετείχαν με το 4ο Τάγμα Εθελοντών Κρητών και το Ανεξάρτητο Τάγμα Κρητών. Μπήκαν και πρώτοι στη Θεσσαλονίκη!
Το 1917 τριάντα ετών, Εθνικός Διχασμός!
Το 1917–1919, τριάντα με τριάντα δύο ετών, η Ελλάδα στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο!
Το 1918, τριάντα ενός ετών, η πανδημία της ισπανικής γρίπης!
Το 1919-1922, τριάντα δύο με τριάντα πέντε ετών, μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή!
Το 1922 και μετέπειτα, τριάντα πέντε ετών, περίθαλψη χιλιάδων προσφύγων στην Κρήτη, πάνω από 33.000 συνολικά!
Το 1929, σαράντα δύο ετών, παγκόσμια οικονομική κρίση!
Το 1940-1941 πενήντα τριών ετών, το έπος στην Αλβανία!
Το 1941, Μάιος, πενήντα τεσσάρων ετών, η Μάχης της Κρήτης!
Το 1941-1945 πενήντα τεσσάρων με πενήντα οκτώ ετών, γερμανική κατοχή και Εθνική Αντίσταση!
Το 1946-1949, πενήντα εννέα με εξήντα δύο ετών, Εμφύλιος Πόλεμος!
Όλα τα παραπάνω χωρίς ρεύμα, χωρίς facebook, χωρίς γυμναστήρια, χωρίς τηλεόραση και lifestyle, χωρίς βοήθεια από το κράτος, χωρίς διακοπές και εξοχικό, χωρίς κολυμβητήριο και τένις, χωρίς καλοριφέρ, με ιδιωτική υγεία και παιδεία, και ως επί το πλείστον με πολύτεκνη οικογένεια!
“Πόλεμο”, ακήρυχτο, έχουμε και σήμερα ! Κατά της πανδημίας, όπως λέει η καθηγήτρια Λινού και τόσοι άλλοι. Αναρωτιόμαστε πού και πώς θα καταλήξει αυτή η κατάσταση, ελπίζοντας σε ένα εμβόλιο ή μία θεραπεία. Μία κατάσταση που, όσο συνεχίζεται η εξάπλωση του covid-19, επιφέρει καταστροφικές επιπτώσεις σε όλους σχεδόν τους κλάδους της οικονομίας, προεξάρχοντος του Τουρισμού! Άμεσες συνέπειες το κλείσιμο επιχειρήσεων, η αύξηση της ανεργίας και η μείωση των εισοδημάτων, με διάχυτη την ανησυχία μας για το πότε θα επέλθει η ανάκαμψη της οικονομίας και η επιστροφή στην κανονικότητα.
Μέλημα μας, να προστατεύσουμε τον εαυτόν μας, τους ηλικιωμένους και άτομα με σοβαρά νοσήματα. Τους οικείους μας, τους συγγενείς μας, τους φίλους μας, τους διπλανούς μας!
Ας αναλογιστούμε κάποια πράγματα. Πέρασαν τόσες κακουχίες, πολέμους, στερήσεις, θανάτους δεν σταμάτησαν όμως ποτέ να αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο, να μοχθούν για την επιβίωση καθημερινά, με πίστη για τη ζωή, την πατρίδα, τα ιδανικά τους. Σήμερα, τους επικαλούμαστε μόνο στις εθνικές εορτές με το τετριμμένο πλέον : ΄Αν δεν ήσασταν εσείς με τις θυσίες σας δεν θα μπορούσαμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τα αγαθά της ελευθερίας‘!
Ας έρθουμε λοιπόν για λίγο στη θέση τους, αφού και εμείς “πόλεμο” έχουμε ! Ας στερηθούμε, για μία περίοδο, κάποια από τα αγαθά που απολαμβάνουμε σήμερα, χάρις σ αυτούς. Δεν έγινε ‘επιστράτευση” αλλά τι ζητήθηκε ; Να μην συνωστιζόμαστε στα μπαρ και στις πλατείες, να μένουμε περισσότερο στη θαλπωρή του σπιτιού και του…καναπέ μας, να αναβάλουμε για αργότερα γάμους κλπ με πολυπληθή κοινό, να παίρνουμε τα απλά προστατευτικά μέτρα, να αραιώσουμε τις μεγάλες συμμαζώξεις, να κάνουμε και εμείς κάποιες…θυσίες για να αποφύγουμε τα χειρότερα! Και όλα αυτά για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον “πόλεμο” του σήμερα. Ειρηνικά, με κάποιους αυτοπεριορισμούς. Άλλωστε, νωπές είναι ακόμα οι εικόνες από τη Ιταλία και την Ισπανία πριν μερικούς μήνες.
Δεν ξέρω τι θα σκέφτονται σήμερα ο παππούς και η γενιά του, από εκεί ψηλά, για τους βιαιοπραγούντες κατά καθηγητών, τους καταληψίες σχολείων και τους αλαλάζοντες διαμαρτυρόμενους για δύο λεπτά δημοσιότητας, προκειμένου να μην φορέσουν προστατευτικές μάσκες οι μαθητές! Μπορώ όμως να φανταστώ….